Λιτότητα: Η θεωρία του Τρίο Στούτζες

Το Τρίο Στούτζες  (The Three Stooges) ήταν μια ομάδα τριών κωμικών ηθοποιών που δημιουργήθηκε το 1925 και αποτελείτο από τους χαρακτήρες Moe, Larry και Curly. Σε ένα από τα κλασσικά νούμερα της κωμικής ομάδας, ο Curly κτυπά επανειλημμένα το κεφάλι του στον τοίχο και ο Moe τον ρωτά γιατί κάνει κάτι τέτοιο στον εαυτό του, οπότε ο Curly του απαντά ότι το κάνει επειδή αισθάνεται πολύ καλά όταν σταματά. Ο νομπελίστας οικονομολόγος Paul Krugman αναφέρεται στην "πολιτική της λιτότητας που έχει πλέον καταρρεύσει" ως τη "Θεωρία του Τρίο Στούτζες" (Three Stooges Theory), επειδή προσομοιάζει με το συγκεκριμένο νούμερο: Δεν έχει κανένα νόημα, είναι ιδιαίτερα επώδυνη, βλάπτει πολύ αυτόν που την εφαρμόζει και το μόνο θετικό που προσφέρει είναι το αίσθημα της ανακούφισης που προκύπτει όταν σταματά (The New York Times, 12 Δεκεμβρίου 2013).

Συμπτωματικά, την ίδια ημέρα που ο Αμερικανός νομπελίστας οικονομολόγος Paul Krugman δημοσίευσε αυτές τις απόψεις, ο Κύπριος νομπελίστας οικονομολόγος Χριστόφορος Πισσαρίδης,σε διάλεξη στο London School of Economics, επεσήμανε την αποτυχία των πολιτικών της λιτότητας και υπογράμμισε τους κινδύνους με τους οποίους βρίσκεται αντιμέτωπη η Ευρωπαϊκή Ένωση εξαιτίας της επιμονής  στη λιτότητα, αφού το κεφάλι που κτυπά διαρκώς στον τοίχο κινδυνεύει να σπάσει. Συγκεκριμένα, ο Χριστόφορος Πισσαρίδης υποστήριξε ότι η οικονομική πολιτική της σκληρής λιτότητας είναι λανθασμένη επειδή είναι εχθρική προς την ανάπτυξη και την απασχόληση δημιουργώντας μια χαμένη γενιά μορφωμένων νέων ανθρώπων, ενώ ταυτόχρονα βλάπτει το ενιαίο νόμισμα και πλήττει την ενότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ειδικότερα, ο Χριστόφορος Πισσαρίδης υποστήριξε ότι η λιτότητα καταστρέφει θέσεις εργασίας, αυξάνει την ανεργία, φρενάρει την ανάπτυξη και δημιουργεί μια Ευρώπη δύο ταχυτήτων. Πρόσθεσε ακόμη, ότι όσοι νόμιζαν πως η λιτότητα  θα έχει μόνο προσωρινά αρνητικά αποτελέσματα πρέπει να κάνουν μεγάλη στροφή προς την αλλαγή της νομισματικής και της δημοσιονομικής πολιτικής της Ευρώπης. Επεσήμανε δε, ότι ο διαχωρισμός της νομισματικής και της δημοσιονομικής πολιτικής είναι λανθασμένος, αφού οι εθνικές κυβερνήσεις είναι υποχρεωμένες να ξοδεύουν περισσότερα χρήματα για να ανταποκριθούν στις σημερινές συνθήκες, αυξάνοντας το χρέος τους. Και κατέληξε υπογραμμίζοντας ότι η Τρόικα και οι εθνικές Κυβερνήσεις πρέπει να περιορίσουν τις πολιτικές της λιτότητας και να στραφούν προς την επένδυση πόρων για την ανάπτυξη και προς τον ουσιαστικό αναπτυξιακό σχεδιασμό. Στη βάση αυτών των διαπιστώσεων, ο Χριστόφορος Πισσαρίδης εκτιμά ότι εάν η ευρωζώνη δεν λειτουργήσει αναπτυξιακά και εάν επιμείνει να λειτουργεί στη βάση των πολιτικών της λιτότητας, τότε το ευρώ θα διαλυθεί, με όλες τις ανάλογες αρνητικές συνέπειες.

Οι φωνές που διαπιστώνουν αυτή την αποτυχία της λιτότητας συνεχώς αυξάνονται και πληθύνονται, αφού πλέον είναι προφανές ότι αυτή η πολιτική δεν είναι απλώς αδιέξοδη, αλλά είναι τραγικά καταστροφική. Οι ιδεολογικές εμμονές και τα οικονομικά συμφέροντα που κρατούν την Ευρώπη εγκλωβισμένη στα δεσμά της λιτότητας έχουν ήδη προκαλέσει πολύ μεγάλη ζημιά. Για να μπορέσει η Ευρώπη να ανακάμψει, πρέπει να απελευθερωθεί από τη λιτότητα, διαφορετικά θα συνεχίσει να κτυπά το κεφάλι της στον τοίχο, και θα ικανοποιείται περιστασιακά όποτε προκύπτει μια σύντομη παύση, όμως οι βλάβες θα παραμείνουν και δύσκολα θα είναι αναστρέψιμες.

[Εφημερίδα "ΠΟΛΙΤΗΣ"]

ΔΗΚΟ: Προκλήσεις της επόμενης μέρας

Η αλλαγή στην Προεδρία του ΔΗΚΟ και οι επικείμενες εκλογικές διαδικασίες για την υπόλοιπη ιεραρχία και τα συλλογικά όργανα του κόμματος, καθιστούν επίκαιρες μια σειρά από προκλήσεις. Αυτές οι προκλήσεις έχουν να κάνουν με την εσωτερική λειτουργία του ΔΗΚΟ, με τον κεντρώο χαρακτήρα του ΔΗΚΟ, με το ρόλο του ΔΗΚΟ εντός της Κυβέρνησης και με τη στάση του ΔΗΚΟ απέναντι στα μεγάλα εθνικά θέματα της οικονομίας και του κυπριακού.

Το ΔΗΚΟ πρέπει να ενισχύσει την ενότητα του, να διασφαλίσει την πολυφωνία του και να διευρύνει τη συλλογικότητα στη διαμόρφωση των πολιτικών του.  Η σύγχρονη κοινωνία δεν χρειάζεται αργηχικά κόμματα, συγκεντρωτικές δομές και μονολιθικές πρακτικές, αλλά πραγματική συμμετοχικότητα, εφαρμοσμένη δημοκρατία και ελεύθερη ανταλλαγή ιδεών. Το ΔΗΚΟ οφείλει να λειτουργήσει συλλογικά, να αφουγκραστεί τη βάση του, να δώσει βήμα έκφρασης στα στελέχη του και να διαμορφώσει πολιτικές από κάτω προς τα πάνω.

Το ΔΗΚΟ πρέπει να παραμείνει συνεπές στον κεντρώο χαρακτήρα του, ως εκφραστής της μεσαίας τάξης και των μη προνομιούχων, που πολιτεύεται με βάση την κοινωνική δικαιοσύνη, την κοινωνική συνοχή και την κοινωνική αλληλεγγύη. Η λιτότητα, που εφαρμόζεται από την Ευρώπη και τα εθνικά κράτη ως πολιτική αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης, αποδεικνύεται λανθασμένη αφού επιδεινώνει την ύφεση, φρενάρει την ανάπτυξη, φτωχοποιεί μεγάλο μέρος των απλών πολιτών και βολεύει τους οικονομικά ισχυρούς. Έτσι, το ΔΗΚΟ οφείλει να λειτουργήσει για την αντιμετώπιση της διαμόρφωσης αυτών των πολιτικών σε ευρωπαϊκό επίπεδο και της εφαρμογής τους σε εθνικό επίπεδο.

Το ΔΗΚΟ πρέπει να ασκήσει ουσιαστική επιρροή στην Κυβέρνηση, εφαρμόζοντας το ρυθμιστικό ρόλο του και συνδιαμορφώνοντας τις κυβερνητικές πολιτικές. Η συμμετοχή του ΔΗΚΟ στην Κυβέρνηση δεν μπορεί να είναι αυτοσκοπός και ο ρόλος του δεν πρέπει να είναι διακοσμητικός. Αντιθέτως, το ΔΗΚΟ είναι επιφορτισμένο με την αποστολή του εμβολιασμού της Κυβέρνησης με κοινωνική ευαισθησία και με διεκδικητικότητα, για να μπορέσει να ανταποκριθεί αποτελεσματικά στις δύσκολες περιστάσεις με τις οποίες βρίσκεται αντιμέτωπη.

Το ΔΗΚΟ έχει να διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στα μεγάλα εθνικά θέματα, στο κυπριακό και στην οικονομία, παραμένοντας συνεπές στις θέσεις του και στις αρχές του. Η συνέχιση του αντικατοχικού αγώνα είναι στενά συνυφασμένη με τη διαφύλαξη της κοινωνικής συνοχής, έτσι ώστε οι αντοχές του λαού να παραμείνουν σθεναρές. Οι ακραίες επιλογές του ενδοτισμού και του απορριπτισμού βλάπτουν την Κύπρο εξίσου, και το ΔΗΚΟ έχει την ευθύνη της πρόταξης των σοβαρών διεκδικητικών πολιτικών που μπορούν να οδηγήσουν στην οικονομική ανάκαμψη και στη λύση του κυπριακού, με ασφάλεια και σταθερότητα.

Η ανταπόκριση του ΔΗΚΟ στις προκλήσεις της επόμενης ημέρας επαφίεται στην ηγεσία και στα στελέχη του, που λογοδοτούν στην κομματική βάση και στην κυπριακή κοινωνία. Η αυστηρότητα με την οποία οι πολίτες κρίνουν το πολιτικό σύστημα είναι δεδομένη, όμως η αυστηρότητα με την οποία κρίνεται το ΔΗΚΟ είναι ακόμα μεγαλύτερη. Έτσι, όλα τα στελέχη του ΔΗΚΟ έχουμε καθήκον να συνδράμουμε ουσιαστικά και εποικοδομητικά, ώστε το ΔΗΚΟ να ανταποκριθεί με επιτυχία στις προκλήσεις με τις οποίες βρίσκεται αντιμέτωπο.

[Εφημερίδα "Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ"]

Η πολιτική ταυτότητα του ΔΗΚΟ

Το ΔΗΚΟ διαθέτει σαφή πολιτική ταυτότητα, ως κεντρώο κόμμα που εκπροσωπεί τη μεσαία τάξη και τους μη προνομιούχους. Η πολιτική ταυτότητα του ΔΗΚΟ προσδιορίζεται από το Καταστατικό Λειτουργίας του, από την Ιδεολογικοπολιτική Διακήρυξή του, μέσα από τη συμμετοχή του στην ευρωπαϊκή Συμμαχία Σοσιαλιστών και Δημοκρατών και μέσα από τη σύνδεσή του με τη διεθνή Προοδευτική Συμμαχία. Η ηγεσία του ΔΗΚΟ οφείλει να λειτουργεί εντός αυτού του καθορισμένου πλαισίου και να υπηρετεί με συνέπεια τις αρχές της κοινωνικής δικαιοσύνης, της κοινωνικής ευαισθησίας και της κοινωνικής αλληλεγγύης. Διαφορετικά, η πολιτική ταυτότητα του ΔΗΚΟ θα αλλοιωθεί και θα αποστασιοποιηθεί από το ρόλο του κεντρώου κόμματος που χρειάζεται η Κύπρος. 

Στο Καταστατικό Λειτουργίας του ΔΗΚΟ περιγράφεται με σαφήνεια η πολιτική ταυτότητα του ΔΗΚΟ, όπως καθορίστηκε από το έτος ιδρύσεως 1976. Στο Άρθρο 2.8 αναφέρεται ότι το ΔΗΚΟ “υποστηρίζει τη χαλιναγώγηση της αυθαιρεσίας των ισχυρών κοινωνικών ομάδων, όπου και όταν εκδηλώνεται, την ενίσχυση των αδύνατων κοινωνικών ομάδων ή κατηγοριών ή στρωμάτων και την προστασία τους από την εγκατάλειψη, την κοινωνική περιθωριοποίηση, την άδικη μεταχείριση και την εκμετάλλευση, με απώτερο σκοπό την εξισορρόπηση των κοινωνικών και οικονομικών δικαιωμάτων και την αρμονική συμβίωση των πολιτών μέσα σε συνθήκες κοινωνικής συνοχής”. Επιπρόσθετα, στο Άρθρο 2.9 αναφέρεται ότι “η οικονομική δημοκρατία είναι ανέφικτη χωρίς την κατάργηση της κυρίαρχης αυθαιρεσίας των οικονομικά ισχυρών, των μονοπωλίων, της ασυδοσίας του εγχώριου ή ξένου κεφαλαίου, της μονοπώλησης της πληροφόρησης και των κάθε λογής προνομίων που είναι αντίθετα με τα συμφέροντα του λαού”.

Στην Ιδεολογικοπολιτική Διακήρυξη του ΔΗΚΟ υπογραμμίζεται και επικαιροποιείται η πολιτική ταυτότητα του ΔΗΚΟ, όπως υιοθετήθηκε από το πρόφατο Πολιτικό Συνέδριο. Συγκεκριμένα, αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι “το ΔΗΚΟ παραμένει προασπιστής των συμφερόντων της μεσαίας εισοδηματικής τάξης και των μη προνομιούχων ομάδων του πληθυσμού υποστηρίζοντας τη δίκαιη κατανομή των οικονομικών βαρών για την αντιμετώπιση της σημερινής οικονομικής κρίσης”. Επιπρόσθετα, τονίζεται ότι “το ΔΗΚΟ κηρύσσει πόλεμο στα μεγάλα ιδιοτελή συμφέροντα της ολιγαρχίας και του κατεστημένου και στέκει ανάχωμα στους σχεδιασμούς και τις μεθοδεύσεις τους να ελέγξουν και πάλι την οικονομία του τόπου σε βάρος των συμφερόντων και των δικαιωμάτων της ευρύτερης κοινωνίας”.

Η συμμετοχή του ΔΗΚΟ στην ευρωπαϊκή Συμμαχία Σοσιαλιστών και Δημοκρατών και στη διεθνή Προοδευτική Συμμαχία τονίζει με ακόμη περισσότερο την πολιτική του ταυτότητα, η οποία τοποθετείται στο επίκεντρο του παγκόσμιου πολιτικού γίγνεσθαι. Σύμφωνα με την ιδρυτική διακήρυξη της Προοδευτικής Συμμαχίας, “οι πολιτικές της αδικίας και της ανισότητας προκάλεσαν διαίρεση στις κοινωνίες, ναρκοθετώντας την κοινωνική συνοχή και την κοινωνική αλληλεγγύη, επιβεβαιώνοντας την τραγική αποτυχία του νεοφιλελευθερισμού”. Ταυτόχρονα, εκτιμάται ότι “οι συνθήκες είναι ώριμες για ένα παγκόσμιο προοδευτικό ρεύμα το οποίο θα θέσει ξανά στο επίκεντρο τον άνθρωπο, αναγνωρίζοντας την ανάγκη για μια προοδευτική απάντηση στην κρίση που θα παρέχει ελπίδα αντί φόβο, θα επιτρέπει σε όλους να έχουν ίσες ευκαιρίες, θα προωθεί την κοινωνική ένταξη αντί τον κοινωνικό αποκλεισμό και θα ενθαρρύνει τη συνεργασία αντί την αντιπαράθεση”.

Η ηγεσία του ΔΗΚΟ οφείλει να λειτουργήσει υπηρετώντας την πολιτική ταυτότητα του ΔΗΚΟ, ανταποκρινόμενη στις προοπτικές της μεσαίας τάξης και υποστηρίζοντας τις ανάγκες των μη προνομιούχων. Η κεντρώα πολιτική ταυτότητα του ΔΗΚΟ δεν πρέπει ούτε να παρερμηνευθεί, ούτε να αναιρεθεί, επειδή σήμερα περισσότερο από ποτέ είναι απαραίτητη για την οικονομική και την κοινωνική ανάκαμψη της χώρας μας.

[Εφημερίδα "Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ"]

Εκρηκτικό κοκτέιλ τριών συστατικών

Η Κύπρος βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα εκρηκτικό κοκτέιλ τριών συστατικών, αποτελούμενο από τη διαχρονική διαφθορά, από την επιβληθείσα λιτότητα και από τον αναπτυσσόμενο εξτρεμισμό. Αυτά τα τρία συστατικά επηρεάζουν οριζοντίως την κοινωνία, την πολιτική και την οικονομία, εμποδίζουν την ανάκαμψη και φρενάρουν την ανάπτυξη. Το καθένα από αυτά, χρειάζεται να αντιμετωπιστεί στοχευμένα και μεθοδικά στη ρίζα του, επειδή η πολλαπλασιαστική ισχύς που αποκτούν ταυτοχρόνως, μπορεί να οδηγήσει σε πολύ προβληματικά αποτελέσματα.

Η διαπλοκή της επιχειρηματικής ολιγαρχίας και του κοινωνικοπολιτικού κατεστημένου είναι η αφετηριακή αιτία για την κατάσταση στην οποία έφτασε η κυπριακή οικονομία. Οι ευθύνες των προσώπων έχουν ως πραγματικό υπόβαθρο τις βαθιές εξαρτήσεις που καλλιεργήθηκαν επί δεκαετίες, και από τις οποίες δεν κατάφεραν να αποδράσουν την ώρα της κρίσης. Διαχρονικά, οι κυπριακές τράπεζες έδιναν χρηματοδοτήσεις προς συγκεκριμένες κατευθύνσεις, καθόριζαν την οικονομική πολιτική,  διόριζαν Υπουργούς Οικονομικών και όριζαν Διοικητές της Κεντρικής Τράπεζας. Ταυτόχρονα, μια ολιγαρχική ομάδα επιχειρηματιών εξασφάλιζε ευνοϊκή μεταχείριση από το τραπεζικό σύστημα και από το κράτος επιβάλλοντας τους όρους της και ενισχύοντας τη δεσπόζουσα θέση της. Η Κύπρος πρέπει να αντιμετωπίσει τη διαφθορά και τη διαπλοκή με αποφασιστικότητα ώστε να εκσυγχρονιστεί και να απελευθερωθεί από το κατεστημένο, αλλιώς θα επιβιώσει αυτό ξανά, και θα αποβιώσει η χώρα οριστικά.

Η λιτότητα είναι μια λανθασμένη πολιτική για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, η οποία εφαρμόστηκε σε πολλές χώρες αλλά δεν απέδωσε θετικά αποτελέσματα πουθενά. Δυστυχώς, τα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα ορισμένων κρατών της Ευρώπης, οι κοντόφθαλμες επιδιώξεις του ντόπιου κατεστημένου και οι ιδεολογικές εμμονές ορισμένων, επέβαλαν τη λιτότητα ως τη βασική πολιτική για αντιμετώπιση της ύφεσης. Ως αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής, η ύφεση ανατροφοδοτείται, το κοινωνικό κράτος συστέλλεται, η αξία της εργασίας μειώνεται, η αγοραστική δύναμη των πολιτών περιορίζεται, οι επιχειρήσεις κλείνουν και η ανεργία αυξάνεται. Η Κύπρος και οι χώρες που βιώνουν τις αρνητικές επιπτώσεις της λιτότητας, πρέπει να την αντιμετωπίσουν από κοινού εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλάζοντας την εφαρμοζόμενη οικονομική πολιτική και ενισχύοντας την ανάπτυξη, αλλιώς οι πολίτες της νότιας Ευρώπης θα μετατραπούν σε φτηνό εργατικό δυναμικό, στην υπηρεσία των ισχυρών.

Ο εξτρεμισμός συνίσταται στην υιοθέτηση ακραίων απόψεων, στην προώθηση του μίσους και στη χρήση της βίας, από οργανωμένα σύνολα και από μεμονωμένα άτομα για έκφραση των πολιτικών τους τοποθετήσεων. Η ανταπόκριση μερίδας πολιτών στον ακραίο λόγο και στις ακραίες πρακτικές είναι αφενός αποτέλεσμα της απαρέσκειας προς τον πολιτικό κόσμο εξαιτίας της διαφθοράς και της διαπλοκής, και αφετέρου είναι αποτέλεσμα της ανέχειας που βιώνουν οι πολίτες εξαιτίας της σκληρής λιτότητας. Χαρακτηριστικότερη έκφανση αυτού του φαινομένου είναι οι νεοφασιστικές οργανώσεις που ενισχύονται ραγδαία κατά τα τελευταία χρόνια. Οι εγκέφαλοι του εξτρεμισμού επιθυμούν συνειδητά την πολιτική αποσταθεροποίηση και τον περιορισμό της δημοκρατίας, όμως οι όψιμοι υποστηρικτές τους εκφράζουν έτσι την οργή τους για το πολιτικό σύστημα και για τις εφαρμοζόμενες πολιτικές. Παράλληλα με την αντιμετώπιση της διαπλοκής και με τον απεγκλωβισμό από τη λιτότητα, η Κύπρος πρέπει να εφαρμόσει τους υφιστάμενους νόμους και να τροποποιήσει κατάλληλα τη νομοθεσία έτσι ώστε να αντιμετωπίσει δραστικά την ανάπτυξη του εξτρεμισμού, αλλιώς η έκταση που θα λάβει θα είναι πολύ δύσκολα αναστρέψιμη και πολύ επικίνδυνη για τη χώρα. 

Και η Κύπρος δεν έχει πλέον την πολυτέλεια άλλων λαθών, επειδή οφείλει να ανακάμψει, να εκσυγχρονιστεί και να καταστεί ένα σύγχρονο κράτος που να υπηρετεί τους πολλούς και όχι να εξυπηρετεί τους λίγους.

[Εφημερίδα "Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ"]

Εκτός νόμου οι φασιστικές οργανώσεις

Η πολιτεία πρέπει να σταματήσει να εθελοτυφλεί έναντι των νεοφασιστικών και εξτρεμιστικών οργανώσεων που δρουν στην Κύπρο, και να αναλάβει άμεσα τις ευθύνες της μέσα από την αστυνομική διερεύνηση αυτών των οργανώσεων, μέσα από την εφαρμογή της υφιστάμενης νομοθεσίας και μέσα από την τροποποίηση της νομοθεσίας για αποτελεσματικότερη αντιμετώπισή τους. Οι πολιτικές δυνάμεις οφείλουν να συνεργαστούν προς αυτή την κατεύθυνση χωρίς να επιδιώκουν παραταξιακό όφελος, αλλά εστιαζόμενες στον πραγματικό κίνδυνο που ελλοχεύει για πολιτική αποσταθεροποίηση και δημοκρατική εκτροπή. Εάν γίνουν τα απαραίτητα βήματα τώρα, η Κύπρος μπορεί να προλάβει τα χειρότερα, και να μην βρεθεί στη θέση που βρίσκεται σήμερα η Ελλάδα. Αλλά εάν η Κύπρος παραμείνει απαθής και αδρανής, υποτιμώντας το φασιστικό κίνδυνο, θα βρεθεί αντιμέτωπη με πολύ πιο δύσκολες και ανεξέλεγκτες καταστάσεις στο σύντομο μέλλον.

Η κυπριακή πολιτεία οφείλει να διερευνήσει άμεσα τη σχέση της Χρυσής Αυγής με το ΕΛΑΜ και να δράσει με θεσμική πυγμή και αποφασιστικότητα. Εφόσον η μητρική οργάνωση στην Ελλάδα λειτουργεί ως εγκληματική οργάνωση που αναπτύσσει εγκληματική δράση, είναι απαραίτητο να διερευνηθεί εάν το παράρτημά της στην Κύπρο έχει ανάλογη δομή, ανάλογες θέσεις και ανάλογες δράσεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι το ΕΛΑΜ συνηγορεί υπέρ της Χρυσής Αυγής διοργανώνοντας πορείες υποστήριξης, ενώ τα ηγετικά στελέχη του ΕΛΑΜ υπήρξαν στελέχη της Χρυσής Αυγής στην Ελλάδα και δηλώνουν δημόσια με καμάρι ότι μαζί με τους συλληφθέντες Χρυσαυγίτες «ματώσαμε μαζί για το σκοπό μας στα πεζοδρόμια».

Ταυτόχρονα, η εκτελεστική εξουσία οφείλει να ενεργοποιήσει τις υφιστάμενες νομοθεσίες οι οποίες προνοούν συγκεκριμένες ποινές για την προώθηση του ρατσισμού, της ξενοφοβίας, της βίας και της μισαλλοδοξίας. Ειδικότερα, είναι απαραίτητη η ενεργοποίηση των προνοιών του Νόμου «Περί της Καταπολέμησης Ορισμένων Μορφών και Εκδηλώσεων Ρατσισμού και Ξενοφοβίας μέσω του Ποινικού Δικαίου» του 2011 που υιοθετήθηκε από τη Βουλή για σκοπούς εναρμόνισης με την ανάλογη απόφαση του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σύμφωνα με αυτό το νόμο, τιμωρείται μέχρι και με πέντε χρόνια φυλάκιση, όποιος «δημόσια διαδίδει και δημόσια υποκινεί με οποιοδήποτε τρόπο βία ή μίσος που στρέφεται κατά ομάδας προσώπων ή μέλους ομάδας προσώπων που προσδιορίζεται βάσει της φυλής, του χρώματος, της θρησκείας, των γενεαλογικών καταβολών ή της εθνικής ή εθνοτικής καταγωγής, κατά τρόπο που διαταράσσει τη δημόσια τάξη ή που έχει απειλητικό, υβριστικό ή προσβλητικό χαρακτήρα». Επιπρόσθετα, πρέπει να ενεργοποιηθεί το Άρθρο 51 του Ποινικού Κώδικα, σύμφωνα με το οποίο τιμωρείται μέχρι και με ένα χρόνο φυλάκιση «όποιος δημόσια με οποιοδήποτε τρόπο και σε οποιαδήποτε μορφή προκαλεί τους κατοίκους σε βιαιοπραγίες αναμεταξύ τους ή σε αμοιβαία διχόνοια ή καλλιεργεί τη διαμόρφωση του πνεύματος της μισαλλοδοξίας».

Τέλος, η νομοθετική εξουσία πρέπει να τροποποιήσει τη νομοθεσία, έτσι ώστε οι ακραίες οργανώσεις να μπορούν να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά από τη δικαιοσύνη. Συγκεκριμένα πρέπει να τροποποιηθεί ο Ποινικός Κώδικας έτσι ώστε στις οργανώσεις που ορίζονται ως «παράνομοι σύνδεσμοι» (Άρθρο 63) να  περιληφθούν οι οργανώσεις που οργανωμένα κάνουν χρήση βίας ή προωθούν τη χρήση βίας (όπως π.χ. περιγράφεται στο Άρθρο 51 του Ποινικού Κώδικα για «Πρόκληση ή διέγερση βιαιοπραγίας») και οι οργανώσεις που προωθούν το μίσος και το ρατσισμό (όπως π.χ. περιγράφεται στο Άρθρο 3 του Νόμου «Περί της Καταπολέμησης Ορισμένων Μορφών και Εκδηλώσεων Ρατσισμού και Ξενοφοβίας μέσω του Ποινικού Δικαίου»).

Η απάθεια, η αδράνεια και η υποτίμηση του κινδύνου έχουν δοκιμαστεί και έχουν αποτύχει, αφού αποτελούν συνταγή για περαιτέρω ανάπτυξη του νεοφασισμού και του εξτρεμισμού. Η Κύπρος μπορεί να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά αυτά τα φαινόμενα μέσα από συγκεκριμένες ενέργειες οι οποίες πρέπει να γίνουν άμεσα. Η δημοκρατία διαθέτει τους κατάλληλους μηχανισμούς για την αυτοπροστασία της και πρέπει να τους ενεργοποιήσει με αποφασιστικότητα.

