Απαραίτητη προϋπόθεση για τον εκσυγχρονισμό και την ανάπτυξη της χώρας μας είναι η αναβάθμιση της λειτουργίας της δημοκρατίας μας. Τα δημοκρατικά ελλείμματα συνεπάγονται απενεργοποίηση των πολιτών και ισχυροποίηση της ολιγαρχίας, με αποτέλεσμα την αναχαίτιση κάθε βήματος προς τα εμπρός και την αναπαραγωγή της προβληματικής υφιστάμενης κατάστασης. Αλλά για να αναβαθμιστεί η λειτουργία της δημοκρατίας χρειάζεται προηγουμένως να αναπτυχθεί η ανάλογη συζήτηση στη δημόσια σφαίρα.
Και σε αυτό το πλαίσιο, ορισμένα ιδιαίτερα ενδιαφέροντα ζητήματα είναι τα εξής:
Σύμφωνα με την ετήσια έρευνα με τίτλο Democracy Index που διεξάγει το Intelligence Unit του διεθνούς περιοδικού The Economist, η οποία παρακολουθεί την ποιότητα της δημοκρατίας στις χώρες του κόσμου, η Κύπρος δεν καταγράφει ιδιαίτερα θετικά αποτελέσματα. Αν και τοποθετείται στην 42η θέση ανάμεσα σε 167 χώρες, η χώρα μας κατατάσσεται μόλις προτελευταία μεταξύ των χωρών της Ευρωζώνης, η δημοκρατία μας περιγράφεται ως «ατελής» (“flawed”) και η επίδοσή μας στον τομέα της «πολιτικής κουλτούρας» είναι ιδιαίτερα χαμηλή και αντίστοιχη με αυτήν αρκετών αφρικανικών χωρών. Η κρίση που βιώνει η χώρα μας δεν είναι απλώς οικονομική αλλά είναι βαθύτατα πολιτική. Και για την έξοδο από αυτή την κρίση είναι κεφαλαιώδους σημασίας η υποτιμημένη δημοκρατική προϋπόθεση, αφού σε διαφορετική περίπτωση θα έχει ανακαινιστεί το περίβλημα, αλλά το περιεχόμενο θα παραμένει σαθρό, με τα ανάλογα αρνητικά αποτελέσματα.
Και σε αυτό το πλαίσιο, ορισμένα ιδιαίτερα ενδιαφέροντα ζητήματα είναι τα εξής:
- Η επανεξέταση του πλαισίου λειτουργίας των ανεξάρτητων αξιωματούχων του κράτους, αφού το σημερινό μοντέλο οδηγεί συχνά σε συγκρούσεις, σε εσωστρέφεια και σε αδιέξοδα, που περιορίζουν τις πραγματικές δυνατότητες άσκησης του σημαντικού ρόλου τους, ο οποίος ενίοτε καθίσταται μικροπολιτικός και απονευρωμένος.
- Η ρύθμιση της μετάβασης από διάφορα επαγγέλματα στον χώρο της πολιτικής, αφού σήμερα επιτρέπεται η εκμετάλλευση της όποιας δεσπόζουσας επαγγελματικής θέσης για ανάπτυξη διαπλοκής με την εξουσία υπό την προσδοκία της πολιτικής αξιοποίησης, με αποτέλεσμα τη στρεβλή άσκηση σημαντικών λειτουργημάτων, όπως αυτά του δημόσιου λειτουργού, του ακαδημαϊκού ή του δημοσιογράφου.
- Η κατοχύρωση του επαγγελματικού ασυμβίβαστου των Βουλευτών, αφού η σημερινή κατάσταση επιτρέπει τη διαπλοκή ανάμεσα στον νομοθετικό ρόλο και στον όποιο επαγγελματικό ρόλο, ενώ οι Βουλευτές μερικής απασχόλησης είναι αδύνατο να ανταποκριθούν ουσιαστικά στον μεγάλο όγκο εργασίας της κοινοβουλευτικής δραστηριότητας.
- Η ρύθμιση της εσωτερικής λειτουργίας των πολιτικών κομμάτων, αφού η σημερινή τους λειτουργία επιτρέπει την αυθαιρεσία και προάγει τον αρχηγισμό, που δεν συνάδουν με τη σύγχρονη αντίληψη για τη δημοκρατία και απομακρύνουν περαιτέρω τους πολίτες από την ενεργό πολιτική συμμετοχή.
- Η διαφύλαξη της υπερκομματικής λειτουργίας της κοινωνίας των πολιτών, αφού σήμερα τα πολιτικά κόμματα επιδιώκουν να παρεισφρέουν σε διαφόρων ειδών οργανώσεις για δορυφορική εκμετάλλευση, αναιρώντας την αξία των ανεξάρτητων δομών που ως μη-κυβερνητικές έχουν να προσφέρουν πολύ περισσότερα παρά ως κομματικές.
- Η ενίσχυση του διδακτικού αντικειμένου της πολιτικής αγωγής, τόσο στα πλαίσια της σχολικής εκπαίδευσης όσο και στα πλαίσια της δια βίου μάθησης, αφού σήμερα η μεγαλύτερη πληγή για τη δημοκρατία είναι η αποστασιοποίηση των πολιτών, οι οποίοι πρέπει να καταστούν πιο κριτικοί και πιο απαιτητικοί έναντι της πολιτείας, των πολιτικών και του πολιτεύματος.
Σύμφωνα με την ετήσια έρευνα με τίτλο Democracy Index που διεξάγει το Intelligence Unit του διεθνούς περιοδικού The Economist, η οποία παρακολουθεί την ποιότητα της δημοκρατίας στις χώρες του κόσμου, η Κύπρος δεν καταγράφει ιδιαίτερα θετικά αποτελέσματα. Αν και τοποθετείται στην 42η θέση ανάμεσα σε 167 χώρες, η χώρα μας κατατάσσεται μόλις προτελευταία μεταξύ των χωρών της Ευρωζώνης, η δημοκρατία μας περιγράφεται ως «ατελής» (“flawed”) και η επίδοσή μας στον τομέα της «πολιτικής κουλτούρας» είναι ιδιαίτερα χαμηλή και αντίστοιχη με αυτήν αρκετών αφρικανικών χωρών. Η κρίση που βιώνει η χώρα μας δεν είναι απλώς οικονομική αλλά είναι βαθύτατα πολιτική. Και για την έξοδο από αυτή την κρίση είναι κεφαλαιώδους σημασίας η υποτιμημένη δημοκρατική προϋπόθεση, αφού σε διαφορετική περίπτωση θα έχει ανακαινιστεί το περίβλημα, αλλά το περιεχόμενο θα παραμένει σαθρό, με τα ανάλογα αρνητικά αποτελέσματα.
[Εφημερίδα "Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ"]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου