Στη δημόσια ζωή τείνει να εμπεδωθεί η αντίληψη ότι η καλύτερη μέθοδος κατάληψης αξιωμάτων και θώκων οποιουδήποτε είδους είναι η φρόνιμη και σιωπηλή αναμονή. Η αυτοσυγκράτηση στα ανιαρά όρια του politically correct και των αναμασημένων γενικοτήτων. Η αποστασιοποίηση από τα πράγματα και οι ασκήσεις ισορροπίας ανάμεσα στις απόψεις των πολλών. Όμως το τελευταίο δεν είναι αρετή δημοσίου προσώπου ούτε προσόν επίδοξου ηγέτη, αλλά ταλέντο ακροβάτη. Και το οξύμωρο σχήμα του ακροβάτη αριβιστή που αναμένει υπομονετικά το ώριμο φρούτο της εξουσίας τείνει να καταστεί κανόνας.
Είτε συμφωνεί είτε διαφωνεί κάποιος με τις απόψεις του Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου Β’, οφείλει να του αναγνωρίσει διαχρονικά το θάρρος και την παρρησία που του επιτρέπουν πάντοτε να εκφράζεται με σαφήνεια και καθαρότητα. Είτε πρόκειται για την ηθική τάξη και τις οικονομικές ατασθαλίες στην Εκκλησία, είτε πρόκειται για το Εθνικό Θέμα, τολμά να έχει άποψη και να τη λέει δημόσια, ανεξαρτήτως κόστους.
Και όταν επιβεβαιώνεται η εκφρασθείσα άποψη, είναι ευπρόσδεκτες οι αναφορές στη «διορατικότητα του ανδρός», αλλά αυτός που τολμά να έχει άποψη και να την εξωτερικεύει γνωρίζει ότι ενδεχομένως να σφάλλει ή απλούστερα να μην συμπίπτει η άποψη του με αυτήν της πλειοψηφίας. Το να τολμά ο ηγέτης να έχει άποψη δεν έχει να κάνει με μεσσιανικές φαντασιώσεις και μαντικές ικανότητες αλλά με την ανάληψη του χρέους που του αναλογεί έναντι του λαού με τον οποίο πρέπει να συνομιλεί και όχι να αγραναπαύεται στους κήπους της σιγής περιμένοντας το «πλήρωμα του χρόνου».
Εν ολίγοις, η ειδοποιός διαφορά του νέου Αρχιεπισκόπου των Κυπρίων είναι ότι δεν κρύβεται πίσω από στρογγυλεμένες λεκτικές φιοριτούρες ούτε βολεύεται στη νιρβάνα της σιωπής. Θεωρώ ότι η εκλογή ενός ανθρώπου με αυτό το προσόν αποτελεί μήνυμα με εύρος που καλύπτει το σύνολο της δημόσιας ζωής. Πέρα από την κρυψώνα της άχρωμης και άοσμης προσμονής υπάρχει και η επιλογή της θαρρετής παρέμβασης, της ειλικρινούς και καθαρής δημόσιας τοποθέτησης.
Επιγραμματικά: Δεν χρειάζεται απαραιτήτως να παριστάνεις τον «κύριο Τίποτα» για να σου δοθεί η ευκαιρία να προσφέρεις μέσα από κάποιο δημόσιο αξίωμα.
[ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ"]
Είτε συμφωνεί είτε διαφωνεί κάποιος με τις απόψεις του Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου Β’, οφείλει να του αναγνωρίσει διαχρονικά το θάρρος και την παρρησία που του επιτρέπουν πάντοτε να εκφράζεται με σαφήνεια και καθαρότητα. Είτε πρόκειται για την ηθική τάξη και τις οικονομικές ατασθαλίες στην Εκκλησία, είτε πρόκειται για το Εθνικό Θέμα, τολμά να έχει άποψη και να τη λέει δημόσια, ανεξαρτήτως κόστους.
Και όταν επιβεβαιώνεται η εκφρασθείσα άποψη, είναι ευπρόσδεκτες οι αναφορές στη «διορατικότητα του ανδρός», αλλά αυτός που τολμά να έχει άποψη και να την εξωτερικεύει γνωρίζει ότι ενδεχομένως να σφάλλει ή απλούστερα να μην συμπίπτει η άποψη του με αυτήν της πλειοψηφίας. Το να τολμά ο ηγέτης να έχει άποψη δεν έχει να κάνει με μεσσιανικές φαντασιώσεις και μαντικές ικανότητες αλλά με την ανάληψη του χρέους που του αναλογεί έναντι του λαού με τον οποίο πρέπει να συνομιλεί και όχι να αγραναπαύεται στους κήπους της σιγής περιμένοντας το «πλήρωμα του χρόνου».
Εν ολίγοις, η ειδοποιός διαφορά του νέου Αρχιεπισκόπου των Κυπρίων είναι ότι δεν κρύβεται πίσω από στρογγυλεμένες λεκτικές φιοριτούρες ούτε βολεύεται στη νιρβάνα της σιωπής. Θεωρώ ότι η εκλογή ενός ανθρώπου με αυτό το προσόν αποτελεί μήνυμα με εύρος που καλύπτει το σύνολο της δημόσιας ζωής. Πέρα από την κρυψώνα της άχρωμης και άοσμης προσμονής υπάρχει και η επιλογή της θαρρετής παρέμβασης, της ειλικρινούς και καθαρής δημόσιας τοποθέτησης.
Επιγραμματικά: Δεν χρειάζεται απαραιτήτως να παριστάνεις τον «κύριο Τίποτα» για να σου δοθεί η ευκαιρία να προσφέρεις μέσα από κάποιο δημόσιο αξίωμα.
[ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ"]