[Εφημερίδα "ΠΟΛΙΤΗΣ"]

Προτάσεις ΔΗΚΟ για την αντιμετώπιση του νεοφασισμού

Ο Πρόεδρος της ΝΕΔΗΚ, Γιάννης Παναγιώτου, προέβη στις πιο κάτω δηλώσεις, σχετικά με πρωτοβουλίες για την αντιμετώπιση  του νεοφασισμού και του εξτρεμισμού στην Κύπρο, που αναλαμβάνει το ΔΗΚΟ:

Η ανάπτυξη του νεοφασισμού και του εξτρεμισμού μέσα από τη δράση οργανώσεων που χρησιμοποιούν τη βία για να προωθήσουν ακραίες απόψεις, αποτελεί πολύ σοβαρό κίνδυνο για τη δημοκρατία και για την πολιτική σταθερότητα. Η λήψη ποινικών μέτρων εναντίον της Χρυσής Αυγής από την ελληνική δικαιοσύνη είναι μια ενέργεια που στρέφεται προς τη σωστή κατεύθυνση, παρά το ότι η καθυστέρηση επέτρεψε στην οργάνωση να αναπτυχθεί, να ενισχυθεί και να ανδρωθεί, ενώ το ελλειμματικό νομικό πλαίσιο δημιουργεί περιορισμούς στην επιβολή του νόμου και της τάξης. Η κυπριακή πολιτεία οφείλει να δράσει άμεσα σε σχέση με τις ανάλογες οργανώσεις που δρουν στην Κύπρο, ενεργοποιώντας και τροποποιώντας κατάλληλα τη νομοθεσία, για να μην επαναλάβει τα λάθη της Ελλάδας. 

Η ΝΕΔΗΚ κατέθεσε σειρά εισηγήσεων προς το ΔΗΚΟ για την ανάληψη συγκεκριμένων πρωτοβουλιών αντιμετώπισης του νεοφασισμού και του εξτρεμισμού στην Κύπρο. 

Ο Πρόεδρος του ΔΗΚΟ, κ. Μάριος Καρογιάν, υιοθέτησε τις εισηγήσεις της ΝΕΔΗΚ και ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος, κ. Φύτος Κωνσταντίνου, ανέλαβε να δρομολογήσει τις απαραίτητες ενέργειες σε συνεργασία με την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΔΗΚΟ. Αυτές οι πρωτοβουλίες έχουν να κάνουν με την ενεργοποίηση της υφιστάμενης νομοθεσίας για αντιμετώπιση όσων προωθούν τη ξενοφοβία και το ρατσισμό, με την τροποποίηση των προνοιών του ποινικού κώδικα που προσδιορίζουν τις παράνομες οργανώσεις, με τη συζήτηση στη Βουλή του θέματος της ανάπτυξης του νεοφασισμού στην Κύπρο, με τη διερεύνηση από την κυπριακή δικαιοσύνη των σχέσεων της Χρυσής Αυγής με κυπριακές οργανώσεις και με την επιδίωξη της συναίνεσης μεταξύ όλων των πολιτικών δυνάμεων για αντιμετώπιση αυτού του φαινομένου.

Συγκεκριμένα, οι πρωτοβουλίες που αναλαμβάνει το ΔΗΚΟ κινούνται προς τις εξής κατευθύνσεις:

• Ενεργοποίηση των προνοιών του Νόμου «Περί της Καταπολέμησης Ορισμένων Μορφών και Εκδηλώσεων Ρατσισμού και Ξενοφοβίας μέσω του Ποινικού Δικαίου» του 2011 (134(I)/2011) που υιοθετήθηκε από τη Βουλή των Αντιπροσώπων για σκοπούς εναρμόνισης με την Απόφαση-πλαίσιο 2008/913/ΔΕΥ του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 28ης Νοεμβρίου 2008.
• Τροποποίηση του Ποινικού Κώδικα ώστε στις οργανώσεις που ορίζονται ως «παράνομοι σύνδεσμοι» (Άρθρο 63) να  περιληφθούν οι οργανώσεις που οργανωμένα κάνουν χρήση βίας ή προωθούν τη χρήση βίας (όπως π.χ. περιγράφεται στο Άρθρο 51 του Ποινικού Κώδικα για «Πρόκληση ή διέγερση βιαιοπραγίας») και οι οργανώσεις που προωθούν το μίσος και το ρατσισμό (όπως π.χ. περιγράφεται στο Άρθρο 3 του Νόμου «Περί της Καταπολέμησης Ορισμένων Μορφών και Εκδηλώσεων Ρατσισμού και Ξενοφοβίας μέσω του Ποινικού Δικαίου») ώστε να μπορούν να αντιμετωπίζονται ανάλογα από τη δικαιοσύνη.
• Συζήτηση στη Σύσκεψη των Αρχηγών των Κοινοβουλευτικών Κομμάτων των θεμάτων που αφορούν αυτές τις νομοθετικές ρυθμίσεις, ώστε να δρομολογηθούν άμεσα οι κατάλληλες νομοθετικές ενέργειες μέσα από τη συναίνεση των πολιτικών δυνάμεων.
• Εγγραφή προς συζήτηση στο Κεφάλαιο Δ' της Ολομέλειας της Βουλής των Αντιπροσώπων θέματος με τίτλο «Αντιμετώπιση της ανάπτυξης του νεοφασισμού και του εξτρεμισμού στην Κύπρο», ώστε να συζητηθούν δημόσια όλες οι παράμετροι αυτού του σημαντικού ζητήματος.
• Συνάντηση με τον Υπουργό Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξης για να προωθηθεί η άμεση διερεύνηση της σχέσης ακραίων οργανώσεων που δρουν στην Κύπρο, και ειδικότερα του ΕΛΑΜ, με τη Χρυσή Αυγή, ώστε να ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα που θα εμποδίσουν την ανάπτυξη εξτρεμιστικών δράσεων στην Κύπρο.

Η Κύπρος ιστορικά έχει πληρώσει πολύ σκληρά την ανοχή στον εξτρεμισμό και στη μισαλλοδοξία και δεν πρέπει να επαναλάβει σήμερα τα λάθη του παρελθόντος. Δυστυχώς, η ανοχή της κυπριακής πολιτείας είναι πολύ πιθανόν να πληρωθεί με αίμα, όπως συνέβηκε στην Ελλάδα με την ανοχή που διαχρονικά επιδείχθηκε έναντι της Χρυσής Αυγής. Όμως, η δημοκρατία δεν φοβάται και δεν τρομοκρατείται, και πρέπει να ληφθούν άμεσα τα απαραίτητα θεσμικά μέτρα για την αντιμετώπιση αυτών των φαινομένων. 

Αναμένουμε ότι όλες οι πολιτικές δυνάμεις που επιθυμούν την πολιτική σταθερότητα και την προστασία της δημοκρατίας, θα συνδράμουν στις πρωτοβουλίες του Δημοκρατικού Κόμματος, ώστε όλοι μαζί να φράξουμε το δρόμο στο νεοφασισμό και στον εξτρεμισμό.

Το ΔΗΚΟ που χρειάζεται η Κύπρος

Το ΔΗΚΟ που χρειάζεται η Κύπρος δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα των οικονομικά ισχυρών, δεν κάνει πλάτες στο μεγαλοεπιχειρηματικό κατεστημένο και δεν πουλά εκδουλεύσεις στη χρεοκοπημένη οικονομική ολιγαρχία. Το ΔΗΚΟ που χρειάζεται η Κύπρος εκπροσωπεί τους απλούς πολίτες και τη μεσαία τάξη, προστατεύει τις αδύνατες κοινωνικές ομάδες και τους μη προνομιούχους, υποστηρίζει την υγιή επιχειρηματικότητα και τις παραγωγικές δυνάμεις της κοινωνίας.

Το ΔΗΚΟ που χρειάζεται η Κύπρος δεν πιπιλά μανιωδώς την καραμέλα της λιτότητας, δεν αναμασά χαιρέκακα την κατάργηση του κοινωνικού κράτους και δεν προωθεί το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Το ΔΗΚΟ που χρειάζεται η Κύπρος διαμορφώνει ολοκληρωμένο αναπτυξιακό σχεδιασμό, προστατεύει το κράτος πρόνοιας και διαφυλάσσει τις δημόσιες υποδομές. Το ΔΗΚΟ που χρειάζεται η Κύπρος δεν είναι νεοφιλελεύθερο και κοινωνικά ανάλγητο, αλλά είναι κεντρώο και υποστηρίζει με συνέπεια το μικτό οικονομικό σύστημα.

Το ΔΗΚΟ που χρειάζεται η Κύπρος δεν αντιμετωπίζει τη διαπλοκή με ευχολόγια και με διακηρύξεις, δεν κρύβεται πίσω από τις αδυναμίες του συστήματος απονομής δικαιοσύνης και δεν ανέχεται τα παραθυράκια της νομοθεσίας που επιτρέπουν τη διαφθορά. Το ΔΗΚΟ που χρειάζεται η Κύπρος προωθεί την κάθαρση διά του παραδείγματος, αποβάλλοντας τα στελέχη του που εμπλέκονται σε σκάνδαλα, δημοσιοποιώντας το πόθεν έσχες των ηγετικών στελεχών του και λειτουργώντας με πλήρη διαφάνεια σε όλα τα επίπεδα.

Το ΔΗΚΟ που χρειάζεται η Κύπρος δεν απασχολεί τη δημόσια συζήτηση με τις προσωπικές αντιπαραθέσεις των στελεχών του και δεν δίνει τροφή στους χρονογράφους, στους σκιτσογράφους και στους κωμωδιογράφους. Το ΔΗΚΟ που χρειάζεται η Κύπρος καταθέτει τεκμηριωμένες πολιτικές θέσεις και ολοκληρωμένες πολιτικές προτάσεις, σέβεται τον πολιτικό διάλογο και επιδιώκει τις ευρύτερες δυνατές πολιτικές συναινέσεις.

Το ΔΗΚΟ που χρειάζεται η Κύπρος δεν αποτελεί ιδιοκτησία της εκάστοτε ηγεσίας του και δεν εξυπηρετεί τις προσωπικές ατζέντες κανενός. Το ΔΗΚΟ που χρειάζεται η Κύπρος δεν είναι αρχηγικό, δεν είναι συγκεντρωτικό και δεν είναι προσωποπαγές. Το ΔΗΚΟ που χρειάζεται η Κύπρος λαμβάνει συλλογικές αποφάσεις, αφουγκράζεται τη βάση του και ελέγχει διαρκώς την ηγεσία του. Το ΔΗΚΟ που χρειάζεται η Κύπρος είναι συλλογικό, δημοκρατικό και συμμετοχικό.

Το ΔΗΚΟ που χρειάζεται η Κύπρος δεν αντιμετωπίζει την εξουσία σαν αυτοσκοπό και δεν μπαινοβγαίνει σε κυβερνήσεις κατά το δοκούν. Το ΔΗΚΟ που χρειάζεται η Κύπρος λειτουργεί εποικοδομητικά είτε βρίσκεται στην κυβέρνηση είτε βρίσκεται στην αντιπολίτευση, με συνέπεια στις θέσεις τους και στις αρχές του, με σεβασμό στην ιστορία του και στην αξιοπρέπεια των ψηφοφόρων του.

Το ΔΗΚΟ που χρειάζεται η Κύπρος δεν συμβιβάζεται με τη διχοτόμηση, δεν αποδέχεται τα τετελεσμένα της εισβολής και δεν δέχεται τη συνέχιση του κατοχικού status quo. Το ΔΗΚΟ που χρειάζεται η Κύπρος πιστεύει στη λύση του Κυπριακού, διεκδικεί την απελευθέρωση και την επανένωση, και θέλει την Κυπριακή Δημοκρατία πατρίδα όλων των νόμιμων κατοίκων της.

Το ΔΗΚΟ που χρειάζεται η Κύπρος δεν λαϊκίζει, δεν παπαγαλίζει, δεν γενικολογεί και δεν συνθηματολογεί. Το ΔΗΚΟ που χρειάζεται η Κύπρος μελετά, επιχειρηματολογεί, διαμορφώνει προτάσεις και δίνει λύσεις. Το ΔΗΚΟ που χρειάζεται η Κύπρος δεν είναι ακραίο, δεν είναι συντηρητικό, δεν είναι φοβικό, δεν είναι αντιδραστικό. Το ΔΗΚΟ που χρειάζεται η Κύπρος είναι μετριοπαθές, είναι προοδευτικό, είναι σύγχρονο και ευρωπαϊκό.

Το ΔΗΚΟ που χρειάζεται η Κύπρος μπορεί να λάβει υπόσταση εάν καταφέρει να σπάσει τα στερεότυπα που το αφορούν, εάν απαλλαγεί από τον κακό εαυτό του, εάν απαλλαγεί από τις νοοτροπίες του παρελθόντος και εάν καταφέρει να εκσυγχρονιστεί. Η απαίτηση της κοινωνίας και της κομματικής βάσης πρέπει να εισακουστεί από το ΔΗΚΟ, επειδή η Κύπρος πραγματικά χρειάζεται ένα σοβαρό, κοινωνικό και πατριωτικό κεντρώο κόμμα. Και το ΔΗΚΟ είναι η πολιτική δύναμη που μπορεί να διαδραματίσει αυτό το ρόλο, συνδράμοντας ουσιαστικά στην ανάκαμψη της χώρας.

[Εφημερίδα "Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ"]

Προτάσεις για καταστατικές αλλαγές στο ΔΗΚΟ

Ενόψει του Καταστατικού Συνεδρίου του ΔΗΚΟ που θα πραγματοποιηθεί στις 20 Οκτωβρίου 2013, κατέθεσα επίσημα τις ακόλουθες προτάσεις για καταστατικές αλλαγές:

• Ενίσχυση των συλλογικών οργάνων για αποτελεσματικό έλεγχο της ηγεσίας.
• Θεσμοθέτηση Πειθαρχικού Συμβουλίου Τήρησης Καταστατικού με σαφείς αρμοδιότητες.
• Θεσμοθέτηση του πόθεν έσχες των αξιωματούχων του ΔΗΚΟ.

