Ο ΔΗΣΥ προβάλλει το «κύρος» και τη «γνώση» ως τα χαρακτηριστικά των στελεχών του που τους καθιστούν ικανότερους όλων των πρεσβευτών των εθνικών συμφερόντων στο εξωτερικό. Όμως η πρόσφατη επιλογή του Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου του ΔΗΣΥ για υποστήριξη των τουρκικών στρατηγικών συμφερόντων στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης, καταδεικνύει ότι παρά το όποιο «κύρος», η ελλιπής «γνώση» και η ιδιόμορφη ιεράρχηση προτεραιοτήτων οδηγεί σε επικίνδυνες ατραπούς. Στο Ψήφισμα του συνυπέγραψε το στέλεχος του ΔΗΣΥ, οι μουσουλμάνοι που κατοικούν στην Κω και στη Ρόδο ανάγονται σε τουρκική εθνική μειονότητα, η οποία εμφανίζεται να διαμαρτύρεται για καταπάτηση των δικαιωμάτων της, διεκδικώντας τα αυξημένα δικαιώματα που ορίζει η Συνθήκη της Λωζάννης για μέρος του μουσουλμανικού πληθυσμού της Ελλάδας.
Η Συνθήκη της Λωζάννης, καθόριζε μεταξύ άλλων τα δικαιώματα των διαφόρων μειονοτήτων που παρέμεναν στην επικράτεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας η οποία περιήλθε στο τουρκικό κράτος. Το Άρθρο 14 και ολόκληρο το Τμήμα Ε’ της Συνθήκης (Άρθρα 37 – 45) αναφέρονται στα αυξημένα «Δικαιώματα των Μειονοτήτων», οι οποίες ταυτοποιούνται ως «μη μουσουλμανικές μειονότητες». Στο Άρθρο 45 της Συνθήκης γίνεται ειδική αναφορά στις μειονότητες που παραμένουν στο χώρο του ελληνικού κράτους και ταυτοποιούνται ως «μουσουλμανικές μειονότητες» και για αυτές διασφαλίζονται τα ίδια δικαιώματα με αυτά των «μη μουσουλμανικών μειονοτήτων της Τουρκίας». Η Ρόδος και η Κως δεν περιήλθαν στην κυριαρχία της Ελλάδας με τη Συνθήκη του 1924, όπου προβλέπονται τα αυξημένα μειονοτικά δικαιώματα, αλλά με τη συνθήκη του Παρισιού του 1947. Έτσι, οι μουσουλμάνοι των νησιών των Δωδεκανήσων διατηρούν τα αυτονόητα μειονοτικά δικαιώματά τους, χωρίς να εμπίπτουν στην ίδια κατηγορία με τους μουσουλμάνους της Δυτικής Θράκης ή με τους μη μουσουλμάνους της Ίμβρου και της Τενέδου.
Σύμφωνα με το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών, δεν είναι αποδεκτή η προσπάθεια καθιέρωσης μιας μοναδικής εθνοτικής ταυτότητας για όλους του μουσουλμάνους που κατοικούν στην ελληνική επικράτεια, αφού στόχος αυτής της προσπάθειας είναι η ένταξη του συνόλου των μουσουλμάνων σε μια πλασματική τουρκική ταυτότητα. Το τουρκικό κράτος, εδώ και πολλές δεκαετίες χρησιμοποιεί τους μουσουλμάνους της Δυτικής Θράκης για πρόταξη μειονοτικών θεμάτων, η προσθήκη των οποίων στον κατάλογο των ελληνοτουρκικών διαφορών εξυπηρετεί προφανείς διαπραγματευτικές σκοπιμότητες. Πρόσφατα, στους τουρκικούς σχεδιασμούς προστέθηκε το θέμα των μουσουλμάνων που κατοικούν στη Ρόδο και στην Κω. Το Μάρτιο του 2008, κατά την επίσκεψη εργασίας της Υπουργού Εξωτερικών της Ελλάδας στην Τουρκία και κατά τη συνάντησή της με τον Τούρκο Πρωθυπουργό, ο κ. Ερντογάν έθεσε για πρώτη φορά επίσημα το θέμα της «καταπάτησης των δικαιωμάτων» της λεγόμενης «τουρκικής μειονότητας» στη Ρόδο και στην Κω, με τρόπο αντίστοιχο με αυτόν που συνυπογράφει ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΔΗΣΥ, αναφερόμενος στο θέμα της εκπαίδευσης και ειδικότερα στη διδασκαλία της τουρκικής γλώσσας.
Παρά το ότι ο ΔΗΣΥ δήλωσε ότι ο κ. Πουργουρίδης εκφράζει μόνο τον εαυτό του, η πραγματικότητα δεν είναι τόσο υπεραπλουστευμένη όσο παρουσιάζεται. Ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος και εκπρόσωπος του ΔΗΣΥ στο Συμβούλιο της Ευρώπης εκπροσωπεί τις πολιτικές του Δημοκρατικού Συναγερμού και τα εθνικά συμφέροντα της Κύπρου. Όμως εάν τα στελέχη του ΔΗΣΥ διαχειρίζονται τα εθνικά συμφέροντα έτσι ώστε να επενδύουν στο προσωπικό κύρος τους, πρόκειται για μια μάλλον ανησυχητική και ιδιαιτέρως προβληματική μορφή διεθνούς εκπροσώπησης της Κυπριακής Δημοκρατίας.
[ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΗΜΕΡΙΝΗ]
Η Συνθήκη της Λωζάννης, καθόριζε μεταξύ άλλων τα δικαιώματα των διαφόρων μειονοτήτων που παρέμεναν στην επικράτεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας η οποία περιήλθε στο τουρκικό κράτος. Το Άρθρο 14 και ολόκληρο το Τμήμα Ε’ της Συνθήκης (Άρθρα 37 – 45) αναφέρονται στα αυξημένα «Δικαιώματα των Μειονοτήτων», οι οποίες ταυτοποιούνται ως «μη μουσουλμανικές μειονότητες». Στο Άρθρο 45 της Συνθήκης γίνεται ειδική αναφορά στις μειονότητες που παραμένουν στο χώρο του ελληνικού κράτους και ταυτοποιούνται ως «μουσουλμανικές μειονότητες» και για αυτές διασφαλίζονται τα ίδια δικαιώματα με αυτά των «μη μουσουλμανικών μειονοτήτων της Τουρκίας». Η Ρόδος και η Κως δεν περιήλθαν στην κυριαρχία της Ελλάδας με τη Συνθήκη του 1924, όπου προβλέπονται τα αυξημένα μειονοτικά δικαιώματα, αλλά με τη συνθήκη του Παρισιού του 1947. Έτσι, οι μουσουλμάνοι των νησιών των Δωδεκανήσων διατηρούν τα αυτονόητα μειονοτικά δικαιώματά τους, χωρίς να εμπίπτουν στην ίδια κατηγορία με τους μουσουλμάνους της Δυτικής Θράκης ή με τους μη μουσουλμάνους της Ίμβρου και της Τενέδου.
Σύμφωνα με το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών, δεν είναι αποδεκτή η προσπάθεια καθιέρωσης μιας μοναδικής εθνοτικής ταυτότητας για όλους του μουσουλμάνους που κατοικούν στην ελληνική επικράτεια, αφού στόχος αυτής της προσπάθειας είναι η ένταξη του συνόλου των μουσουλμάνων σε μια πλασματική τουρκική ταυτότητα. Το τουρκικό κράτος, εδώ και πολλές δεκαετίες χρησιμοποιεί τους μουσουλμάνους της Δυτικής Θράκης για πρόταξη μειονοτικών θεμάτων, η προσθήκη των οποίων στον κατάλογο των ελληνοτουρκικών διαφορών εξυπηρετεί προφανείς διαπραγματευτικές σκοπιμότητες. Πρόσφατα, στους τουρκικούς σχεδιασμούς προστέθηκε το θέμα των μουσουλμάνων που κατοικούν στη Ρόδο και στην Κω. Το Μάρτιο του 2008, κατά την επίσκεψη εργασίας της Υπουργού Εξωτερικών της Ελλάδας στην Τουρκία και κατά τη συνάντησή της με τον Τούρκο Πρωθυπουργό, ο κ. Ερντογάν έθεσε για πρώτη φορά επίσημα το θέμα της «καταπάτησης των δικαιωμάτων» της λεγόμενης «τουρκικής μειονότητας» στη Ρόδο και στην Κω, με τρόπο αντίστοιχο με αυτόν που συνυπογράφει ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΔΗΣΥ, αναφερόμενος στο θέμα της εκπαίδευσης και ειδικότερα στη διδασκαλία της τουρκικής γλώσσας.
Παρά το ότι ο ΔΗΣΥ δήλωσε ότι ο κ. Πουργουρίδης εκφράζει μόνο τον εαυτό του, η πραγματικότητα δεν είναι τόσο υπεραπλουστευμένη όσο παρουσιάζεται. Ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος και εκπρόσωπος του ΔΗΣΥ στο Συμβούλιο της Ευρώπης εκπροσωπεί τις πολιτικές του Δημοκρατικού Συναγερμού και τα εθνικά συμφέροντα της Κύπρου. Όμως εάν τα στελέχη του ΔΗΣΥ διαχειρίζονται τα εθνικά συμφέροντα έτσι ώστε να επενδύουν στο προσωπικό κύρος τους, πρόκειται για μια μάλλον ανησυχητική και ιδιαιτέρως προβληματική μορφή διεθνούς εκπροσώπησης της Κυπριακής Δημοκρατίας.
[ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΗΜΕΡΙΝΗ]
