Το Δημοκρατικό Κόμμα ιδρύθηκε στις 12 Μαΐου 1976, με τη μορφή της Δημοκρατικής Παράταξης, καλύπτοντας τον πολιτικό χώρο μεταξύ δεξιάς και αριστεράς, ώστε να εκφράσει τους δημοκρατικούς πολίτες που επεδίωκαν την πολιτική έκφραση και συμμετοχή μέσα από ένα πολιτικό οργανισμό προσηλωμένο στους στόχους της ελευθερίας, της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης.
Στις 12 Μαΐου 1976, ο ιδρυτής του ΔΗΚΟ, Σπύρος Κυπριανού, δήλωσε τα εξής σχετικά με τις συνθήκες που οδήγησαν στην ίδρυση της Δημοκρατικής Παράταξης: «Το πραξικόπημα, η Τούρκικη εισβολή και η επιδίωξη των Τούρκων να εδραιώσουν και να νομιμοποιήσουν τα αποτελέσματα της επιδρομής και της ωμής βίας, δημιούργησαν συνθήκες που επιβάλλουν στον Ελληνικό Κυπριακό λαό σκληρό αγώνα για την επιβίωση του».
Αναφερόμενος στην εκ μέρους του ανάληψη της πρωτοβουλίας για την ίδρυση της Δημοκρατικής Παράταξης, ο Σπύρος Κυπριανού δήλωσε: «Συναισθανόμενος επιτακτική την ανάγκη προσφοράς των υπηρεσιών μου και ανταποκρινόμενος σε επίμονες συστάσεις προερχόμενες από διάφορα στρώματα του λαού και από πολλούς παράγοντες που γνήσια ενδιαφέρονται για την τύχη και το μέλλον του τόπου μας, κατέληξα στην απόφαση να αναλάβω την πρωτοβουλία για την ίδρυση νέας πολιτικής Δημοκρατικής Παρατάξεως». Πρόσθεσε ότι: «Μόνη φιλοδοξία μου είναι να αγωνισθώ και να συμβάλλω στη διαμόρφωση ενός καλύτερου μέλλοντος για την πατρίδα μας που αντιμετωπίζει σήμερα κίνδυνο εθνικού αφανισμού». Κατέληξε δηλώνοντας: «Η κίνησή μας φιλοδοξεί να πληρώσει το τεράστιο κενό που υπάρχει στην οργανωμένη πολιτική ζωή του τόπου και είναι δε σταθερή απόφασή μας να την οργανώσουμε και να την εδραιώσουμε πάνω σε πραγματικά δημοκρατικές βάσεις και διαδικασίες».
Η ιδρυτική διακήρυξη της Δημοκρατικής Παράταξης έθετε σαφείς πολιτικούς στόχους, με κεντρικότερο όλων την ουσιαστική συμβολή στον αγώνα για «μία δίκαιη και αξιοπρεπή λύση μέσα στα πλαίσια των αποφάσεων των Ηνωμένων Εθνών, που μεταξύ άλλων προνοούν την αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής και την επιστροφή όλων των προσφύγων στις πατρογονικές τους εστίες». Η ίδρυση της Δημοκρατικής Παράταξης στόχευε στην ενίσχυση του έργου του Εθνάρχη Μακαρίου, στην ανασύνταξη και ανανέωση των «δημοκρατικών δυνάμεων του λαού μας» και στην ανανέωση της πολιτικής ζωής μέσα από την «αξιοποίηση νέων δυνάμεων» και την «προώθηση νέων στελεχών στη δημόσια ζωή του τόπου». Ακόμη, έθετε ως στόχους την «κοινωνική δικαιοσύνη» και την «οικονομική ανασυγκρότηση», ενώ έδινε έμφαση στην ανάγκη για στενή συνεργασία μεταξύ Κύπρου και Ελλάδας, «τόσον επί επιπέδου Κυβερνήσεων και πολιτικής ηγεσίας όσον και επί επιπέδου Κοινοβουλίων», με επιδίωξη την «εδραίωση της ενότητας μεταξύ του Ελληνικού λαού και του δοκιμαζόμενου Κυπριακού Ελληνισμού».
34 χρόνια μετά από την ίδρυσή του, το ΔΗΚΟ έχει εδραιώσει την παρουσία του στην πολιτική ζωή της Κύπρου μέσα από μια συνεπή πορεία εθνικής και κοινωνικής προσφοράς. Η διακυβέρνηση του Σπύρου Κυπριανού, από το 1977 μέχρι το 1988, συνέβαλε ουσιαστικά στη ανοικοδόμηση της Κυπριακής Δημοκρατίας, στην τελωνειακή ένωση της Κύπρου με την τότε ΕΟΚ και στη συνεπή προβολή του Κυπριακού ως προβλήματος εισβολής και κατοχής. Η διακυβέρνηση του Τάσσου Παπαδόπουλου, από το 2003 μέχρι το 2008, συνέβαλε αποτελεσματικά στην περαιτέρω οικονομική ανάπτυξη, στην ένταξη της Κύπρου στην ΟΝΕ και στη διάσωση της Κυπριακής Δημοκρατίας μέσα από την απόρριψη του απαράδεκτου Σχεδίου Ανάν.
Σήμερα, ένα ισχυρό ΔΗΚΟ είναι απαραίτητο για τη συνέχιση του αντικατοχικού αγώνα που διεξάγει ο Κυπριακός Ελληνισμός. Η ηγεσία, τα στελέχη, τα μέλη και οι φίλοι του ΔΗΚΟ οφείλουν να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για την περαιτέρω ενδυνάμωση του ΔΗΚΟ και να εργαστούν για να διαψεύσουν όσους αγωνιούν να δουν το ΔΗΚΟ αποδυναμωμένο και περιθωριοποιημένο.
[Εφημερίδα "Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ"]
Στις 12 Μαΐου 1976, ο ιδρυτής του ΔΗΚΟ, Σπύρος Κυπριανού, δήλωσε τα εξής σχετικά με τις συνθήκες που οδήγησαν στην ίδρυση της Δημοκρατικής Παράταξης: «Το πραξικόπημα, η Τούρκικη εισβολή και η επιδίωξη των Τούρκων να εδραιώσουν και να νομιμοποιήσουν τα αποτελέσματα της επιδρομής και της ωμής βίας, δημιούργησαν συνθήκες που επιβάλλουν στον Ελληνικό Κυπριακό λαό σκληρό αγώνα για την επιβίωση του».
Αναφερόμενος στην εκ μέρους του ανάληψη της πρωτοβουλίας για την ίδρυση της Δημοκρατικής Παράταξης, ο Σπύρος Κυπριανού δήλωσε: «Συναισθανόμενος επιτακτική την ανάγκη προσφοράς των υπηρεσιών μου και ανταποκρινόμενος σε επίμονες συστάσεις προερχόμενες από διάφορα στρώματα του λαού και από πολλούς παράγοντες που γνήσια ενδιαφέρονται για την τύχη και το μέλλον του τόπου μας, κατέληξα στην απόφαση να αναλάβω την πρωτοβουλία για την ίδρυση νέας πολιτικής Δημοκρατικής Παρατάξεως». Πρόσθεσε ότι: «Μόνη φιλοδοξία μου είναι να αγωνισθώ και να συμβάλλω στη διαμόρφωση ενός καλύτερου μέλλοντος για την πατρίδα μας που αντιμετωπίζει σήμερα κίνδυνο εθνικού αφανισμού». Κατέληξε δηλώνοντας: «Η κίνησή μας φιλοδοξεί να πληρώσει το τεράστιο κενό που υπάρχει στην οργανωμένη πολιτική ζωή του τόπου και είναι δε σταθερή απόφασή μας να την οργανώσουμε και να την εδραιώσουμε πάνω σε πραγματικά δημοκρατικές βάσεις και διαδικασίες».
Η ιδρυτική διακήρυξη της Δημοκρατικής Παράταξης έθετε σαφείς πολιτικούς στόχους, με κεντρικότερο όλων την ουσιαστική συμβολή στον αγώνα για «μία δίκαιη και αξιοπρεπή λύση μέσα στα πλαίσια των αποφάσεων των Ηνωμένων Εθνών, που μεταξύ άλλων προνοούν την αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής και την επιστροφή όλων των προσφύγων στις πατρογονικές τους εστίες». Η ίδρυση της Δημοκρατικής Παράταξης στόχευε στην ενίσχυση του έργου του Εθνάρχη Μακαρίου, στην ανασύνταξη και ανανέωση των «δημοκρατικών δυνάμεων του λαού μας» και στην ανανέωση της πολιτικής ζωής μέσα από την «αξιοποίηση νέων δυνάμεων» και την «προώθηση νέων στελεχών στη δημόσια ζωή του τόπου». Ακόμη, έθετε ως στόχους την «κοινωνική δικαιοσύνη» και την «οικονομική ανασυγκρότηση», ενώ έδινε έμφαση στην ανάγκη για στενή συνεργασία μεταξύ Κύπρου και Ελλάδας, «τόσον επί επιπέδου Κυβερνήσεων και πολιτικής ηγεσίας όσον και επί επιπέδου Κοινοβουλίων», με επιδίωξη την «εδραίωση της ενότητας μεταξύ του Ελληνικού λαού και του δοκιμαζόμενου Κυπριακού Ελληνισμού».
34 χρόνια μετά από την ίδρυσή του, το ΔΗΚΟ έχει εδραιώσει την παρουσία του στην πολιτική ζωή της Κύπρου μέσα από μια συνεπή πορεία εθνικής και κοινωνικής προσφοράς. Η διακυβέρνηση του Σπύρου Κυπριανού, από το 1977 μέχρι το 1988, συνέβαλε ουσιαστικά στη ανοικοδόμηση της Κυπριακής Δημοκρατίας, στην τελωνειακή ένωση της Κύπρου με την τότε ΕΟΚ και στη συνεπή προβολή του Κυπριακού ως προβλήματος εισβολής και κατοχής. Η διακυβέρνηση του Τάσσου Παπαδόπουλου, από το 2003 μέχρι το 2008, συνέβαλε αποτελεσματικά στην περαιτέρω οικονομική ανάπτυξη, στην ένταξη της Κύπρου στην ΟΝΕ και στη διάσωση της Κυπριακής Δημοκρατίας μέσα από την απόρριψη του απαράδεκτου Σχεδίου Ανάν.
Σήμερα, ένα ισχυρό ΔΗΚΟ είναι απαραίτητο για τη συνέχιση του αντικατοχικού αγώνα που διεξάγει ο Κυπριακός Ελληνισμός. Η ηγεσία, τα στελέχη, τα μέλη και οι φίλοι του ΔΗΚΟ οφείλουν να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για την περαιτέρω ενδυνάμωση του ΔΗΚΟ και να εργαστούν για να διαψεύσουν όσους αγωνιούν να δουν το ΔΗΚΟ αποδυναμωμένο και περιθωριοποιημένο.
[Εφημερίδα "Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ"]
