Ο νεοφιλελευθερισμός πρέπει να αποταχθεί από το ΔΗΚΟ

ΓΡΑΠΤΗ ΔΗΛΩΣΗ του Προέδρου της ΝΕΔΗΚ, Γιάννη Παναγιώτου:

Αποτελεί έκπληξη το ότι σήμερα, πέντε χρόνια μετά από την έναρξη της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, ο Πρόεδρος της Επιτροπής Οικονομικών της Βουλής των Αντιπροσώπων της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νικόλας Παπαδόπουλος, ανακάλυψε αιφνιδίως τις προφανείς αρνητικές επιπτώσεις του φαύλου κύκλου της λιτότητας, ενώ ταυτόχρονα θέλει να παρουσιάζεται ως δικαιωμένος για τις ακραίες θέσεις που διαχρονικά εκφράζει υπέρ της σκληρής λιτότητας.

Συγκεκριμένα, ο Νικόλας Παπαδόπουλος, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα ΣΗΜΕΡΙΝΗ (22 Απρ. 2013) αναφέρει:

«Πολύ φοβούμαι ότι, λόγω της σημαντικής μείωσης των εσόδων του κράτους, τα ελλείμματα μας θα είναι μεγαλύτερα από αυτά που αναφέρονται στο τελικό μνημόνιο και εκτιμώ óτι θα χρειαστούμε κι άλλα επιπρόσθετα μέτρα. Αυτή η λιτότητα με τη σειρά της θα προκαλέσει ακόμη περισσότερες αρνητικές πιέσεις στην ανάπτυξη της οικονομίας και στην κοινωνική συνοχή».

Είναι καλά γνωστό ότι ο Νικόλας Παπαδόπουλος, ως αθεράπευτα νεοφιλελεύθερος, λειτούργησε για πολύ καιρό σαν ένας από τους τρεις Κύπριους σωματοφύλακες του νεοφιλελευθερισμού και της λιτότητας, που είχαν ως πάγιες θέσεις τους τις περισσότερες από τις σημερινές πρόνοιες του Μνημονίου. Ο Νικόλας Παπαδόπουλος, υπό την αδικαιολόγητη ανοχή της ηγεσίας του ΔΗΚΟ, παρέσυρε το Δημοκρατικό Κόμμα σε ακραίες νεοφιλελεύθερες θέσεις, εκφράζοντας εν ονόματι του ΔΗΚΟ προσωπικές απόψεις οι οποίες βρίσκονται σε διάσταση με τις καταστατικές αρχές του ΔΗΚΟ. Σε αυτή τη διαδικασία υποστήριζε άκριτα ότι τα προβλήματα της κυπριακής οικονομίας ήταν αποκλειστικά οι δημόσιες δαπάνες, το επίδομα του φοιτητή, του πολύτεκνου και του ανάπηρου, τα εργασιακά δικαιώματα και οι ημικρατικοί οργανισμοί ,  καθώς και συγκεκριμένες επαγγελματικές ομάδες όπως οι εκπαιδευτικοί, οι στρατιωτικοί, οι νοσηλευτές και οι αστυνομικοί. Αλλά η πραγματικότητα έδειξε ότι αυτή η προσέγγιση ήταν και είναι τραγικά λανθασμένη.

Οι σημερινές λεκτικές μετατοπίσεις του Νικόλα Παπαδόπουλου από τις γνωστές ακραίες θέσεις του, έχουν να κάνουν προφανώς με το επικείμενο εκλογικό συνέδριο του ΔΗΚΟ, στο οποίο ψηφίζουν απλοί πολίτες και όχι μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, οπότε ως υποψήφιος Πρόεδρος προσαρμόζεται προεκλογικά αναλόγως. Όμως, η πορεία του ΔΗΚΟ προς τις εσωκομματικές εκλογικές διαδικασίες πρέπει να είναι πορεία διαφανούς πολιτικού διαλόγου, χωρίς μεταλλάξεις και χωρίς απόκρυψη στοιχείων, όπου θα κατατεθούν οι πραγματικές θέσεις του καθενός. Πρέπει επίσης να σταθμιστούν οι πολιτικές ευθύνες όλων όσων μας οδήγησαν στην παρούσα κατάσταση, αφού οι δεδομένες μεγάλες ευθύνες της προηγούμενης Κυβέρνησης δεν απαλλάσσουν κανέναν από τις δικές του.

Το ΔΗΚΟ έχει να αποφασίσει εάν θα απολέσει οριστικά  το χαρακτήρα του μετατρεπόμενο σε ένα ακραίο κόμμα που θα εκφράζει τους λίγους οικονομικά ισχυρούς ή εάν θα λειτουργήσει ως κεντρώο κόμμα που εκφράζει τη μεσαία τάξη και τους πολλούς απλούς πολίτες. Και για να ισχύσει το δεύτερο, ο νεοφιλελευθερισμός και οι πολιτικές της λιτότητας πρέπει να τεθούν υπό την κρίση της βάσης του Δημοκρατικού Κόμματος και να αποταχθούν οριστικά.