Απάντηση σε άρθρα του Γιώργου Καλλινίκου σχετικά με την «Πρόταση Ενότητας και Συλλογικότητας» που κατέθεσα στα πλαίσια του προσυνεδριακού διαλόγου που διεξάγεται στο ΔΗΚΟ:
Αγαπητέ Γιώργο, παραθέτω ακολούθως ορισμένα σχόλια σχετικά με άρθρα σου, τα οποία αναφέρονται σε ανοικτή επιστολή με τίτλο “Πρόταση Ενότητας και Συλλογικότητας”, που απέστειλα προς την ηγεσία του ΔΗΚΟ στις 29 Αυγούστου 2013.
Ως έμπειρος πολιτικός αναλυτής διαπίστωσες πολύ ορθά ότι με την εφαρμογή της πρότασης που κατέθεσα «οι πιθανότητες του Νικόλα και του Καρογιάν δεν θα αλλάξουν».
Έτσι, διέκρινες σωστά ότι ο προσανατολισμός της πρότασης δεν έχει να κάνει με τα πρόσωπα που διεκδικούν την ηγεσία του ΔΗΚΟ, αλλά με τον τρόπο λειτουργίας του ΔΗΚΟ.
Επιπρόσθετα, το ότι και οι δύο υποψήφιοι για την προεδρία του ΔΗΚΟ έχουν απορρίψει αυτή την πρόταση, καταδεικνύει αφενός την ανεξαρτησία της και αφετέρου την απροθυμία αμφότερων των «αρχηγών» για περιορισμό των υπερεξουσιών τους.
Σύμφωνα με την πρόταση που κατέθεσα, το σύνολο των μελών του ΔΗΚΟ θα ψηφίζει απευθείας την Κεντρική Επιτροπή και στη συνέχεια η Κεντρική Επιτροπή θα εκλέγει τους κεντρικούς αξιωματούχους, περιλαμβανομένου του Προέδρου, τους οποίους θα μπορεί ανά πάσα στιγμή να αντικαταστήσει εάν απολέσουν την υποστήριξη της πλειοψηφίας, ενώ και η Κεντρική Επιτροπή θα βρίσκεται υπό την αίρεση της βάσης με συγκεκριμένους μηχανισμούς εποπτείας. Έτσι θα περιοριστούν οι υπερεξουσίες του Προέδρου, θα ενισχυθεί η συλλογικότητα και θα θεσμοθετηθεί ο έλεγχος της βάσης στην ηγεσία.
Αυτή η πρόταση είναι βαθύτατα δημοκρατική αφού, ως γνωστό, η αντιπροσωπευτική δημοκρατία εφαρμόζεται τόσο μέσα από προεδρικά συστήματα όσο και μέσα από κοινοβουλευτικά συστήματα. Aναφέρω χαρακτηριστικά ότι ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, ο Πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας και ο Έλληνας Πρωθυπουργός εκλέγονται με τρόπο ανάλογο αυτού που περιγράφεται στην πρόταση που κατέθεσα, και η εκλογή τους δεν θεωρείται σε καμία περίπτωση αντιδημοκρατική. Η μεγάλη πλειοψηφία των σύγχρονων κρατών εφαρμόζει το κοινοβουλευτικό σύστημα επειδή προσφέρει περισσότερες δυνατότητες ελέγχου και περιορίζει τις υπερεξουσίες που συγκεντρώνονται σε ένα πρόσωπο (δες π.χ. τη λίστα με τα είκοσι κράτη όπου λειτουργεί σταθερά η δημοκρατία τα τελευταία εξήντα χρόνια). Αντίθετα, τα περισσότερα κράτη με προσωποκεντρικά προεδρικά συστήματα βρίσκονται συγκεντρωμένα στην Αφρική και στη λάτινική Αμερική, όπου η δημοκρατία έχει σοβαρούς περιορισμούς.
Ένα σύγχρονο δημοκρατικό κόμμα δεν χρειάζεται ούτε πεφωτισμένους αρχηγούς, ούτε συσκοτισμένα μέλη που ψάχνουν το μονόφθαλμο ηγέτη. Χρειάζεται συμμετοχικές δημοκρατικές δομές που να λειτουργούν διαρκώς και όχι αλακάρτ κάθε τέσσερα χρόνια. Χρειάζεται μηχανισμούς λογοδοσίας της ηγεσίας στα συλλογικά όργανα και μηχανισμούς λογοδοσίας των συλλογικών οργάνων στη βάση. Χρειάζεται ανοικτές συνεδριάσεις των συλλογικών οργάνων όπου οι τοποθετήσεις όλων θα είναι προσβάσιμες σε όλους μέσα από το διαδίκτυο, και όχι κρυμμένες σε τέσσερις τοίχους. Χρειάζεται υποχρεωτικά εσωκομματικά δημοψηφίσματα εφόσον το ζητήσει αριθμός μελών, όπου όλα τα μέλη θα καλούνται να ψηφίσουν για ιδέες και όχι για πρόσωπα. Χρειάζεται δομημένες διαδικασίες διαλόγου με την κομματική βάση και με την ευρύτερη κοινωνία, και όχι από καθέδρας ομιλίες του αρχηγού, που καταλήγουν σε στημένα χειροκροτήματα.
Το ΔΗΚΟ έχει ταλαιπωρηθεί πολύ από την εσωστρέφεια, από τις συγκρούσεις και από τις αντιπαραθέσεις. Η βάση του ΔΗΚΟ έχει κουραστεί και η κοινωνία έχει βαρεθεί. Αντίθετα, ενδιαφέρουσα βρίσκουν την επικρατούσα κατάσταση μόνο οι χρονογράφοι, οι σκιτσογράφοι και οι κωμοδιογράφοι. Αυτή κατάσταση πρέπει να ανατραπεί, και όχι να επιδεινωθεί μετά από το κομματικό συνέδριο. Αυτή κατάσταση θα αλλάξει με τη μετατροπή του ΔΗΚΟ από αρχηγικό κόμμα σε συλλογικό κόμμα. Επειδή η ενότητα περνά μέσα από τη συλλογικότητα και όχι μέσα από ψευδαισθήσεις δημοκρατικότητας που ενισχύουν την πρωσοπολατρία και το συγκεντρωτισμό.
Τα σχετικά άρθρα του Γιώργου Καλλινίκου:
Πέμπτη, 05 Σεπτεμβρίου 2013
"Η «ακελοποίηση» του ΔΗΚΟ και ο περιορισμός της δημοκρατίας"
Τρίτη, 17 Σεπτεμβρίου 2013
"Καταστατικό λάστιχο για σανίδα σωτηρίας Καρογιάν"
Αγαπητέ Γιώργο, παραθέτω ακολούθως ορισμένα σχόλια σχετικά με άρθρα σου, τα οποία αναφέρονται σε ανοικτή επιστολή με τίτλο “Πρόταση Ενότητας και Συλλογικότητας”, που απέστειλα προς την ηγεσία του ΔΗΚΟ στις 29 Αυγούστου 2013.
Ως έμπειρος πολιτικός αναλυτής διαπίστωσες πολύ ορθά ότι με την εφαρμογή της πρότασης που κατέθεσα «οι πιθανότητες του Νικόλα και του Καρογιάν δεν θα αλλάξουν». Έτσι, διέκρινες σωστά ότι ο προσανατολισμός της πρότασης δεν έχει να κάνει με τα πρόσωπα που διεκδικούν την ηγεσία του ΔΗΚΟ, αλλά με τον τρόπο λειτουργίας του ΔΗΚΟ.
Επιπρόσθετα, το ότι και οι δύο υποψήφιοι για την προεδρία του ΔΗΚΟ έχουν απορρίψει αυτή την πρόταση, καταδεικνύει αφενός την ανεξαρτησία της και αφετέρου την απροθυμία αμφότερων των «αρχηγών» για περιορισμό των υπερεξουσιών τους.
Σύμφωνα με την πρόταση που κατέθεσα, το σύνολο των μελών του ΔΗΚΟ θα ψηφίζει απευθείας την Κεντρική Επιτροπή και στη συνέχεια η Κεντρική Επιτροπή θα εκλέγει τους κεντρικούς αξιωματούχους, περιλαμβανομένου του Προέδρου, τους οποίους θα μπορεί ανά πάσα στιγμή να αντικαταστήσει εάν απολέσουν την υποστήριξη της πλειοψηφίας, ενώ και η Κεντρική Επιτροπή θα βρίσκεται υπό την αίρεση της βάσης με συγκεκριμένους μηχανισμούς εποπτείας. Έτσι θα περιοριστούν οι υπερεξουσίες του Προέδρου, θα ενισχυθεί η συλλογικότητα και θα θεσμοθετηθεί ο έλεγχος της βάσης στην ηγεσία.
