Τα πολιτικά κόμματα δεν διαρκούν για πάντα, και όταν ολοκληρώσουν τον κύκλο τους αντικαθίστανται από καινούρια ή απορροφούνται από υφιστάμενα. Οι συνηθέστεροι λόγοι για αυτή την εξέλιξη είναι η επιδείνωση εγγενών παθογενειών και η αδυναμία σύλληψης των μηνυμάτων των καιρών. Το ΔΗΚΟ, όπως όλα τα κόμματα, διαθέτει τέτοιες χαρακτηριστικές και διαχρονικές παθογένειες: Πάσχει από κομματικό αρχηγισμό που αρέσει στην εκάστοτε ηγεσία του, εκδηλώνει πολιτική ασάφεια που βολεύει την εκάστοτε ηγεσία του και καταλήγει σε ευκαιριακές συμμαχίες που συμφέρουν την εκάστοτε ηγεσία του. Το οξύμωρον του πράγματος, είναι ότι αυτές οι παθογένειες καθιστούσαν ανέκαθεν την κατάληψη της ηγεσίας του ΔΗΚΟ ελκυστική, όμως ταυτόχρονα περιορίζουν το εύρος της επιρροής του και κατατρώγουν την προοπτική του. Έτσι ενώ η ανάγκη της αναχαίτισης των παθογενειών είναι προφανής, συνήθως μετατίθεται και αυτές επιδεινώνονται περαιτέρω, με τα ανάλογα αποτελέσματα.
Το ΔΗΚΟ, για να απαλλαγεί από τον κομματικό αρχηγισμό, πρέπει να θεσμοθετήσει και να εφαρμόσει με συνέπεια συλλογικές διαδικασίες παραγωγής πολιτικής και λήψης αποφάσεων: Η χώρα χρειάζεται συλλογικά κόμματα, όπου οι πολίτες θα συμμετέχουν για να εκφράζουν ελεύθερα τις απόψεις τους, για να καταθέτουν τις εισηγήσεις τους, για να ασκούν κριτική και αυτοκριτική, για να ζητούν λογοδοσία από την ηγεσία τους, και όχι για να επικυρώνουν και για να χειροκροτούν.
Το ΔΗΚΟ, για να απαλλαγεί από την πολιτική ασάφεια, πρέπει να προσδιορίσει με σαφήνεια το ιδεολογικό πλαίσιο και τους πολιτικούς στόχους του: Η χώρα χρειάζεται ένα προοδευτικό και μετριοπαθές κεντρώο κόμμα, που να εκφράζει τη μεσαία τάξη, να στηρίζει τις αδύνατες κοινωνικές ομάδες, να εγγυάται την κοινωνική συνοχή και να προάγει την κοινωνική δικαιοσύνη, που να επιδιώκει τη διαμόρφωση ολοκληρωμένου αναπτυξιακού σχεδιασμού, τη διαφύλαξη των δημόσιων υποδομών και την προστασία των εργασιακών σχέσεων.
Το ΔΗΚΟ, για να απαλλαγεί από τις ευκαιριακές συμμαχίες, πρέπει να καθορίσει με διαφάνεια τις μακροχρόνιες στρατηγικές συνεργασίες του, με επίκεντρο τις ουσιαστικές πολιτικές συγκλίσεις: Η χώρα χρειάζεται μια μεγάλη προοδευτική πολιτική συμμαχία, για τον εκσυγχρονισμό του κράτους, για την απαλλαγή από τις πολιτικές της λιτότητας και του νεοφιλελευθερισμού, για την απελευθέρωση από την κατοχή και για την επανένωση της πατρίδας μας.
Η αναχαίτιση αυτών των παθογενειών αποτελεί το αντίδοτο της εσωστρέφειας και του ρεβανσισμού, ως εισιτήριο για την απαραίτητη φυγή προς τα εμπρός. Η εύκολη λύση της πεπατημένης είναι πλέον απελπιστικά ξεπερασμένη, ατελέσφορη και ζημιογόνα. Το ΔΗΚΟ δεν έχει συμπληρώσει τον πολιτικό του κύκλο. Και για να μην συμβεί κάτι τέτοιο, οφείλει να λάβει τα μηνύματα των καιρών και να αλλάξει.
[Εφημερίδα ΡΕΠΟΡΤΕΡ]
Το ΔΗΚΟ, για να απαλλαγεί από τον κομματικό αρχηγισμό, πρέπει να θεσμοθετήσει και να εφαρμόσει με συνέπεια συλλογικές διαδικασίες παραγωγής πολιτικής και λήψης αποφάσεων: Η χώρα χρειάζεται συλλογικά κόμματα, όπου οι πολίτες θα συμμετέχουν για να εκφράζουν ελεύθερα τις απόψεις τους, για να καταθέτουν τις εισηγήσεις τους, για να ασκούν κριτική και αυτοκριτική, για να ζητούν λογοδοσία από την ηγεσία τους, και όχι για να επικυρώνουν και για να χειροκροτούν.
Το ΔΗΚΟ, για να απαλλαγεί από την πολιτική ασάφεια, πρέπει να προσδιορίσει με σαφήνεια το ιδεολογικό πλαίσιο και τους πολιτικούς στόχους του: Η χώρα χρειάζεται ένα προοδευτικό και μετριοπαθές κεντρώο κόμμα, που να εκφράζει τη μεσαία τάξη, να στηρίζει τις αδύνατες κοινωνικές ομάδες, να εγγυάται την κοινωνική συνοχή και να προάγει την κοινωνική δικαιοσύνη, που να επιδιώκει τη διαμόρφωση ολοκληρωμένου αναπτυξιακού σχεδιασμού, τη διαφύλαξη των δημόσιων υποδομών και την προστασία των εργασιακών σχέσεων.
Το ΔΗΚΟ, για να απαλλαγεί από τις ευκαιριακές συμμαχίες, πρέπει να καθορίσει με διαφάνεια τις μακροχρόνιες στρατηγικές συνεργασίες του, με επίκεντρο τις ουσιαστικές πολιτικές συγκλίσεις: Η χώρα χρειάζεται μια μεγάλη προοδευτική πολιτική συμμαχία, για τον εκσυγχρονισμό του κράτους, για την απαλλαγή από τις πολιτικές της λιτότητας και του νεοφιλελευθερισμού, για την απελευθέρωση από την κατοχή και για την επανένωση της πατρίδας μας.
Η αναχαίτιση αυτών των παθογενειών αποτελεί το αντίδοτο της εσωστρέφειας και του ρεβανσισμού, ως εισιτήριο για την απαραίτητη φυγή προς τα εμπρός. Η εύκολη λύση της πεπατημένης είναι πλέον απελπιστικά ξεπερασμένη, ατελέσφορη και ζημιογόνα. Το ΔΗΚΟ δεν έχει συμπληρώσει τον πολιτικό του κύκλο. Και για να μην συμβεί κάτι τέτοιο, οφείλει να λάβει τα μηνύματα των καιρών και να αλλάξει.
[Εφημερίδα ΡΕΠΟΡΤΕΡ]