Ενίσχυση των συλλογικών οργάνων για αποτελεσματικό έλεγχο της ηγεσίας

Εισηγούμαι όπως γίνουν οι ακόλουθες καταστατικές ρυθμίσεις για την αύξηση των πολιτικών αρμοδιοτήτων της Κεντρικής Επιτροπής και της Πολιτικής Επιτροπής προς την κατεύθυνση του ελέγχου της ηγεσίας από τα συλλογικά όργανα και του ελέγχου των συλλογικών οργάνων από τη βάση, σε αντιδιαστολή με την υπερσυγκέντρωση αρμοδιοτήτων στον Πρόεδρο και στην ανώτατη ηγεσία:

1. Η Κεντρική Επιτροπή εκλέγεται απευθείας από τα μέλη του ΔΗΚΟ και καταργείται η εξ οφίκιο συμμετοχή οποιουδήποτε μέλους.
2. Ο αριθμός των μελών της Κεντρικής Επιτροπής αυξάνεται ώστε να αποτελείται από διακόσια εκλεγμένα μέλη.
3. Η Κεντρική Επιτροπή συνεδριάζει υποχρεωτικά μία φορά το μήνα και στα μέλη της αποστέλλεται εγκαίρως η ημερήσια διάταξη, το υποστηρικτικό υλικό και τα πρακτικά της προηγούμενης συνεδρίασης. 
4. Στις συνεδριάσεις και στα πρακτικά των συνεδριάσεων της Κεντρικής Επιτροπής έχουν πρόσβαση όλα τα μέλη του ΔΗΚΟ, για καλύτερη εποπτεία και για καλύτερο έλεγχο.
5. Τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής καταμερίζονται σε συγκεκριμένους τομείς ευθύνης για ανάληψη οργανωτικών και πολιτικών καθηκόντων.
6. Η Κεντρική Επιτροπή λαμβάνει αποφάσεις για όλα τα θέματα που αφορούν πολιτικά ζητήματα, πολιτικές συνεργασίες, καταρτισμό ψηφοδελτίων και εκπροσώπηση του ΔΗΚΟ σε πολιτειακά αξιώματα.  
7. Η Κεντρική Επιτροπή μπορεί να παραπέμψει πλειοψηφικά την απόφαση για οποιοδήποτε ζήτημα στη βάση του ΔΗΚΟ μέσα από τη διενέργεια εσωκομματικού δημοψηφίσματος.
8. Η Κεντρική Επιτροπή εκλέγει τον Πρόεδρο, τους κεντρικούς αξιωματούχους και το Εκτελεστικό Γραφείο του ΔΗΚΟ με απλή πλειοψηφία.
9. Οι υποψήφιοι για τις θέσεις του Προέδρου, των  κεντρικών αξιωματούχων και των μελών του Εκτελεστικού Γραφείου πρέπει να είναι μέλη της Κεντρικής Επιτροπής.
10. Η Κεντρική Επιτροπή δικαιούται να καταθέσει  Πρόταση Μομφής εναντίον του Προέδρου, των κεντρικών αξιωματούχων ή του Εκτελεστικού Γραφείου, εάν το ζητήσει ενυπόγραφα το 25%  των μελών της.
11. Η Πρόταση Μομφής τίθεται σε ψηφοφορία και εάν ο αξιωματούχος ή το συλλογικό όργανο δεν συγκεντρώσει την υποστήριξη της πλειοψηφίας χάνει το αξίωμά του και αντικαθίσταται με νέα εκλογή από την Κεντρική Επιτροπή.  
12. Η Πολιτική Επιτροπή διευρύνεται ώστε στην υφιστάμενη σύνθεσή της να συμμετάσχουν τα μέλη των Επαρχιακών Επιτροπών του ΔΗΚΟ, το Κεντρικό Συμβούλιο της ΝΕΔΗΚ, το Κεντρικό Συμβούλιο της ΓΟΔΗΚ και οι Πρόεδροι των Τοπικών Επιτροπών του ΔΗΚΟ.
13.  Η Πολιτική Επιτροπή συνεδριάζει υποχρεωτικά μία φορά κάθε τρεις μήνες και στα μέλη της αποστέλλεται εγκαίρως η ημερήσια διάταξη, το υποστηρικτικό υλικό και τα πρακτικά της προηγούμενης συνεδρίασης.
14. Στις συνεδριάσεις και στα πρακτικά των συνεδριάσεων της Πολιτικής Επιτροπής έχουν πρόσβαση όλα τα μέλη του ΔΗΚΟ, για καλύτερη εποπτεία και για καλύτερο έλεγχο.
15. Η Πολιτική Επιτροπή αποφασίζει για τη γενικότερη πολιτική κατεύθυνση του ΔΗΚΟ, ενημερώνεται για τις πολιτικές εξελίξεις και επικυρώνει τον πολιτικό και οργανωτικό προγραμματισμό.
16. Η Πολιτική Επιτροπή μπορεί να παραπέμψει πλειοψηφικά την απόφαση για οποιοδήποτε ζήτημα στη βάση του ΔΗΚΟ μέσα από τη διενέργεια εσωκομματικού δημοψηφίσματος.
17.  Η Πολιτική Επιτροπή δικαιούται να καταθέσει  Πρόταση Μομφής εναντίον του Προέδρου, των κεντρικών αξιωματούχων, του Εκτελεστικού Γραφείου ή της Κεντρικής Επιτροπής εάν το ζητήσει ενυπόγραφα το 25%  των μελών της.
18. Η Πρόταση Μομφής τίθεται σε ψηφοφορία και εάν ο αξιωματούχος ή το συλλογικό όργανο δεν συγκεντρώσει την υποστήριξη της πλειοψηφίας χάνει το αξίωμά του και αντικαθίσταται με νέα εκλογή από την Κεντρική Επιτροπή.  
19. Εάν η Κεντρική Επιτροπή δεν συγκεντρώσει την υποστήριξη της πλειοψηφίας μετά από την ψηφοφορία επί Πρότασης Μομφής που κατατέθηκε εναντίον της από την Πολιτική Επιτροπή, πραγματοποιείται νέα Εκλογική Συνέλευση για εκλογή νέας Κεντρικής Επιτροπής από τα μέλη του Κόμματος. 
20. Η βάση του ΔΗΚΟ μπορεί να υποβάλει Πρόταση Μομφής εναντίον της Κεντρικής Επιτροπής εάν το ζητήσει ενυπόγραφα το 25% των εγγεγραμμένων μελών του ΔΗΚΟ, οπότε πραγματοποιείται νέα Εκλογική Συνέλευση για εκλογή νέας Κεντρικής Επιτροπής από τα μέλη του Κόμματος. 
21. Η βάση του ΔΗΚΟ μπορεί να ζητήσει τη διενέργεια εσωκομματικού δημοψηφίσματος για οποιοδήποτε ζήτημα εάν το ζητήσει ενυπόγραφα το 25% των εγγεγραμμένων μελών του ΔΗΚΟ.

Θεσμοθέτηση Πειθαρχικού Συμβουλίου Τήρησης Καταστατικού

Εισηγούμαι όπως γίνουν οι ακόλουθες καταστατικές ρυθμίσεις για τη θεσμοθέτηση Πειθαρχικού Συμβουλίου Τήρησης του Καταστατικού, ώστε η λήψη πειθαρχικών μέτρων και η τήρηση του Καταστατικού Λειτουργίας να μην επαφίεται στην πολιτική ηγεσία του ΔΗΚΟ αλλά να τεθεί υπό την αρμοδιότητα ενός ad hoc σώματος, με λαϊκή επί τούτου νομιμοποίηση, τα μέλη του οποίου θα ανταποκρίνονται σε συγκεκριμένα κριτήρια:

Το Πειθαρχικό Συμβούλιο Τήρησης του Καταστατικού έχει τα εξής χαρακτηριστικά και αρμοδιότητες:

1. Εκλέγεται απευθείας από τα μέλη του ΔΗΚΟ.
2. Αποτελείται από δεκαπέντε μέλη.
3. Συνεδριάζει τακτικά μία φορά το μήνα.
4. Λαμβάνει αποφάσεις με πλειοψηφία δύο τρίτων (2/3).
5. Εξετάζει οποιεσδήποτε καταγγελίες συλλογικών οργάνων ή μελών του ΔΗΚΟ για συμπεριφορές μελών και στελεχών του ΔΗΚΟ που εμπίπτουν στην κατηγορία των πειθαρχικών παραπτωμάτων και αποφασίζει ανάλογα.
6. Παρακολουθεί την τήρηση του Καταστατικού και υποβάλει μηνιαία σχετική έκθεση προς την Κεντρική Επιτροπή, η οποία δημοσιοποιείται.
7. Σε περίπτωση που ο Πρόεδρος, οι Κεντρικοί αξιωματούχοι, η Κεντρική Επιτροπή ή η Πολιτική Επιτροπή δεν συμμορφώνονται προς τις υποδείξεις του, το Πειθαρχικό Συμβούλιο Τήρησης του Καταστατικού υποβάλει Πρόταση Μομφής που τίθεται προς συζήτηση στο ανάλογο συλλογικό όργανο.
8. Δικαίωμα υποβολής υποψηφιότητας για εκλογή στο Πειθαρχικό Συμβούλιο Τήρησης του Καταστατικού έχουν τα μέλη του ΔΗΚΟ που:
9. Διαθέτουν την ιδιότητα του κομματικού μέλους για τουλάχιστον δέκα χρόνια.
10. Δεν έχουν ποτέ υποπέσει σε οποιοδήποτε πειθαρχικό παράπτωμα.
11. Δεσμεύονται ότι κατά τη διάρκεια της θητείας τους και για ένα χρόνο μετά τη θητεία τους δεν θα διεκδικήσουν οποιοδήποτε άλλο κομματικό ή πολιτειακό αξίωμα.

Θεσμοθέτηση του πόθεν έσχες των αξιωματούχων του ΔΗΚΟ

Εισηγούμαι όπως γίνουν οι ακόλουθες καταστατικές ρυθμίσεις για τη θεσμοθέτηση του πόθεν έσχες των κομματικών αξιωματούχων του ΔΗΚΟ και των στελεχών του ΔΗΚΟ που εκλέγονται ή διορίζονται σε πολιτειακά αξιώματα:

Όλοι οι ανώτεροι αξιωματούχοι του ΔΗΚΟ (Πρόεδρος, κεντρικοί αξιωματούχοι και μέλη Εκτελεστικού Γραφείου), όλα τα στελέχη του ΔΗΚΟ που εκλέγονται ή διορίζονται σε πολιτειακά αξιώματα, και οι πρώτου βαθμού συγγενείς τους, υποχρεούνται να δημοσιοποιούν τα εξής στοιχεία:

1. Περιουσιακά στοιχεία που αφορούν εισοδήματα, υπόλοιπα τραπεζικών λογαριασμών, ακίνητη περιουσία και μετοχές σε κυπριακές ή ξένες εταιρείες.
2. Επαγγελματικές σχέσεις με δημόσιους οργανισμούς και τραπεζικούς οργανισμούς.

Η δημοσιοποίηση των περιουσιακών στοιχείων και των επαγγελματικών σχέσεων γίνεται εντός δεκαπέντε ημερών από την ανάληψη του αξιώματος, μία φορά ετησίως κατά τη διάρκεια της θητείας στο συγκεκριμένο αξίωμα και εντός δεκαπέντε ημερών μετά την απομάκρυνση από το συγκεκριμένο αξίωμα.

Απάντηση σε άρθρα του Γιώργου Καλλινίκου

Απάντηση σε άρθρα του Γιώργου Καλλινίκου σχετικά με την «Πρόταση Ενότητας και Συλλογικότητας» που κατέθεσα στα πλαίσια του προσυνεδριακού διαλόγου που διεξάγεται στο ΔΗΚΟ: 

Αγαπητέ Γιώργο, παραθέτω ακολούθως ορισμένα σχόλια σχετικά με άρθρα σου, τα οποία αναφέρονται σε ανοικτή επιστολή με τίτλο “Πρόταση Ενότητας και Συλλογικότητας”, που απέστειλα προς την ηγεσία του ΔΗΚΟ στις 29 Αυγούστου 2013.

Ως έμπειρος πολιτικός αναλυτής διαπίστωσες πολύ ορθά ότι με την εφαρμογή της πρότασης που κατέθεσα «οι πιθανότητες του Νικόλα και του Καρογιάν δεν θα αλλάξουν». 

Έτσι, διέκρινες σωστά ότι ο προσανατολισμός της πρότασης δεν έχει να κάνει με τα πρόσωπα που διεκδικούν την ηγεσία του ΔΗΚΟ, αλλά με τον τρόπο λειτουργίας του ΔΗΚΟ. 

Επιπρόσθετα, το ότι και οι δύο υποψήφιοι για την προεδρία του ΔΗΚΟ έχουν απορρίψει αυτή την πρόταση, καταδεικνύει αφενός την ανεξαρτησία της και αφετέρου την απροθυμία αμφότερων των «αρχηγών» για περιορισμό των υπερεξουσιών τους.

Σύμφωνα με την πρόταση που κατέθεσα, το σύνολο των μελών του ΔΗΚΟ θα ψηφίζει απευθείας την Κεντρική Επιτροπή και στη συνέχεια η Κεντρική Επιτροπή θα εκλέγει τους κεντρικούς αξιωματούχους, περιλαμβανομένου του Προέδρου, τους οποίους θα μπορεί ανά πάσα στιγμή να αντικαταστήσει εάν απολέσουν την υποστήριξη της πλειοψηφίας, ενώ και η Κεντρική Επιτροπή θα βρίσκεται υπό την αίρεση της βάσης με συγκεκριμένους μηχανισμούς εποπτείας. Έτσι θα περιοριστούν οι υπερεξουσίες του Προέδρου, θα ενισχυθεί η συλλογικότητα και θα θεσμοθετηθεί ο έλεγχος της βάσης στην ηγεσία.

Αυτή η πρόταση είναι βαθύτατα δημοκρατική αφού, ως γνωστό, η αντιπροσωπευτική δημοκρατία εφαρμόζεται τόσο μέσα από προεδρικά συστήματα όσο και μέσα από κοινοβουλευτικά συστήματα. Aναφέρω χαρακτηριστικά ότι ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, ο Πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας και ο Έλληνας Πρωθυπουργός εκλέγονται με τρόπο ανάλογο αυτού που περιγράφεται στην πρόταση που κατέθεσα, και η εκλογή τους δεν θεωρείται σε καμία περίπτωση αντιδημοκρατική. Η μεγάλη πλειοψηφία των σύγχρονων κρατών εφαρμόζει το κοινοβουλευτικό σύστημα επειδή προσφέρει περισσότερες δυνατότητες ελέγχου και περιορίζει τις υπερεξουσίες που συγκεντρώνονται σε ένα πρόσωπο (δες π.χ. τη λίστα με τα είκοσι κράτη όπου λειτουργεί σταθερά η δημοκρατία τα τελευταία εξήντα χρόνια). Αντίθετα, τα περισσότερα κράτη με προσωποκεντρικά προεδρικά συστήματα βρίσκονται συγκεντρωμένα στην Αφρική και στη λάτινική Αμερική, όπου η δημοκρατία έχει σοβαρούς περιορισμούς.

Ένα σύγχρονο δημοκρατικό κόμμα δεν χρειάζεται ούτε πεφωτισμένους αρχηγούς, ούτε συσκοτισμένα μέλη που ψάχνουν το μονόφθαλμο ηγέτη. Χρειάζεται συμμετοχικές δημοκρατικές δομές που να λειτουργούν διαρκώς και όχι αλακάρτ κάθε τέσσερα χρόνια. Χρειάζεται μηχανισμούς λογοδοσίας της ηγεσίας στα συλλογικά όργανα και μηχανισμούς λογοδοσίας των συλλογικών οργάνων στη βάση. Χρειάζεται ανοικτές συνεδριάσεις των συλλογικών οργάνων όπου οι τοποθετήσεις όλων θα είναι προσβάσιμες σε όλους μέσα από το διαδίκτυο, και όχι κρυμμένες σε τέσσερις τοίχους. Χρειάζεται υποχρεωτικά εσωκομματικά δημοψηφίσματα εφόσον το ζητήσει αριθμός μελών, όπου όλα τα μέλη θα καλούνται να ψηφίσουν για ιδέες και όχι για πρόσωπα. Χρειάζεται δομημένες διαδικασίες διαλόγου με την κομματική βάση και με την ευρύτερη κοινωνία, και όχι από καθέδρας ομιλίες του αρχηγού, που καταλήγουν σε στημένα χειροκροτήματα.

Το ΔΗΚΟ έχει ταλαιπωρηθεί πολύ από την εσωστρέφεια, από τις συγκρούσεις και από τις αντιπαραθέσεις. Η βάση του ΔΗΚΟ έχει κουραστεί και η κοινωνία έχει βαρεθεί. Αντίθετα, ενδιαφέρουσα βρίσκουν την επικρατούσα κατάσταση μόνο οι χρονογράφοι, οι σκιτσογράφοι και οι κωμοδιογράφοι. Αυτή κατάσταση πρέπει να ανατραπεί, και όχι να επιδεινωθεί μετά από το κομματικό συνέδριο. Αυτή κατάσταση θα αλλάξει με τη μετατροπή του ΔΗΚΟ από αρχηγικό κόμμα σε συλλογικό κόμμα. Επειδή η ενότητα περνά μέσα από τη συλλογικότητα και όχι μέσα από ψευδαισθήσεις δημοκρατικότητας που ενισχύουν την πρωσοπολατρία και το συγκεντρωτισμό.




Τα σχετικά άρθρα του Γιώργου Καλλινίκου: 
Πέμπτη, 05 Σεπτεμβρίου 2013
"Η «ακελοποίηση» του ΔΗΚΟ και ο περιορισμός της δημοκρατίας"

Τρίτη, 17 Σεπτεμβρίου 2013
"Καταστατικό λάστιχο για σανίδα σωτηρίας Καρογιάν"

Συνέντευξη στην εφημερίδα Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ

Το Συνέδριο να μη γίνει αρένα δύο μονομάχων

Της ΑΝΤΡΟΥΛΑΣ ΤΑΡΑΜΟΥΝΤΑ

Ανήκει στη νέα γενιά στελεχών του ΔΗΚΟ και συχνά πυκνά προκαλεί "αναταραχή" με τις θέσεις που διατυπώνει. Η πιο πρόσφατη είναι η πρότασή του για εκλογή του κομματικού προέδρου και της ηγεσίας από την Κεντρική Επιτροπή και όχι απευθείας από την κομματική βάση. Ο Γιάννης Παναγιώτου, πρόεδρος της Νεολαίας του Δημοκρατικού Κόμματος, υπεραμύνεται της πρότασής του υποστηρίζοντας την αναγκαιότητα να περάσει το κόμμα σε συλλογική ηγεσία.

ΕΡ: Έντονες αντιδράσεις προκάλεσε η παρέμβασή σας για εκλογή του νέου προέδρου και της κομματικής ηγεσίας από την Κεντρική Επιτροπή αντί απευθείας από τα κομματικά μέλη. Πως διασφαλίζεται η κομματική ενότητα του ΔΗΚΟ στην οποία δίνεται τεράστια σημασία, με τη συγκεκριμένη πρόταση;

ΑΠ: Τα τελευταία χρόνια στο ΔΗΚΟ αναπτύσσεται μια σκληρή αντιπαράθεση που διαχωρίζει αυθαίρετα τα στελέχη σε στρατόπεδα, ενώ ταυτόχρονα, η προεκλογική συζήτηση περιστρέφεται αποκλειστικά και πρωσοπολατρικά γύρω από τους διεκδικητές της προεδρίας, δημιουργώντας κλίμα πόλωσης. Με αυτούς τους όρους, όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα τον εκλογών, η αντιπαράθεση θα συνεχιστεί μετεκλογικά, οδηγώντας στη διάσπαση και στη συρρίκνωση. Η πρόταση που κατέθεσα μετατρέπει το ΔΗΚΟ από αρχηγικό κόμμα σε συλλογικό κόμμα. Με το σημερινό μοντέλο, ο εκάστοτε Πρόεδρος του ΔΗΚΟ συγκεντρώνει τεράστιες υπερεξουσίες, οι οποίες εισηγούμαι να μεταφερθούν στα συλλογικά όργανα, που θα εκλέγονται με την καθολική συμμετοχή της βάσης. Με αυτό τον τρόπο, αντί ο Πρόεδρος να ελέγχει τα συλλογικά όργανα, τα συλλογικά όργανα θα ελέγχουν τον Πρόεδρο και θα μπορούν ανά πάσα στιγμή να θέσουν πρόταση μομφής και να τον παύσουν εάν δεν λειτουργεί με αποδεκτό τρόπο. Έτσι, όταν ο Πρόεδρος θα είναι ίσος μεταξύ ίσων, τα στελέχη του ΔΗΚΟ δεν θα στοιχίζονται πίσω του σαν στρατιώτες αλλά θα μπορούν να καταθέτουν προτάσεις, να ασκούν κριτική και να λαμβάνουν αποφάσεις ως ισότιμα ηγετικά στελέχη. Οι αρνητικές αντιδράσεις ήταν αναμενόμενες, αφού προέρχονται από αυτούς που θέλουν το ΔΗΚΟ να παραμείνει αρχηγικό κόμμα για να γίνουν αρχηγοί με απόλυτες εξουσίες, καθώς και από πρόσωπα του στενού τους περιβάλλοντος που θέλουν να έχουν πρωταγωνιστικές θέσεις στην επόμενη αυλή. Όμως οι θετικές αντιδράσεις από τα αγνά στελέχη της βάσης του ΔΗΚΟ είναι πολλές, επειδή η βάση του ΔΗΚΟ έχει κουραστεί και έχει βαρεθεί την αντιπαράθεση και την εσωστρέφεια.

ΕΡ: Τι απαντάτε σε αυτούς που χαρακτηρίζουν την πρόταση σας αντιδημοκρατική;

ΑΠ: Ακόμη και ένας πρωτοετής φοιτητής πολιτικών επιστημών μπορεί να εξηγήσει ότι η αντιπροσωπευτική δημοκρατία μπορεί να εφαρμοστεί είτε μέσα από προεδρικά συστήματα, είτε μέσα από κοινοβουλευτικά συστήματα, τα οποία είναι εξίσου δημοκρατικά. Στο σύγχρονο κόσμο, η δημοκρατία βασίζεται στον έλεγχο που ασκείται σε αυτούς που έχουν την εξουσία και όχι στην παροχή υπερεξουσιών σε μεμονωμένα πρόσωπα, εν ονόματι του λαού. Όταν ο εκλεγμένος αρχηγός συγκεντρώνει τεράστιες υπερεξουσίες, τότε δεν μιλάμε για δημοκρατία αλλά για συγκαλυμμένη μοναρχία. Η πρόταση που κατέθεσα ενισχύει την εσωκομματική δημοκρατία μέσα από την ενίσχυση του ελέγχου και της εποπτείας έναντι αυτών που κατέχουν κομματική εξουσία. Δηλαδή, η ηγεσία του ΔΗΚΟ θα είναι υποχρεωμένη να ακούει τη βάση του ΔΗΚΟ καθημερινά, και όχι μόνο όταν χρειάζεται ψήφους για να εκλεγεί σε ανώτατα αξιώματα.

ΕΡ: Η πρότασή σας αντιμετωπίστηκε από συναγωνιστές σας ως δεκανίκι  προς τον Μάριο Καρογιάν για επανεκλογή του στην κομματική προεδρία. Τι απαντάτε;

ΑΠ: Ανυπομονώ να ξημερώσει εκείνη η μέρα που τα στελέχη του ΔΗΚΟ θα μπορούν να εκφράζονται ελεύθερα, χωρίς να κατηγοριοποιούνται αυθαίρετα ως εντολοδόχοι του ενός ή του άλλου. Είναι χαρακτηριστικό ότι πολύ πρόσφατα, πριν από τις Προεδρικές Εκλογές, όταν είχα εισηγηθεί την αυτόνομη κάθοδο του ΔΗΚΟ με δικό του υποψήφιο, κάποιοι άλλοι συναγωνιστές υποστήριζαν ότι με την πρότασή μου υποβοηθούσα τη θέση του Νικόλα Παπαδόπουλου, ενώ σήμερα μου προσάπτεται το αντίστροφο. Ωστόσο, είμαι σίγουρος ότι σύντομα όλοι θα συνειδητοποιήσουν ότι στο ΔΗΚΟ υπάρχουν νέοι άνθρωποι που τολμούν να λένε τη γνώμη τους χωρίς να θέλουν να εξυπηρετήσουν κανέναν, αλλά απλώς επειδή πιστεύουν αυτά που υποστηρίζουν. Ίσως κάποιοι να δυσκολεύονται προς το παρόν να το δεχτούν, επειδή κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια.

ΕΡ: Ποια σημασία δίνετε ως νέο στέλεχος στους επόμενους σταθμούς του κόμματος που είναι το καταστατικό και πολιτικό συνέδριο και η εκλογική συνέλευση; Ποιο είναι για σας το ζητούμενο;

ΑΠ: Το ζητούμενο είναι το ΔΗΚΟ να πάψει να απασχολεί την κοινωνία με τις προσωπικές ατζέντες των ηγετικών στελεχών του και να λειτουργήσει ως σοβαρός πολιτικός οργανισμός. Η Κύπρος χρειάζεται ένα σύγχρονο κεντρώο κόμμα που να είναι μετριοπαθές, ευρωπαϊκό, προοδευτικό, κοινωνικά ευαίσθητο και πατριωτικό, ώστε να είναι σε θέση να συνδράμει στον εκσυγχρονισμό της χώρας μας. Οι συνεδριακές διαδικασίες του ΔΗΚΟ πρέπει να οδηγήσουν ακριβώς προς αυτή την κατεύθυνση και όχι να αποτελέσουν την αρένα για σύγκρουση δύο μονομάχων υπό τις επευφημίες του πλήθους.

ΕΡ: Η στήριξη στην υποψηφιότητα Αναστασιάδη και η συμμετοχή στην κυβέρνηση άφησε ανοιχτές πληγές. Πως αξιολογείτε την μέχρι τώρα συνεργασία;

ΑΠ: Οι προθέσεις όλων είναι καλές και γίνονται θετικές προσπάθειες, όμως αυτό δεν είναι αρκετό. Χρειάζεται περισσότερη διαβούλευση, καλύτερη συνεννόηση και σαφέστερη στοχοθεσία σε όλα τα επίπεδα. Το ΔΗΚΟ έλαβε μια τολμηρή πολιτική απόφαση και ανέλαβε μια σημαντική ιστορική ευθύνη υποστηρίζοντας την εκλογή του Νίκου Αναστασιάδη στην προεδρία της Δημοκρατίας. Έτσι, το ΔΗΚΟ έχει υποχρέωση να διασφαλίσει τη σωστή λειτουργία της Κυβέρνησης και την εφαρμογή πολιτικών αποφάσεων που να είναι προς το συμφέρον της μεγάλης πλειοψηφίας.

Συλλογικές ηγεσίες χρειαζόμαστε

ΕΡ: Η πορεία προς την εκλογική συνέλευση έχει έντονα χαρακτηριστεί από τα πρόσωπα που διεκδικούν την προεδρία του ΔΗΚΟ και όχι από τις πολιτικές. Πως αξιολογείτε την επικράτηση των προσώπων σε βάρος της παραγωγής πολιτικών προτάσεων;

ΑΠ: Αυτή η παρατήρηση είναι πολύ σωστή και αυτό ακριβώς είναι το πραγματικό πρόβλημα με το οποίο βρίσκεται αντιμέτωπο το ΔΗΚΟ, αφού έχει εγκλωβιστεί σε μια στείρα προσωπική αντιπαράθεση. Το υφιστάμενο σύστημα περιστρέφεται γύρω από τα πρόσωπα, όμως η εποχή των αρχηγικών κομμάτων έχει τελειώσει. Η κοινωνία δεν χρειάζεται δήθεν πεφωτισμένους ηγέτες αλλά συλλογικές δημοκρατικές διαδικασίες, με διαρκή έλεγχο της εξουσίας από τη βάση. Και αυτό οφείλουν να το κατανοήσουν πρωτίστως οι επίδοξοι αρχηγοί, οι οποίοι πρέπει να απαλλαγούν από το σύνδρομο του ηγέτη. Σήμερα χρειαζόμαστε συμμετοχική δημοκρατία, όπου αντί να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο τα πρόσωπα θα έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο οι ιδέες.

Δεν δίνω λευκή επιταγή τεσσάρων χρόνων

ΕΡ: Στο δίλημμα Μάριος Καρογιάν ή Νικόλας Παπαδόπουλος πως τοποθετείστε;

ΑΠ: Δεν βρίσκομαι μπροστά σε αυτό το δίλημμα επειδή έχω καταθέσει συγκεκριμένη πρόταση η οποία απαλλάσσει όλους από αυτό το προβληματικό δίλημμα που αφορά έκδοση λευκής επιταγής διάρκειας τεσσάρων χρόνων προς ένα από τους δύο. Εάν οι δύο ενδιαφερόμενοι για την προεδρία του ΔΗΚΟ δεν έχουν ως αυτοσκοπό την καρέκλα του Προέδρου και ότι αυτή συνεπάγεται, αναμένω ότι θα υποστηρίξουν την πρόταση για περιορισμό των υπερεξουσιών του Προέδρου και θα δεχτούν να διεκδικήσουν την ηγεσία ως ίσοι μεταξύ ίσων, καταθέτοντας αναλυτικά τις προτάσεις τους και τις εισηγήσεις τους.

Συνέντευξη στην εφημερίδα ΑΛΗΘΕΙΑ

Μονομαχία στο Ελ …ΔΗΚΟ

Της ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΗΛΙΑΔΗ 

Ο πρόεδρος της νεολαίας του Δημοκρατικού Κόμματος (ΝΕΔΗΚ), Γιάννης Παναγιώτου, επέλεξε να θέσει δημόσια, προς προβληματισμό, την πρόταση του για αλλαγή της διαδικασίας εκλογής της ανώτατης ηγεσίας του ΔΗΚΟ. Σύμφωνα με ανοικτή επιστολή προς την ηγεσία του ΔΗΚΟ, που δημοσιοποιήθηκε την Πέμπτη που μας πέρασε, ο κ. Παναγιώτου εισηγείται όπως κατά την παγκύπρια εκλογική συνέλευση του κόμματός του, που θα πραγματοποιηθεί την 1η Δεκεμβρίου του 2013, «τα μέλη του ΔΗΚΟ εκλέξουν την Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος, η οποία θα ενισχυθεί με αυξημένες πολιτικές αρμοδιότητες, στις οποίες θα περιλαμβάνεται η εκλογή του προέδρου και της ανώτατης ηγεσίας, καθώς και η δυνατότητα κατάθεσης πρότασης δυσπιστίας (μομφής) για παύση και αντικατάσταση της ηγεσίας, εάν αυτή απολέσει την υποστήριξη της πλειοψηφίας». Σημειώνεται ότι την πρόταση Παναγιώτου απέρριψε αμέσως με γραπτή του δήλωση, ο βουλευτής και υποψήφιος πρόεδρος του ΔΗΚΟ, Νικόλας Παπαδόπουλος, ο οποίος την χαρακτήρισε «αντιδημοκρατική και λανθασμένη».
Ο πρόεδρος της ΝΕΔΗΚ απέρριψε τη θέση Παπαδόπουλου, ότι η εισήγησή του αφαιρεί από τα απλά μέλη του ΔΗΚΟ το δικαίωμα και την εξουσία να εκλέγουν απευθείας την ηγεσία τους, λέγοντας ότι το κόμμα ταλαιπωρείται εσωκομματικά εδώ και χρόνια, και είναι γι αυτό που χρειάζεται πλέον συλλογικές διαδικασίες για να λειτουργεί δημοκρατικά. «Δημοκρατία δεν είναι να ψηφίζει κάποιος απευθείας τον Νικόλα Παπαδόπουλο ή όχι. Το πρόβλημα είναι ότι στο ΔΗΚΟ κάποιοι έχουν προετοιμαστεί ή προετοιμάζονται εδώ και αρκετό καιρό για μια καουμπόικη μονομαχία. Σαν μια μονομαχία στο Ελ Πάσο. Αυτές οι μονομαχίες, όμως, είναι καλές μόνον για τις ταινίες γούεστερν. Στα πολιτικά κόμματα και στην κοινωνία τη δική μας, που σήμερα αντιμετωπίζει όλες αυτές τις προκλήσεις, δεν υπάρχει περιθώριο για προσωπικές αντιπαραθέσεις αυτού του τύπου, όπου θα κληθούμε να αποφασίσουμε ποιος θα εκλεγεί με μια λογική άσπρου – μαύρου, και μετά ο άλλος να αρχίσει να στοιχειώνει τον εκλελεγμένο» ανέφερε, χαρακτηριστικά, ο Γιάννης Παναγιώτου, μιλώντας στην πρωινή εκπομπή του Super Spor FM «Η Κύπρος σήμερα».

Ερ. Τί λένε οι συναγωνιστές σας για την εισήγησή σας; Τους έχετε βολιδοσκοπήσει;
Απ. Βεβαίως και βρήκα πολλή ανταπόκριση. Εκτός από στελέχη που βρίσκονται σε αυλές ορισμένων αξιωματούχων του ΔΗΚΟ, που ενδιαφέρονται για ανώτατα αξιώματα.

Ερ. Υπάρχουν πολλές αυλές μέσα στο ΔΗΚΟ;
Απ. Συνήθως τα σπίτια έχουν την μπροστινή αυλή και την πίσω αυλή. Ε μπορεί να υπάρχει και κάτι στο πλάι…

Ερ. Γιατί επιλέξατε να ανοίξετε αυτό το διάλογο με ανοιχτή επιστολή και δεν συζητήσατε το θέμα εσωκομματικά, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας;
Απ. Επειδή θεωρώ ότι τα σύγχρονα κόμματα πρέπει να κάνουν δημόσια συζήτηση και ανοικτό διάλογο. Ξέρετε, δεν είναι μέσα σε κλειστά γραφεία που εκσυγχρονίζονται τα κόμματα. Τα κόμματα εκσυγχρονίζονται μέσα από τη δημόσια συζήτηση. Και είναι σημαντικό, αντί στο ΔΗΚΟ να γίνεται δημόσια συζήτηση μόνον στη βάση αντιπαράθεσης προσώπων, δηλαδή, για το εάν θα είναι ο ένας ή εάν θα είναι ο άλλος στην ηγεσία, να γίνεται συζήτηση και στη βάση πολιτικών προτάσεων. Εγώ αυτό που εισηγούμαι είναι μια πολιτική πρόταση, με την οποία κάποιος μπορεί να διαφωνεί ή να συμφωνεί. Και αυτή είναι η ουσία της δημοκρατίας.

Ερ. Λογικά, οι υποψήφιοι για την προεδρία του ΔΗΚΟ θα πρέπει να πάνε στο εκλογικό συνέδριο με πολιτική πρόταση. Δηλαδή, θα μάθουμε την πολιτική πρόταση του Νικόλα Παπαδόπουλου και του Μάριου Καρογιάν, εφόσον βέβαια ο κ. Καρογιάν επαναδιεκδικήσει την προεδρία του κόμματος σας.
Απ. Αυτό θα αποτελέσει έκπληξη. Διότι, εδώ και κάποια χρόνια, δεν έχουμε δει αυτή την αντιπαράθεση να πολιτικοποιείται. Και αυτή ακριβώς είναι η ουσία της εισήγησής μου. Δηλαδή, το ΔΗΚΟ πλέον να μπει σε διάλογο για πολιτικές και όχι σε διάλογο και συζήτηση για πολιτικούς.

Ερ. Θα γίνει σίγουρα το εκλογικό συνέδριο του ΔΗΚΟ την 1η Δεκεμβρίου του τρέχοντος έτους;
Απ. Θεωρώ ότι οπωσδήποτε πρέπει να γίνει, επειδή με τη δημοκρατία δεν πρέπει να παίζουμε.

Ερ. Ποιο είναι το κλίμα στο Δημοκρατικό Κόμμα;
Απ. Το ΔΗΚΟ βρίσκεται σε μια προσυνεδριακή διαδικασία. Και υπό κανονικές συνθήκες, για τα πολιτικά κόμματα αυτές οι περίοδοι είναι πολύ σημαντικές, διότι, στα πλαίσια μιας τέτοιας διαδικασίας, γίνεται ανταλλαγή απόψεων, γίνονται πολιτικές ζυμώσεις, διαμορφώνονται νέες προσεγγίσεις που να μπορούν να ανταποκριθούν στις προκλήσεις των καιρών. Δυστυχώς, εμείς στο ΔΗΚΟ βρισκόμαστε εγκλωβισμένοι σε μια προσωπική αντιπαράθεση. Όποιο στέλεχος του ΔΗΚΟ πάει στον φούρνο να πάρει γάλα ή στο περίπτερο να πάρει τσιγάρα, τον ρωτούν αν είναι με τον Καρογιάν ή με τον Παπαδόπουλο. Και όταν μια αντιπαράθεση λαμβάνει χαρακτηριστικά τόσο σκληρά, επί προσωπικού, χωρίς να έχουν σημασία οι απόψεις, οι προτάσεις, οι πολιτικές δεσμεύσεις του καθενός υποψηφίου, τότε περισσότερο κακό κάνουν παρά καλό. Και είναι με βάση αυτή την πραγματικότητα, που θεωρώ ότι η δική μου πρόταση μπορεί να ανταποκριθεί στις προβληματικές καταστάσεις του ΔΗΚΟ και να βοηθήσει προς το καλύτερο.

Ερ. Όλα αυτά, δεν θα απαντηθούν και θα επιλυθούν με την εκλογή της νέας ηγεσίας;
Απ. Αυτό θα ήταν πολύ καλό, αλλά δυστυχώς δεν ζούμε σε ένα ροζ συννεφάκι, ζούμε στο Δημοκρατικό Κόμμα. Όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα των εκλογών του ΔΗΚΟ, αυτός που θα χάσει, ο ηττημένος εντός εισαγωγικών, θα έχει ένα ποσοστό γύρω στο 40 – 45% και θα θεωρεί ότι αυτό το ποσοστό που συγκέντρωσε είναι προσωπική του ιδιοκτησία και ως τέτοιο θα το περιφέρει και εντός του ΔΗΚΟ και εκτός του ΔΗΚΟ. Και πραγματικά, η βάση του ΔΗΚΟ έχει κουραστεί. Και η κυπριακή κοινωνία έχει κουραστεί από τα καμώματα των στελεχών του ΔΗΚΟ. Δεν γίνεται ένα κόμμα να βρίσκεται διαρκώς σε αντιπαράθεση και σύγκρουση.

«Η καρέκλα στο ΔΗΚΟ κάνει και μασάζ»
Σύμφωνα με τον πρόεδρο της ΝΕΔΗΚ, «η καρέκλα του προέδρου του ΔΗΚΟ είναι μια πολύ αναπαυτική πολυθρόνα», κατά την έκφρασή του. «Δερμάτινη, η οποία κάνει και μασάζ. Εγώ θα ήθελα αυτή η αναπαυτική καρέκλα να μετατραπεί σε ένα ταπεινό σκαμνάκι. Δηλαδή, ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ να μην έχει τις υπερεξουσίες που έχει σήμερα. Να μην μπορεί να εκφράζει εν λευκώ ο ίδιος, δια των τοποθετήσεων του, το ΔΗΚΟ. Να μην αποφασίζει αποκλειστικά ο ίδιος, πότε και εάν θα συγκληθούν τα συλλογικά όργανα, να μην αποφασίζει μόνος του για τους διορισμούς σε πολιτειακά αξιώματα, να μην αποφασίζει ο ίδιος εάν θα υλοποιηθούν αποφάσεις» ανέφερε ο κ. Παναγιώτου, προσθέτοντας ότι «το Δημοκρατικό Κόμμα είναι πάρα πολύ αρχηγικό» και αυτό πρέπει να αλλάξει. «Και για να αλλάξει αυτό χρειάζονται δομικές αλλαγές, όπως αυτές που εισηγούμαι. Στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αρχηγοί. Αρχηγοί υπάρχουν στα καθεστώτα που είναι προσωποπαγή και τα οποία ανήκουν στο παρελθόν. Στη δημοκρατία υπάρχουν συλλογικότητες. Και υπάρχουν συλλογικά όργανα, τα οποία ελέγχουν αυτόν ο οποίος έχει αναλάβει την εξουσία» σημείωσε.

Ερ. Καθόλου, λοιπόν, δημοκρατικό το Δημοκρατικό Κόμμα, έτσι όπως μας το έχετε περιγράψει…
Απ. Το ΔΗΚΟ είναι δημοκρατικό αλλά πρέπει να γίνει δημοκρατικότερο. Επειδή, όπως έχω πει, η καρέκλα του προέδρου του ΔΗΚΟ είναι πολύ αναπαυτική, κάποιοι έχουν ως αυτοσκοπό να καθίσουν σε αυτήν, αντί να την καταστήσουν πιο λειτουργική. Και αυτό που προέχει σήμερα, ενόψει του καταστατικού συνεδρίου και του εκλογικού συνεδρίου του ΔΗΚΟ, είναι το κόμμα μας να καταστεί πιο δημοκρατικό και πιο χρήσιμο για την Κύπρο. Και για να γίνει αυτό, πρέπει να πάψει να είναι αρχηγικό κόμμα.

Πρόταση Ενότητας και Συλλογικότητας

Ανοικτή επιστολή προς την ηγεσία του ΔΗΚΟ

Για να μπορέσει το ΔΗΚΟ να ορθοποδήσει και να συνδράμει ουσιαστικά στην ανάκαμψη της χώρας μας, πρέπει να διασφαλιστεί η ενότητα του, η συλλογικότητά του και ο διαρκής έλεγχος της ηγεσίας από τα συλλογικά όργανα. Σε αυτό το πλαίσιο, καταθέτω Πρόταση Ενότητας και Συλλογικότητας, που βασίζεται στην ενίσχυση των συλλογικών οργάνων με ουσιαστικές πολιτικές αρμοδιότητες.

Σήμερα, το ΔΗΚΟ βιώνει μια προβληματική κατάσταση η οποία εάν αφεθεί να συνεχιστεί ανεξέλεγκτα δεν θα έχει θετική κατάληξη για κανέναν. Στο εσωτερικό του Κόμματος αναπτύσσεται μια σκληρή αντιπαράθεση που διαχωρίζει αυθαίρετα τα στελέχη σε στρατόπεδα, χρωματίζοντας αναλόγως τις τοποθετήσεις τους, ενώ ταυτόχρονα, η προεκλογική συζήτηση έχει ως αποκλειστικό σημείο αναφοράς τα πρόσωπα που διεκδικούν την προεδρία και όχι τις πολιτικές θέσεις που εκφράζουν ή τις πολιτικές δεσμεύσεις που αναλαμβάνουν. Έτσι, όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα τον εκλογών, η αντιπαράθεση θα συνεχιστεί μετεκλογικά, οδηγώντας στη διάσπαση και στη συρρίκνωση. Αφενός, όποιος χάσει θα περιφέρει το ποσοστό που συγκέντρωσε σαν προσωπική ιδιοκτησία, τόσο εντός όσο και εκτός του ΔΗΚΟ. Αφετέρου, ο νικητής θα λειτουργήσει σαν λαοπρόβλητος μονάρχης, αφού ο εκάστοτε Πρόεδρος του ΔΗΚΟ διαθέτει υπερεξουσίες και είναι ο απόλυτος άρχοντας που αποφασίζει πότε και εάν θα συγκληθούν τα συλλογικά όργανα, εάν θα υλοποιηθούν ή όχι οι αποφάσεις των συλλογικών οργάνων, ποιοί θα διοριστούν εκ μέρους του ΔΗΚΟ σε πολιτειακά αξιώματα και ποιές είναι οι θέσεις του ΔΗΚΟ για τα μεγάλα πολιτικά ζητήματα και την τρέχουσα καθημερινότητα. Αυτά πρέπει να αλλάξουν και να δώσουν τη θέση τους σε μια νέα συλλογική ηγεσία, χωρίς άρχοντες και πληβείους.

Συγκεκριμένα, προτείνω όπως κατά την Παγκύπρια Εκλογική Συνέλευση του ΔΗΚΟ που θα πραγματοποιηθεί την 1η Δεκεμβρίου του 2013, τα μέλη του ΔΗΚΟ εκλέξουν την Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος η οποία θα ενισχυθεί με αυξημένες πολιτικές αρμοδιότητες, στις οποίες θα περιλαμβάνεται η εκλογή του Προέδρου και της ανώτατης ηγεσίας, καθώς και η δυνατότητα κατάθεσης πρότασης δυσπιστίας (μομφής) για παύση και αντικατάσταση της ηγεσίας, εάν αυτή απολέσει την υποστήριξη της πλειοψηφίας. Για την εκλογή της Κεντρικής Επιτροπής πρέπει να διασφαλιστεί η καθολική συμμετοχή της βάσης του ΔΗΚΟ, στην οποία θα κοινοποιηθούν αναλυτικά βιογραφικά στοιχεία όλων των υποψηφίων που θα περιλαμβάνουν την κομματική τους δράση, τις σπουδές τους και την επαγγελματική τους δραστηριότητα. Όλα ανεξαιρέτως τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής θα εκλέγονται από την Παγκύπρια Εκλογική Συνέλευση χωρίς την εξ οφφίκιο συμμετοχή οποιουδήποτε, αφού ακόμα και οι υποψήφιοι για την προεδρία του Κόμματος θα πρέπει να υποβάλουν υποψηφιότητα και να εκλεγούν στην Κεντρική Επιτροπή ως ίσοι μεταξύ ίσων. Η Κεντρική Επιτροπή θα συνεδριάζει υποχρεωτικά σε τακτά χρονικά διαστήματα, θα κατανεμηθούν συγκεκριμένα καθήκοντα σε όλα τα μέλη της, θα λαμβάνει πολιτικές αποφάσεις για όλα τα σημαντικά θέματα και σε αυτήν θα λογοδοτούν όλα τα ηγετικά στελέχη.

Είμαι σίγουρος ότι το ΔΗΚΟ μπορεί να επιτελέσει σωστά το ρόλο του στα πολιτικά πράγματα του τόπου, εάν καταφέρει να διαμορφώσει σύγχρονες δομές και λειτουργίες που να βασίζονται στη συλλογικότητα και την ενότητα, έτσι ώστε να ανακάμψει και να ανακτήσει την αξιοπιστία του. Πιστεύω ότι τα στελέχη, τα μέλη, και οι φίλοι του ΔΗΚΟ θα αγκαλιάσουν αυτή την πρόταση επειδή θέτει το κοινό καλό πάνω από το προσωπικό όφελος. Ωστόσο, εάν κάποιοι αποζητούν λευκές επιταγές και θέλουν τα μέλη του ΔΗΚΟ να είναι απλοί χειροκροτητές, προφανώς θα διαφωνήσουν. Όμως εάν το ΔΗΚΟ δεν αλλάξει, σύντομα θα βουλιάξει τόσο βαθιά που δυστυχώς δεν θα υπάρχει επιστροφή, ανεξαρτήτως του ποιός θα βρίσκεται στο τιμόνι. Και η σημαντικότερη αλλαγή για το ΔΗΚΟ είναι να πάψει να είναι αρχηγικό Κόμμα και να μετατραπεί σε συλλογικό Κόμμα.

Εφόσον αυτή η πρόταση συγκεντρώσει ικανοποιητική υποστήριξη, θα διαμορφωθεί αναλυτική εισήγηση ενόψει του Καταστατικού Συνεδρίου του ΔΗΚΟ, η οποία θα κοινοποιηθεί εντός των χρονοδιαγραμμάτων που προβλέπονται από το Καταστατικό Λειτουργίας, ώστε να συζητηθεί και να τεθεί σε ψηφοφορία. 


Δήλωση του Νικόλα Παπαδόπουλου σχετικά με την πρόταση που κατέθεσε ο Γιάννης Παναγιώτου

Έχω διαβάσει στα ΜΜΕ την «Ανοικτή επιστολή προς την ηγεσία του ΔΗΚΟ» που απέστειλε ο Πρόεδρος της ΝΕΔΗΚ συναγωνιστής Γιάννης Παναγιώτου και την πρότασή του για αλλαγή του τρόπου εκλογής της ανώτατης ηγεσίας του Κόμματος.

Θεωρώ τη συγκεκριμένη πρόταση αντιδημοκρατική και λανθασμένη.
Με βάση το Καταστατικό του Κόμματος (άρθρο 6), στην Παγκύπρια Εκλογική Συνέλευση που θα γίνει την 1η Δεκεμβρίου 2013,  όλα τα εγγεγραμμένα μέλη του Κόμματος έχουν το δικαίωμα και την εξουσία να εκλέξουν:
1. Τον Πρόεδρο,
2. Τον Αναπληρωτή Πρόεδρο,
3. Τον Αντιπρόεδρο,
4. Τον Γενικό Γραμματέα,
5. Τον Γενικό Οργανωτικό Γραμματέα,
6. Τα 15 αιρετά μέλη του Εκτελεστικού Γραφείου,
7. Τα 120 αιρετά μέλη της Κεντρικής Επιτροπής.

Η πρόταση του συναγωνιστή Προέδρου της ΝΕΔΗΚ αφαιρεί από τα απλά μέλη του Κόμματος το δικαίωμα και την εξουσία να εκλέγουν τον Πρόεδρο, τον Αναπληρωτή Πρόεδρο, τον Αντιπρόεδρο, τον Γενικό Γραμματέα, τον Γενικό Οργανωτικό Γραμματέα και τα 15 αιρετά μέλη του Εκτελεστικού Γραφείου.

Σε μια κρίσιμη εποχή που η συμμετοχή όλων στις δημοκρατικές διαδικασίες είναι διπλά επιβεβλημένη, κάθε αφαίρεση δικαιωμάτων ή εξουσιών από τα μέλη του ΔΗΚΟ είναι αντιδημοκρατική και λανθασμένη.

Είμαι βέβαιος πως και ο Πρόεδρος του Κόμματος συναγωνιστής Μάριος Καρογιάν συμμερίζεται τη θέση που διατυπώνω και διαφωνεί με την αφαίρεση εκλογικών δικαιωμάτων και εξουσιών από τα απλά μέλη του ΔΗΚΟ.

Το ΔΗΚΟ είναι τα μέλη και οι ψηφοφόροι του. Ας τους δώσουμε το λόγο και ας τους εμπιστευτούμε. Η δημοκρατία και οι δημοκρατικές διαδικασίες δεν έβλαψαν ποτέ. Αντιθέτως, ενισχύουν την ενότητα.


Απάντηση του Γιάννη Παναγιώτου στη δήλωση του Νικόλα Παπαδόπουλου

Σε σχέση με την απάντηση του Νικόλα Παπαδόπουλου στην Ανοικτή Επιστολή που απέστειλα προς την ηγεσία του ΔΗΚΟ με τίτλο “Πρόταση Ενότητας και Συλλογικότητας” σημειώνω τα εξής:

•  Το ΔΗΚΟ βρίσκεται σε προσυνεδριακό διάλογο ενόψει Καταστατικού Συνεδρίου το οποίο θα λάβει αποφάσεις για καταστατικές αλλαγές, οπότε είναι απαραίτητο να κατατίθενται προτάσεις για τις οποίες να γίνεται δημόσια συζήτηση. Οι προτάσεις που κατατίθενται δεν πρέπει να λαμβάνουν απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς και να χαρακτηρίζονται ως “αντιδημοκρατικές”, επειδή κάτι τέτοιο δεν συνάδει με τον ανοικτό δημοκρατικό διάλογο που πρέπει να χαρακτηρίζει το Δημοκρατικό Κόμμα, στον οποίο δεν επιτρέπεται η φίμωση κανενός. Τουλάχιστον εγώ προσωπικά δεν πρόκειται να επιτρέψω σε κανέναν να με φιμώσει προτάσσοντας χαρακτηρισμούς προς δημιουργία εντυπώσεων, αλλά θα συνεχίσω να εκφράζω τις απόψεις μου με ειλικρίνεια, με θάρρος και με αποφασιστικότητα.
• Στη δημοκρατία κανένας δεν δικαιούται να λαμβάνει λευκή επιταγή για να ασκεί εξουσία χωρίς έλεγχο. Ήδη, το πρόσφατο παρελθόν έδειξε ότι αυτή η πρακτική είναι λανθασμένη και δεν πρέπει να συνεχιστεί, επειδή θα οδηγήσει ξανά σε αρνητικά αποτελέσματα. Στη δημοκρατία δεν υπάρχει χώρος για μονάρχες, αλλά πρέπει να λειτουργούν σωστοί μηχανισμοί εποπτείας και λογοδοσίας. Σύμφωνα με την πρόταση που κατέθεσα, ο Πρόεδρος του ΔΗΚΟ θα λογοδοτεί στην Κεντρική Επιτροπή, η οποία θα έχει το δικαίωμα να τον αμφισβητήσει καταθέτοντας πρόταση μομφής και να τον παύσει αίροντας την εμπιστοσύνη της, εάν κρίνει ότι αυτός λειτουργεί κατά τρόπο λανθασμένο. Ο Νικόλας Παπαδόπουλος πρέπει να διευκρινίσει εάν συμφωνεί με την ανάγκη θεσμοθέτησης πραγματικής λογοδοσίας και ουσιαστικού ελέγχου για τον εκάστοτε Πρόεδρο του ΔΗΚΟ, ή εάν θεωρεί ότι ο Πρόεδρος του ΔΗΚΟ πρέπει να λαμβάνει λευκή επιταγή από τη βάση και να ενεργεί κατά το δοκούν σαν πεφωτισμένος ηγέτης.
• Η δημοκρατικότητα των εκλογικών διαδικασιών δεν κρίνεται από το βαθμό στον οποίο αυτές συμφέρουν τον κάθε υποψήφιο αλλά από το βαθμό στον οποίο είναι πραγματικά και όχι κατ’ επίφαση δημοκρατικές. Ειδικότερα αναφέρω χαρακτηριστικά ότι ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, ο Πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας και ο Έλληνας Πρωθυπουργός εκλέγονται με τρόπο ανάλογο αυτού που περιγράφεται στην πρόταση που κατέθεσα, και η εκλογή τους δεν θεωρείται σε καμία περίπτωση αντιδημοκρατική.
• Η αποκλειστική περιστροφή της συζήτησης για την εκλογή του Προέδρου του ΔΗΚΟ γύρω από πρόσωπα αντί γύρω από πολιτικές είναι προφανώς βολική για τους υποψήφιους Προέδρους και για τους αυλικούς τους, που αγωνιούν για τη νομή της εξουσίας. Όμως βλάπτει το ΔΗΚΟ επειδή διχάζει τα στελέχη του και διασπά τη βάση του. Οι καουμπόικες μονομαχίες είναι ωραίες στις ταινίες γουέστερν όμως δεν είναι καθόλου χρήσιμες για το ΔΗΚΟ. Όσοι γυαλίζουν τα όπλα τους και όσοι μαζεύουν σφαίρες είναι καλύτερα να κάνουν άλλες σκέψεις. Χρειαζόμαστε συλλογικές δομές και συλλογική ηγεσία ώστε το ΔΗΚΟ να πάψει να είναι αρχηγικό Κόμμα και να γίνει συλλογικό Κόμμα.
• Η επόμενη ημέρα των εκλογών στο ΔΗΚΟ θα είναι ακόμα σημαντικότερη από την προηγούμενη και πρέπει να δημιουργηθούν εκ των προτέρων προοπτικές ενότητας. Η Κύπρος αντιμετωπίζει τεράστιες προκλήσεις και χρειάζεται το ΔΗΚΟ ενωμένο, και όχι διαχωρισμένο σε νικητές και ηττημένους.

Καλύτερο κράτος ή περισσότερο χάος

Η politically correct τάση της εποχής, μιλά για «μικρό και ευέλικτο κράτος» με «επιτελικό ρόλο», ώστε ο επιχειρηματικός κόσμος να μπορεί να λειτουργήσει χωρίς «γραφειοκρατικούς περιορισμούς» και χωρίς «ξεπερασμένους κανονισμούς» που «φρενάρουν την ανάπτυξη». Όμως, αυτή η προσέγγιση είναι λανθασμένη και επικίνδυνη επειδή υποθάλπει τη μανιώδη επιθυμία ορισμένων κύκλων για πλήρη ευνουχισμό του κράτους και των νόμων, ώστε να συνεχιστεί η ασυδοσία και η ατιμωρησία, για διασφάλιση της θέσης ισχύος που κατέχουν ήδη . Έτσι, ενώ η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών χρειάζεται ένα καλύτερο και αποτελεσματικότερο κράτος, κάποιοι προτιμούν συνειδητά να υπάρχει περισσότερο χάος, καταδικάζοντας την Κύπρο σε επανάληψη των λαθών του πρόσφατου παρελθόντος.

Κομβικό σημείο των σωρευμένων προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα μας είναι η αδυναμία του κράτους να ασκήσει το ρόλο του αποτελεσματικά και αποφασιστικά, όμως αυτή η κατάσταση πρέπει να αλλάξει δραστικά. Χρειαζόμαστε κράτος που να μην επιτρέπει στους διαφόρων ειδών και αποχρώσεων τραπεζίτες να σκορπούν δάνεια και να απομυζούν μπόνους, στις πλάτες των καταθετών και των μετόχων. Χρειαζόμαστε κράτος που να μην επιτρέπει σε μια χούφτα επιχειρηματίες να τυγχάνουν διαχρονικά προνομιακής μεταχείρισης με δωρεάν δανεισμό, με ειδικές χαλαρώσεις και με κατά παραγγελία νομοθετικές ρυθμίσεις. Χρειαζόμαστε κράτος που να μπορεί να εφαρμόζει τους νόμους και όχι να τους αφήνει να σκονίζονται στα ράφια σαν διακοσμητικοί δερματόδετοι τόμοι. Χρειαζόμαστε κράτος που να μην υποκλίνεται πρόθυμα στους μεγαλόσχημους, δείχνοντας τα δόντια του μόνο στους αδύνατους. Χρειαζόμαστε κράτος που να μπορεί να αποδώσει δικαιοσύνη και όχι να χάνεται σε μακρόσυρτες διαδικασίες με αμφιλεγόμενα αποτελέσματα όπου φταίνε όλοι και δεν φταίει κανένας. Χρειαζόμαστε κράτος που να μπορεί να συλλέγει φόρους από όλους αντί να αφήνει εκατομμυριούχους να δηλώνουν μηδενικά εισοδήματα, που να τιμωρεί αυστηρά τη φοροδιαφυγή αντί να την επιβραβεύει με φορολογικές αμνηστίες, και που να μην αφήνει ανοικτά παραθυράκια για να την βγάζουν καθαρή όσοι έχουν καλό λογιστή και καπάτσο δικηγόρο.

Για να έχουμε το κράτος που πραγματικά χρειαζόμαστε πρέπει να υπάρξει η ανάλογη πολιτική βούληση, πρέπει να γίνουν τολμηρές νομοθετικές αλλαγές και πρέπει να ενισχυθούν συγκεκριμένες υπηρεσίες. Όσοι δεν θέλουν ένα καλύτερο και αποτελεσματικότερο κράτος, επιδιώκουν τη συνέχιση της ασυδοσίας και της ατιμωρησίας, προωθώντας την απαξίωση των κρατικών δομών και των δημόσιων υποδομών. Δηλαδή, θέλουν τα χέρια του κράτους να κοντύνουν κι άλλο, ώστε να μην μπορούν ποτέ να τους αγγίξουν. Αλλά για να μπορέσει η Κύπρος να ορθοποδήσει χρειάζεται κράτος που να υπηρετεί τις ανάγκες της κοινωνίας και όχι κράτος που να εξυπηρετεί τα μεγάλα συμφέροντα. Σε διαφορετική περίπτωση, θα ισχύσει ο συλλογισμός του πρωταγωνιστή της ταινίας του Θεόδωρου Μαραγκού με τίτλο «Μάθε παιδί μου γράμματα» του 1981, ο οποίος, περιγράφοντας την προσπάθεια των ντόπιων οικονομικά ισχυρών της εποχής να οικειοποιηθούν και να ξεπουλήσουν με δόλιο τρόπο τον εθνικό πλούτο, αρχικά αναρωτιέται: «Τι πάνε να κάνουν αυτοί, πάνε να τα βάλουν με το κράτος;», για να διορθώσει στη συνέχεια τον εαυτό του λέγοντας: «Πού να ξέρω όμως ότι κράτος στην ουσία είναι αυτοί!».

[Εφημερίδα "ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ"]

Οι πιο επικίνδυνοι αναρχικοί

Οι πιο επικίνδυνοι αναρχικοί δεν είναι αυτοί που διαβάζουν Μπακούνιν και κυματίζουν μαυροκόκκινες σημαίες, δεν είναι αυτοί που γράφουν οργισμένα συνθήματα στους τοίχους, δεν είναι αυτοί που συχνάζουν σε συγκεντρώσεις συμπαράστασης και σε πορείες διαμαρτυρίας. Οι πιο επικίνδυνοι αναρχικοί συναντιούνται σε χλιδάτα γραφεία, διαθέτουν σημαντικές διασυνδέσεις, έχουν για σημαίες τους την αυθαιρεσία και την ασυδοσία, αδιαφορούν για τους νόμους και για τους κανόνες της πολιτείας, ενώ θέλουν να αποδυναμώσουν και να υποκαταστήσουν το κράτος, για να μπορούν να εκμεταλλεύονται ανενόχλητοι τη χώρα και τους ανθρώπους της.

Οι πιο επικίνδυνοι αναρχικοί είναι αυτοί που δεν θέλουν να υπάρχει καμία αρχή η οποία να μπορεί να τους αγγίξει, που θέλουν να είναι υπεράνω του νόμου, που θέλουν να φέρνουν διαρκώς τους κανόνες στα μέτρα τους. Οι πιο επικίνδυνοι αναρχικοί είναι αυτοί που θέλουν το κράτος να είναι απλός θεατής και να τους παρακολουθεί παθητικά όταν καταστρέφουν το δημόσιο πλούτο, όταν κλέβουν τη δημόσια περιουσία και όταν δανείζονται αυθαίρετα δεκάδες εκατομμύρια από τις κυπριακές τράπεζες χωρίς να πληρώνουν τις δόσεις τους. Οι πιο επικίνδυνοι αναρχικοί είναι αυτοί που δεν θέλουν την ενίσχυση των φοροεισπρακτικών μηχανισμών του κράτους, που δεν θέλουν να πληρώνουν τους φόρους που τους αναλογούν, που φτιάχνουν διπλά φορολογικά βιβλία, που κρύβονται πίσω από υπεράκτιες εταιρείες, που περιμένουν υπομονετικά τις φορολογικές αμνηστίες και που φυλάσσουν τα λεφτά τους σε τράπεζες του εξωτερικού.  Οι πιο επικίνδυνοι αναρχικοί είναι αυτοί που θέλουν την πλήρη απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων χωρίς δυνατότητα άσκησης ελέγχου από κράτος, για να μπορούν να προσλαμβάνουν και να απολύουν αυθαίρετα, για να υποχρεώνουν τους υπαλλήλους τους να δουλεύουν περισσότερες ή λιγότερες ώρες κατά το δοκούν και για να τους πληρώνουν όσο θέλουν, όποτε θέλουν και αν θέλουν. Οι πιο επικίνδυνοι αναρχικοί είναι αυτοί που σήμερα θέλουν να ξεπουληθούν φτηνά οι ημικρατικοί οργανισμοί και οι δημόσιες υποδομές λέγοντας ότι “το κράτος δεν είναι επιχειρηματίας”, που αύριο θα θέλουν να κλείσουν τα δημόσια σχολεία και τα δημόσια πανεπιστήμια λέγοντας ότι “το κράτος δεν χρειάζεται να είναι δάσκαλος” και που μεθαύριο θα θέλουν να κλείσουν τα δημόσια νοσοκομεία λέγοντας ότι “το κράτος δεν χρειάζεται να είναι γιατρός”. Οι πιο επικίνδυνοι αναρχικοί είναι αυτοί που δεν θέλουν τη διαμόρφωση ολοκληρωμένου αναπτυξιακού σχεδιασμού από το κράτος, επειδή προτιμούν να κάνουν αρπαχτές, επειδή κυνηγούν το μέγιστο κέρδος με τον ελάχιστο κόπο και επειδή προτιμούν να είναι κρατικοδίαιτοι αναλαμβάνοντας δημόσιες συμβάσεις με αδιαφανείς διαδικασίες και με παραφουσκωμένα συμβόλαια. Οι πιο επικίνδυνοι αναρχικοί είναι αυτοί που διασαλεύουν την κοινωνική ειρήνη, που διαλύουν την κοινωνική συνοχή και που θέλουν το κράτος να είναι μικρό και αδύνατο ώστε να μπορούν να το ελέγχουν αντί να μπορεί να τους ελέγχει.

Οι πιο επικίνδυνοι αναρχικοί είναι βαθιά ριζωμένοι στο κατεστημένο και κατέχουν σημαντικές θέσεις στο πολιτικό σύστημα, στον επιχειρηματικό κόσμο και στη δημόσια ζωή. Καταπατούν συστηματικά το νόμο και την τάξη, θεωρώντας ότι αυτά ισχύουν μόνο για τους μικρούς και τους αδύνατους. Επιδιώκουν τη χαλάρωση και την κατάργηση των κανονισμών και των ρυθμίσεων ώστε να διευκολύνουν τα συμφέροντά τους.  Θέλουν τη διαιώνιση της αυθαιρεσίας και την εδραίωση της ασυδοσίας. Θέλουν να απαξιώσουμε το κράτος, ώστε να το μισήσουμε. Όμως πρέπει να παρεμποδιστούν με αποφασιστικότητα, αλλιώς θα καταστήσουν τη χώρα έρμαιο των βουλιμικών τους ορέξεων. Και η καλύτερη απάντηση που μπορούν να λάβουν είναι ο εκσυγχρονισμός των θεσμών, η ενίσχυση του εποπτικού και του επιτελικού ρόλου του κράτους, η ενίσχυση του δημόσιου ελέγχου και η ενίσχυση της δημοκρατίας σε όλα τα επίπεδα.

[Εφημερίδα "ΠΟΛΙΤΗΣ"]

Συνέντευξη στην εφημερίδα ΣΗΜΕΡΙΝΗ

Το ΔΗΚΟ να γίνει ένα συλλογικό κόμμα

Ως νέα κομματικά στελέχη, πώς αντιλαμβάνεστε τον ρόλο και την αποστολή του Δημοκρατικού Κόμματος στη νέα εποχή;

Η Κύπρος χρειάζεται ένα κεντρώο κόμμα που να είναι μετριοπαθές, σύγχρονο, σοβαρό, ευρωπαϊκό, κοινωνικά ευαίσθητο και πατριωτικό, το οποίο να μην απασχολεί την κοινωνία με τα καμώματα των στελεχών του αλλά με τις θέσεις και με τις προτάσεις του. Είμαι σίγουρος ότι το ΔΗΚΟ μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτά τα κριτήρια και να αγκαλιαστεί από τους πολίτες. Όμως εάν επιμείνει στον κακό του εαυτό, η κοινωνία δεν θα διστάσει να του γυρίσει οριστικά την πλάτη.

Ποιες τομές πρέπει να γίνουν, κατά τη γνώμη σας, ώστε το ΔΗΚΟ να μετασχηματιστεί σ’ ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κόμμα, με θεσμούς που να προάγουν ακόμη περισσότερο τη διαφάνεια και τη δημοκρατική συμμετοχή;

Το ΔΗΚΟ πρέπει να προχωρήσει σε τολμηρά εκσυγχρονιστικά βήματα: Πρέπει να θεσμοθετήσει τον ανοικτό πολιτικό διάλογο, το πόθεν έσχες των ηγετικών στελεχών του, το επαγγελματικό ασυμβίβαστο, τον περιορισμό των θητειών και τη διαφάνεια στις χρηματοδοτήσεις του. Παράλληλα, το ΔΗΚΟ ως κεντρώο κόμμα πρέπει να εκπροσωπεί με περισσότερη συνέπεια τη μεσαία τάξη και τους μη προνομιούχους, να ενταχθεί στην Προοδευτική Συμμαχία και να αναπτύξει διμερείς σχέσεις με ανάλογες πολιτικές δυνάμεις στην Ευρώπη και στον κόσμο.

 

Ποιες πρακτικές, δομές και νοοτροπίες πρέπει, κατά την κρίση σας, να απογαλακτιστεί το ΔΗΚΟ, ώστε να καταστεί δυνατός ο εκσυγχρονιστικός βηματισμός;

Το ΔΗΚΟ πρέπει να πάψει να είναι αρχηγικό κόμμα και να γίνει συλλογικό κόμμα. Οι υπερεξουσίες του εκάστοτε Προέδρου πρέπει να περιοριστούν και να μεταφερθούν στα συλλογικά όργανα, τα οποία πρέπει να συνεδριάζουν υποχρεωτικά ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Τα συλλογικά όργανα πρέπει να ελέγχουν τον Πρόεδρο και όχι ο Πρόεδρος να ελέγχει τα συλλογικά όργανα. Επιπρόσθετα, πρέπει να εκλείψουν οι προσωπικές ατζέντες, ο παραγοντισμός και οι πελατειακές σχέσεις σε όλα τα επίπεδα, και να αντικατασταθούν από διαφανείς και συμμετοχικές πολιτικές διαδικασίες.

Η συζήτηση που διεξάγεται στο κόμμα ενόψει των επί θύραις συνεδρίων, αλλά και ο τρόπος που διεξάγεται, συμβάλλουν, κατά τη γνώμη σας, προς αυτή την κατεύθυνση;

Δυστυχώς, η προσυνεδριακή συζήτηση στο ΔΗΚΟ είναι καθαρά προσωπική και δεν λαμβάνει χαρακτηριστικά πολιτικού διαλόγου, με αποτέλεσμα, όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα του εκλογικού συνεδρίου να απειλείται η ενότητα και η συνοχή του κόμματος. Ωστόσο, εμείς θα συνεχίσουμε ακούραστα τις προσπάθειες για αλλαγή αυτής της κατάστασης ώστε να ξεφύγουμε από τη συζήτηση για τα πρόσωπα και να μιλήσουμε επιτέλους για ιδέες.