Αυτή η πρόταση είναι βαθύτατα δημοκρατική αφού, ως γνωστό, η αντιπροσωπευτική δημοκρατία εφαρμόζεται τόσο μέσα από προεδρικά συστήματα όσο και μέσα από κοινοβουλευτικά συστήματα. Aναφέρω χαρακτηριστικά ότι ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, ο Πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας και ο Έλληνας Πρωθυπουργός εκλέγονται με τρόπο ανάλογο αυτού που περιγράφεται στην πρόταση που κατέθεσα, και η εκλογή τους δεν θεωρείται σε καμία περίπτωση αντιδημοκρατική. Η μεγάλη πλειοψηφία των σύγχρονων κρατών εφαρμόζει το κοινοβουλευτικό σύστημα επειδή προσφέρει περισσότερες δυνατότητες ελέγχου και περιορίζει τις υπερεξουσίες που συγκεντρώνονται σε ένα πρόσωπο (δες π.χ. τη λίστα με τα είκοσι κράτη όπου λειτουργεί σταθερά η δημοκρατία τα τελευταία εξήντα χρόνια). Αντίθετα, τα περισσότερα κράτη με προσωποκεντρικά προεδρικά συστήματα βρίσκονται συγκεντρωμένα στην Αφρική και στη λάτινική Αμερική, όπου η δημοκρατία έχει σοβαρούς περιορισμούς.
Ένα σύγχρονο δημοκρατικό κόμμα δεν χρειάζεται ούτε πεφωτισμένους αρχηγούς, ούτε συσκοτισμένα μέλη που ψάχνουν το μονόφθαλμο ηγέτη. Χρειάζεται συμμετοχικές δημοκρατικές δομές που να λειτουργούν διαρκώς και όχι αλακάρτ κάθε τέσσερα χρόνια. Χρειάζεται μηχανισμούς λογοδοσίας της ηγεσίας στα συλλογικά όργανα και μηχανισμούς λογοδοσίας των συλλογικών οργάνων στη βάση. Χρειάζεται ανοικτές συνεδριάσεις των συλλογικών οργάνων όπου οι τοποθετήσεις όλων θα είναι προσβάσιμες σε όλους μέσα από το διαδίκτυο, και όχι κρυμμένες σε τέσσερις τοίχους. Χρειάζεται υποχρεωτικά εσωκομματικά δημοψηφίσματα εφόσον το ζητήσει αριθμός μελών, όπου όλα τα μέλη θα καλούνται να ψηφίσουν για ιδέες και όχι για πρόσωπα. Χρειάζεται δομημένες διαδικασίες διαλόγου με την κομματική βάση και με την ευρύτερη κοινωνία, και όχι από καθέδρας ομιλίες του αρχηγού, που καταλήγουν σε στημένα χειροκροτήματα.
Το ΔΗΚΟ έχει ταλαιπωρηθεί πολύ από την εσωστρέφεια, από τις συγκρούσεις και από τις αντιπαραθέσεις. Η βάση του ΔΗΚΟ έχει κουραστεί και η κοινωνία έχει βαρεθεί. Αντίθετα, ενδιαφέρουσα βρίσκουν την επικρατούσα κατάσταση μόνο οι χρονογράφοι, οι σκιτσογράφοι και οι κωμοδιογράφοι. Αυτή κατάσταση πρέπει να ανατραπεί, και όχι να επιδεινωθεί μετά από το κομματικό συνέδριο. Αυτή κατάσταση θα αλλάξει με τη μετατροπή του ΔΗΚΟ από αρχηγικό κόμμα σε συλλογικό κόμμα. Επειδή η ενότητα περνά μέσα από τη συλλογικότητα και όχι μέσα από ψευδαισθήσεις δημοκρατικότητας που ενισχύουν την πρωσοπολατρία και το συγκεντρωτισμό.
Τα σχετικά άρθρα του Γιώργου Καλλινίκου:
Πέμπτη, 05 Σεπτεμβρίου 2013
"Η «ακελοποίηση» του ΔΗΚΟ και ο περιορισμός της δημοκρατίας"
Τρίτη, 17 Σεπτεμβρίου 2013
"Καταστατικό λάστιχο για σανίδα σωτηρίας Καρογιάν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου