Όταν δακρύζουν οι κροκόδειλοι

Στην αρχαία Ελλάδα δεν υπήρχαν κροκόδειλοι. Όμως, οι αρχαίοι Έλληνες άκουγαν  για αυτά τα ερπετά διηγήσεις από Φοίνικες εμπόρους, που προκαλούσαν το ενδιαφέρον, την κατάπληξη και τον τρόμο. Ειδικότερα, τα «δάκρυα των κροκοδείλων» είχαν  συγκεντρώσει το ενδιαφέρον των αρχαίων Ελλήνων, αφού αναφορές σε αυτά συναντούνται στον 6ο αιώνα π.χ., με χαρακτηριστικότερη αυτήν του Φερεκύδη από τη Σύρο, δασκάλου του Πυθαγόρα. Ο κροκόδειλος, ως εξαιρετικός κυνηγός, ανέπτυξε μια ιδιαίτερη κυνηγετική τεχνική για να παρασύρει το θήραμά του στα πανίσχυρα σαγόνια του, τα οποία είναι σε θέση να αρπάζουν και να εγκλωβίζουν ακαριαία το θύμα που κατατεμαχίζεται όταν προσπαθεί να εκ των υστέρων να απεγκλωβιστεί. Για να παρασύρει το θήραμα, ο κροκόδειλος κρύβεται και προσποιείται, εκπέμποντας χαρακτηριστικούς ήχους, το κλάμα μικρού ζώου. Κατά την προσπάθεια εκπομπής αυτών των ήχων, από τα μάτια του κροκόδειλου εκκρίνονται παχύρευστα δάκρυα. Έτσι, τα κροκοδείλια δάκρυα αναφέρονται ως χαρακτηριστικό παράδειγμα σκόπιμης και προσποιητής συγκίνησης που αποσκοπεί στην παραπλάνηση, στη θήρευση και στη βρώση ανυποψίαστων θηραμάτων. 

Στην κυπριακή πραγματικότητα, αυτά που στο πλαίσιο του μνημονίου γίνονται σήμερα αντιληπτά από τους πολίτες ως πολύ σκληρά και προβληματικά οικονομικά μέτρα που προκαλούν αλυσιδωτές αντιδράσεις στην πραγματική οικονομία, ήταν για κάποιους διαχρονικά μέρος ενός στρατηγικού σχεδιασμού, που θα καθιστούσε την κυπριακή οικονομία δήθεν «ανταγωνιστική». Για την αύξηση της «ανταγωνιστικότητας» της κυπριακής οικονομίας, αυτοί οι κύκλοι υποστήριζαν ότι έπρεπε να μειωθεί το εργασιακό κόστος, να μειωθεί η αξία της εργασίας, να μειωθεί ο κατώτατος μισθός, να γίνουν πιο ελαστικές οι εργασιακές σχέσεις, να ξεχειλώσουν τα εργασιακά δικαιώματα, να διευκολυνθούν οι απολύσεις, να καταργηθούν οι συλλογικές συμβάσεις και να προωθηθούν ευέλικτες μορφές απασχόλησης. Σύμφωνα με το σχέδιο, έτσι θα διευκολυνόταν η επιχειρηματικότητα, θα έρχονταν ξένες επενδύσεις και θα αναπτυσσόταν η οικονομία. Έως πρόσφατα, αυτή η ρητορική εύρισκε ευήκοον ους σε αρκετούς απλούς πολίτες, που παρασυρόμενοι από την επίπλαστη ασφάλεια της εργασιακής σχέσης τους ή της οικονομικής κατάστασής τους, θεωρούσαν ότι αυτές οι ευφάνταστες ρυθμίσεις δεν θα άγγιζαν, άμεσα ή έμμεσα, τους ιδίους, αλλά θα αφορούσαν κάποιους άγνωστους άλλους. Ωστόσο, οι απλοί πολίτες αντιλαμβάνονται πλέον ότι αυτού του τύπου οι ρυθμίσεις αφορούν όλους, είτε είναι εργαζόμενοι, είτε αυτοεργοδοτούμενοι, είτε επιχειρηματίες, αφού οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στη φτωχοποίηση τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού με ευρύτατες αρνητικές συνέπειες. Και αυτοί που μέχρι χθες προωθούσαν με πάθος τα μέτρα που θα καθιστούσαν την κυπριακή οικονομία «ανταγωνιστική», κλαυθμηρίζουν υποκριτικά για τα δεινά που επιβάλλονται στους Κύπριους πολίτες, παριστάνοντας ότι συμπάσχουν.

Στην πράξη, μια σύγχρονη οικονομία ενός σύγχρονου κράτους δεν επιδιώκει να γίνει ποσοτικά ανταγωνιστική, αφού κάτι τέτοιο είναι εφικτό μόνο σε τριτοκοσμικές χώρες και σε ανελεύθερα καθεστώτα, αλλά επιδιώκει την ποιοτική ανταγωνιστικότητα, επενδύοντας στα συγκριτικά της πλεονεκτήματα, στην ποιότητα των υπηρεσιών της, στο μορφωτικό επίπεδο του ανθρώπινου δυναμικού της και στις καινοτόμες πρακτικές της. Όμως αντί αυτού, επιδιώκεται, υπό το τροϊκανό άλλοθι, η μετατροπή του κυπριακού λαού σε φτηνό εργατικό δυναμικό, που θα στελεχώσει με προθυμία φτηνές θέσεις εργασίας, υπό το βάρος και την πίεση της καλπάζουσας ανεργίας. Την ίδια ώρα, οι κροκόδειλοι δακρύζουν ακονίζοντας τα δόντια τους και περιμένοντας υπομονετικά το θήραμα...

[ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ"]

Ο νεοφιλελευθερισμός πρέπει να αποταχθεί από το ΔΗΚΟ

ΓΡΑΠΤΗ ΔΗΛΩΣΗ του Προέδρου της ΝΕΔΗΚ, Γιάννη Παναγιώτου:

Αποτελεί έκπληξη το ότι σήμερα, πέντε χρόνια μετά από την έναρξη της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, ο Πρόεδρος της Επιτροπής Οικονομικών της Βουλής των Αντιπροσώπων της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νικόλας Παπαδόπουλος, ανακάλυψε αιφνιδίως τις προφανείς αρνητικές επιπτώσεις του φαύλου κύκλου της λιτότητας, ενώ ταυτόχρονα θέλει να παρουσιάζεται ως δικαιωμένος για τις ακραίες θέσεις που διαχρονικά εκφράζει υπέρ της σκληρής λιτότητας.

Συγκεκριμένα, ο Νικόλας Παπαδόπουλος, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα ΣΗΜΕΡΙΝΗ (22 Απρ. 2013) αναφέρει:

«Πολύ φοβούμαι ότι, λόγω της σημαντικής μείωσης των εσόδων του κράτους, τα ελλείμματα μας θα είναι μεγαλύτερα από αυτά που αναφέρονται στο τελικό μνημόνιο και εκτιμώ óτι θα χρειαστούμε κι άλλα επιπρόσθετα μέτρα. Αυτή η λιτότητα με τη σειρά της θα προκαλέσει ακόμη περισσότερες αρνητικές πιέσεις στην ανάπτυξη της οικονομίας και στην κοινωνική συνοχή».

Είναι καλά γνωστό ότι ο Νικόλας Παπαδόπουλος, ως αθεράπευτα νεοφιλελεύθερος, λειτούργησε για πολύ καιρό σαν ένας από τους τρεις Κύπριους σωματοφύλακες του νεοφιλελευθερισμού και της λιτότητας, που είχαν ως πάγιες θέσεις τους τις περισσότερες από τις σημερινές πρόνοιες του Μνημονίου. Ο Νικόλας Παπαδόπουλος, υπό την αδικαιολόγητη ανοχή της ηγεσίας του ΔΗΚΟ, παρέσυρε το Δημοκρατικό Κόμμα σε ακραίες νεοφιλελεύθερες θέσεις, εκφράζοντας εν ονόματι του ΔΗΚΟ προσωπικές απόψεις οι οποίες βρίσκονται σε διάσταση με τις καταστατικές αρχές του ΔΗΚΟ. Σε αυτή τη διαδικασία υποστήριζε άκριτα ότι τα προβλήματα της κυπριακής οικονομίας ήταν αποκλειστικά οι δημόσιες δαπάνες, το επίδομα του φοιτητή, του πολύτεκνου και του ανάπηρου, τα εργασιακά δικαιώματα και οι ημικρατικοί οργανισμοί ,  καθώς και συγκεκριμένες επαγγελματικές ομάδες όπως οι εκπαιδευτικοί, οι στρατιωτικοί, οι νοσηλευτές και οι αστυνομικοί. Αλλά η πραγματικότητα έδειξε ότι αυτή η προσέγγιση ήταν και είναι τραγικά λανθασμένη.

Οι σημερινές λεκτικές μετατοπίσεις του Νικόλα Παπαδόπουλου από τις γνωστές ακραίες θέσεις του, έχουν να κάνουν προφανώς με το επικείμενο εκλογικό συνέδριο του ΔΗΚΟ, στο οποίο ψηφίζουν απλοί πολίτες και όχι μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, οπότε ως υποψήφιος Πρόεδρος προσαρμόζεται προεκλογικά αναλόγως. Όμως, η πορεία του ΔΗΚΟ προς τις εσωκομματικές εκλογικές διαδικασίες πρέπει να είναι πορεία διαφανούς πολιτικού διαλόγου, χωρίς μεταλλάξεις και χωρίς απόκρυψη στοιχείων, όπου θα κατατεθούν οι πραγματικές θέσεις του καθενός. Πρέπει επίσης να σταθμιστούν οι πολιτικές ευθύνες όλων όσων μας οδήγησαν στην παρούσα κατάσταση, αφού οι δεδομένες μεγάλες ευθύνες της προηγούμενης Κυβέρνησης δεν απαλλάσσουν κανέναν από τις δικές του.

Το ΔΗΚΟ έχει να αποφασίσει εάν θα απολέσει οριστικά  το χαρακτήρα του μετατρεπόμενο σε ένα ακραίο κόμμα που θα εκφράζει τους λίγους οικονομικά ισχυρούς ή εάν θα λειτουργήσει ως κεντρώο κόμμα που εκφράζει τη μεσαία τάξη και τους πολλούς απλούς πολίτες. Και για να ισχύσει το δεύτερο, ο νεοφιλελευθερισμός και οι πολιτικές της λιτότητας πρέπει να τεθούν υπό την κρίση της βάσης του Δημοκρατικού Κόμματος και να αποταχθούν οριστικά. 

Η πολιτική που διαλύει την Ευρώπη

Υπάρχουν δύο πολιτικές επιλογές για την έξοδο από την οικονομική κρίση: Η πρώτη ακολουθείται από τις Ηνωμένες Πολιτείες, και προνοεί ότι σε περιόδους κρίσης το κράτος πρέπει να αυξάνει τις αναπτυξιακές δαπάνες και να ενισχύει τις καταναλωτικές δυνατότητες, ώστε να τονωθεί η αγορά και να ανακάμψει η οικονομία. Η δεύτερη ακολουθείται από την Ευρώπη, καθ’ υπόδειξη της Γερμανίας, και προνοεί ότι ως απάντηση στην κρίση πρέπει να περιορίζονται οι δημόσιες δαπάνες και να μειώνονται οι απολαβές των εργαζομένων, στη βάση μέτρων σκληρής λιτότητας. Η δεύτερη επιλογή αποδεικνύεται τραγικά λανθασμένη αφού έχει οδηγήσει την Ευρώπη σε βαθύτατη ύφεση, απειλώντας πλέον τη συνοχή της ευρωζώνης και την προοπτική της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Οι φωνές που επισημαίνουν τη λανθασμένη πορεία που ακολουθεί η Ευρώπη είναι πολυσυλλεκτικές, προερχόμενες από διαφορετικούς χώρους και συγκλίνουσες ως προς την ανάγκη αλλαγής πορείας.

Ο επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ Olivier Blanchard, σε έκθεσή του με τίτλο «Λανθασμένες Αναπτυξιακές Εκτιμήσεις και Δημοσιονομικοί Πολλαπλασιαστές», καταγράφει πώς το ΔΝΤ έκανε λανθασμένες προβλέψεις σχετικά με τις αρνητικές επιπτώσεις της λιτότητας στην ευρωπαϊκή οικονομία, λόγω του ότι τα μοντέλα που χρησιμοποιούσαν δεν είχαν ξαναεφαρμοστεί στην Ευρώπη, με αποτέλεσμα η ύφεση να είναι τριπλάσια από αυτήν που ανέμεναν. Ο μεγαλοεπενδυτής George Soros, σε ομιλία του σε συνέδριο στη Φρανκφούρτη ανέφερε ότι «το πραγματικό πρόβλημα της Ευρώπης είναι ότι το Βερολίνο επιβάλλει λανθασμένες πολιτικές στην ευρωζώνη», υπογραμμίζοντας ότι «η λιτότητα δεν έχει αποτέλεσμα, αφού δεν μπορεί να μειωθεί το χρέος μειώνοντας το έλλειμμα στον προϋπολογισμό». Ο νομπελίστας οικονομολόγος Paul Krugman, σε πρόσφατο άρθρο του αναφέρει ότι «στους ευρωπαϊκούς πολιτικούς κύκλους, η σοβαρότητα ταυτίζεται με την προθυμία εφαρμογής μέτρων λιτότητας χωρίς όρια», σημειώνοντας ότι «αυτό θα ήταν καλό εάν η λιτότητα λειτουργούσε στην πράξη – αλλά δεν λειτουργεί», και ως εκ τούτου, «οι συνήγοροι της λιτότητας αντί να φαίνονται ώριμοι και ρεαλιστές ακούγονται περισσότερο νευρικοί και παραληρηματικοί». Ο Υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Jack Lew, δήλωσε μετά από συνάντησή του με το Γερμανό Υπουργό Οικονομικών Wolfgang Schaeuble ότι «η καταναλωτική ζήτηση είναι η κινητήριος δύναμη της ανάπτυξης και τα ευρωπαϊκά κράτη που έχουν τη δυνατότητα πρέπει να τονώσουν τη ζήτηση ώστε να επέλθει η ανάκαμψη». Ο πρώην επικεφαλής του κλιμακίου του ΔΝΤ στην Ιρλανδία Ashoka Mody, δήλωσε ότι «η εμπειρία έδειξε καθαρά ότι η λιτότητα είναι αντιπαραγωγική», επισημαίνοντας ότι οδηγεί σε «ατελείωτο ανθρώπινο πόνο, σε διαρκείς εθνικές εξαρτήσεις και στο ξέφτισμα του ευρωπαϊκού οικονομικού και κοινωνικού ιστού».

Η νεοφιλελεύθερη συνταγή της λιτότητας ως πολιτικής εξόδου από την οικονομική κρίση, έχει δοκιμαστεί και έχει αποτύχει. Η επιμονή σε αυτή την πολιτική θα διαλύσει την Ευρώπη και θα συνθλίψει την ευρωζώνη. Οι κυβερνήσεις που επιμένουν σε αυτή την πορεία πλανώνται πλάνην οικτράν ή εξυπηρετούν άλλα συμφέροντα. Τα ευρωπαϊκά κράτη που ενδιαφέρονται για την ευρωπαϊκή συνοχή και για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πρέπει να εργαστούν συλλογικά για την απεμπλοκή από τις πολιτικές της λιτότητας. Πρέπει επίσης να δημιουργήσουν άμεσα τις δομές που θα επιτρέψουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση να ασκήσει εναλλακτικές πολιτικές λειτουργώντας συνεκτικά και αποτελεσματικά. Διαφορετικά, πολύ σύντομα η Ευρώπη θα διαλυθεί εις τα εξ ων συνετέθη και η ευθύνη θα ανήκει τόσο σε αυτούς που επέβαλαν λανθασμένες πολιτικές όσο και σε αυτούς που δεν αντέδρασαν όταν έπρεπε να αντιδράσουν.

[ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ"] 

Ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και αναπτυξιακή χρηματοδότηση

Για τη δημιουργία ρεαλιστικών προοπτικών ανάκαμψης της κυπριακής οικονομίας, είναι απαραίτητη η διαμόρφωση ολοκληρωμένου κεντρικού αναπτυξιακού σχεδιασμού και η εξασφάλιση ουσιαστικής αναπτυξιακής χρηματοδότησης. Η επίδειξη έμπρακτης ευρωπαϊκής αλληλεγγύης με χρηματοδότηση της παραγωγικής αναδιάρθρωσης της Κύπρου είναι μονόδρομος για την ανάκαμψη και την ανάπτυξη της χώρας, αλλά και για τη συνοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της ευρωζώνης. Σε διαφορετική περίπτωση, η επιμονή σε αποσπασματικά ημίμετρα και σε ατελέσφορες πολιτικές λιτότητας, θα οδηγήσει σε βαθύτερη ύφεση και σε θυσίες χωρίς αντίκρισμα, με ασύμμετρα αρνητικά επακόλουθα.

Η παραγωγική αναδιάρθρωση της κυπριακής οικονομίας ήταν μια διαχρονική αναγκαιότητα που σήμερα καθίσταται επιτακτικότερη λόγω της βίαιης και απότομης κατάργησης ενός μεγάλου μέρους του χρηματοπιστωτικού τομέα, αφού μετά από τις πρόσφατες αποφάσεις των οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καταργείται σημαντικός αριθμός θέσεων εργασίας και μειώνεται σημαντικά το ΑΕΠ της χώρας. Για την αντιστάθμιση της οικονομικής παραγωγής που χάνεται και για την αξιοποίηση των παραγωγικών δυνάμεων που τίθενται στο περιθώριο, πρέπει να ενισχυθούν στοχευμένα άλλοι τομείς της οικονομίας. Χρειάζεται, λοιπόν, συγκεκριμένος και ολοκληρωμένος αναπτυξιακός σχεδιασμός, τον οποίο πρέπει να αναλάβει το κράτος σε συνεργασία με τους κατάλληλους κοινωνικούς φορείς και κοινωνικούς εταίρους.

Ο αναπτυξιακός σχεδιασμός πρέπει να είναι προσανατολισμένος προς τομείς υψηλής προστιθέμενης αξίας, που έχουν να κάνουν με την πραγματική οικονομία και αξιοποιούν το ποιοτικό ανθρώπινο δυναμικό της Κύπρου ως το σημαντικότερο κεφάλαιο της χώρας μας. Βασικές προτεραιότητες του αναπτυξιακού σχεδιασμού πρέπει να είναι η ενίσχυση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης ώστε να προσελκύσει ξένους και να επαναπατρίσει Κύπριους φοιτητές, ο εκσυγχρονισμός του τουριστικού προϊόντος και η διεύρυνση της τουριστικής περιόδου, η υποστήριξη του γεωργικού τομέα με αξιοποίηση νέων τεχνολογιών και επικέντρωση σε ποιοτικά αγροτικά προϊόντα, καθώς και η αναβάθμιση των υπηρεσιών υγείας μέσα από τη δημιουργία ιατρικών υποδομών φροντίδας και αποκατάστασης με διεθνείς προδιαγραφές.  

Για την υλοποίηση του αναπτυξιακού σχεδιασμού είναι απαραίτητη η εξασφάλιση αναπτυξιακής χρηματοδότησης, που υπό την παρούσα κατάσταση πρέπει να προέλθει από τα Διαρθρωτικά Ταμεία και το Ταμείο Συνοχής της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η εξασφάλιση ουσιαστικής αναπτυξιακής χρηματοδότησης για την Κύπρο από την Ευρώπη είναι κατά βάση πολιτική απόφαση που έχει να κάνει με τη διάθεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης για ανοικοδόμηση της οικονομίας ενός κράτους μέλους που προσαρμόστηκε σε ευρωπαϊκές αποφάσεις οι οποίες έπληξαν την οικονομία του. Επιπρόσθετα, έχει να κάνει με την πολιτική αξιοπιστία της κυπριακής πλευράς, με την παρουσίαση ολοκληρωμένου αναπτυξιακού σχεδιασμού, και με την παράλληλη προώθηση εκσυγχρονιστικών και μεταρρυθμιστικών μέτρων που θα καταστήσουν το κράτος αποτελεσματικότερο. Τέλος, η κυπριακή πλευρά πρέπει να θέσει όρια στην προθυμία επιβολής περαιτέρω μέτρων λιτότητας, αφού οι παλινδρομήσεις προκαλούν περισσότερη ύφεση, δεν δίνουν μακροπρόθεσμες λύσεις και αποπροσανατολίζουν από την ουσία της προβληματικής κατάστασης. 

Η οικονομική ανάκαμψη της Κύπρου είναι εφικτή και μπορεί να επέλθει μέσα από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την ευρωζώνη. Για να συμβεί αυτό πρέπει η  πολιτική ηγεσία να διεκδικήσει σωστά και αποτελεσματικά, εγκαταλείποντας πολιτικές που έχουν δοκιμαστεί και έχουν αποτύχει, και παράλληλα πρέπει η Ευρωπαϊκή Ένωση να επιδείξει πραγματική κοινοτική αλληλεγγύη. Σε διαφορετική περίπτωση η ύφεση θα είναι τόσο μεγάλη και τα αδιέξοδα τόσο απόλυτα, που η Κύπρος θα υποχρεωθεί εκ των πραγμάτων να προχωρήσει σε πολύ δύσκολες επιλογές και σε ανάληψη πολύ υψηλών ρίσκων, που δεν είναι επιθυμητά από κανέναν. Δηλαδή: αν η Κύπρος δεν καταφέρει σύντομα να αντλήσει χρήματα από την Ευρώπη για να ξαναχτίσει την οικονομία της, τότε η κατάσταση θα χειροτερέψει τόσο πολύ που θα υποχρεωθεί να εξέλθει από την ευρωζώνη με όλες τις επιπτώσεις που αυτό συνεπάγεται.

[Εφημερίδα "Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ"]

Πρόταση της ΝΕΔΗΚ για πλήρη διαφάνεια στο ΔΗΚΟ

[Κατατέθηκε στο Εκτελεστικό Γραφείο και αποστάληκε στους αξιωματούχους και στους Βουλευτές του ΔΗΚΟ].

Λαμβάνοντας υπόψη την κλιμακούμενη κρίση εμπιστοσύνης στη σχέση πολιτών και πολιτικής ηγεσίας, εισηγούμαστε όπως το ΔΗΚΟ προβεί άμεσα σε αυτοδιερεύνηση και αναλόγως ευρημάτων σε αυτοκάθαρση, ανταποκρινόμενο δια του παραδείγματος στο λαϊκό αίτημα για πλήρη διαφάνεια. Αυτή η διαδικασία είναι απαραίτητη για την προστασία της αξιοπιστίας του Δημοκρατικού Κόμματος έναντι της κοινωνίας καθώς και για την προστασία των στελεχών του ΔΗΚΟ που γίνονται στόχος ανοίκειων επιθέσεων και διασποράς φημολογιών.

Συγκεκριμένα, εισηγούμαστε όπως όλα τα ηγετικά στελέχη του ΔΗΚΟ και όλοι οι πολιτειακοί αξιωματούχοι που διορίστηκαν εκ μέρους του ΔΗΚΟ από 2008 μέχρι σήμερα, υποβάλουν στοιχεία των ιδίων και των πρώτου βαθμού συγγενικών τους προσώπων, που να αφορούν τα εξής, συνοδευόμενα και από τις ανάλογες επεξηγήσεις:

• Αποσύρσεις κεφαλαίων άνω των €100 000 από τη Λαϊκή Τράπεζα κατά το διάστημα από την κρατικοποίηση της τράπεζας το Μάιο του 2012, μέχρι την 15 Μαρτίου 2013.
• Αποσύρσεις κεφαλαίων άνω  των €100 000 από τραπεζικά και συνεργατικά  πιστωτικά ιδρύματα κατά το διάστημα από την 1 Μαρτίου 2013 μέχρι την 15 Μαρτίου  2013.
• Διαχρονικές ρυθμίσεις για διαγραφές δανείων από τραπεζικά και συνεργατικά πιστωτικά ιδρύματα.
• Επαγγελματικές σχέσεις και παροχή υπηρεσιών σε τραπεζικά και συνεργατικά πιστωτικά ιδρύματα.
• Κατάσταση περιουσιακών στοιχείων και σχετικές μεταβολές κατά την τελευταία πενταετία.

Αναμένουμε ότι το ΔΗΚΟ θα προχωρήσει άμεσα σε αυτή τη διαδικασία κάνοντας πράξη τις διακηρύξεις για διαφάνεια και κάθαρση, λειτουργώντας ως σύγχρονος πολιτικός οργανισμός και θέτοντας υψηλά πρότυπα ποιοτικής πολιτικής λειτουργίας.