Στον απόηχο των κομματικών πανηγυρισμών για την πρώτη θέση, για τη δεύτερη έδρα και για τη μικρότερη μείωση ποσοστών, καθώς και στον απόηχο των εσωκομματικών αντιπαραθέσεων για τη μείωση των ψήφων, για τις διαρροές προς άλλους κομματικούς χώρους και για τις ευθύνες των κομματικών στελεχών, πέφτει στα μαλακά το σημαντικότερο πολιτικό γεγονός των τελευταίων χρόνων: Στις πρόσφατες Ευρωεκλογές, η πλειοψηφία της κοινωνίας γύρισε την πλάτη στην εκλογική διαδικασία, στο πολιτικό σύστημα, στα πολιτικά κόμματα και στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία.
Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, με εξέπληξε ιδιαίτερα το εξής: Μιλώντας με νέους ανθρώπους, από το Καϊμακλί μέχρι το Μούτταλλο και από το Τραχώνι μέχρι τη Σωτήρα, είτε ήταν λογιστές, είτε ήταν ελαιοχρωματιστές, μου έλεγαν ακριβώς το ίδιο πράγμα, με το ίδιο ύφος και με την ίδια βεβαιότητα: “Τίποτα δεν θα αλλάξει αν πάω να ψηφίσω, οι πολιτικοί ενδιαφέρονται μόνο για τον εαυτό τους και για τους κολλητούς τους, οπότε γιατί να τους δώσω την ψήφο μου;” Oι πολίτες, και ιδιαίτερα οι νέοι, θεωρούν ότι το πολιτικό σύστημα δεν είναι σε θέση να επιφέρει τις αλλαγές που έχει ανάγκη η χώρα, απαξιώνουν τα πολιτικά κόμματα και τα πολιτικά πρόσωπα, ενώ χάνουν την εμπιστοσύνη τους στην αποτελεσματικότητα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Θεωρούν ότι εφόσον δεν μπορούν να αλλάξουν τα δεδομένα με τη συμμετοχή τους, είναι καλύτερα να απέχουν, διαχωρίζοντας τη θέση τους και νίπτοντας τα χείρας τους. Ωστόσο, όλοι οι βασικοί πολιτικοί παράγοντες που οδήγησαν τους πολίτες σε αυτές τις διαπιστώσεις, επιλέγουν να πιστεύουν ότι η αποχή δεν τους αφορά, να νομίζουν ότι η αποχή είναι συγκυριακή και να δακτυλοδείχνουν ο ένας τον άλλο. Ορισμένοι, μάλιστα, απευθύνονται αυστηρά και δασκαλίστικα στους πολίτες που δεν πήγαν να (τους) ψηφίσουν, επιμένοντας να απαρνιούνται τις ευθύνες τους και να τις μετακυλούν αλλού.
Το πολιτικό σύστημα πρέπει να προβεί σε κομβικές αλλαγές για να καταφέρει να επανακτήσει την εμπιστοσύνη των πολιτών, οι οποίοι με τη συμμετοχή τους θα καταφέρουν να αλλάξουν τα δεδομένα: Τα πολιτικά κόμματα πρέπει να πάψουν να είναι αρχηγικά και συγκεντρωτικά αλλά να γίνουν δημοκρατικά και συμμετοχικά. Ο δημόσιος διάλογος πρέπει να πάψει να αφορά τους πολιτικούς, αλλά να ξεκινήσει να αφορά τους πολίτες. Οι πολιτειακοί αξιωματούχοι πρέπει να πάψουν να λαμβάνουν λευκές επιταγές πενταετίας αλλά να λογοδοτούν και να ελέγχοντα τακτικά. Οι πολιτικές αποφάσεις πρέπει να πάψουν να λαμβάνονται από τους λίγους, αλλά να αποτελούν προϊόν δημόσιου διαλόγου. Ωστόσο, αυτά είναι δύσκολο να συμβούν επειδή οι εκάστοτε διαχειριστές της εξουσίας νομίζουν ότι είναι οι ιδιοκτήτες της εξουσίας, θεωρούν ότι κατέχουν το αλάθητο και αγωνιούν να διαμοιραστούν τα λάφυρα. Όμως, εάν δεν επισυμβούν οι αλλαγές που απαιτεί η κοινωνία, οι γυρισμένες πλάτες θα συνεχίσουν να πολλαπλασιάζονται, με όλες τις αρνητικές συνέπειες που αυτό συνεπάγεται.
Δυστυχώς, ενώ το πολιτικό σύστημα κωφεύει, ο μόνος πολιτικός χώρος που σημείωσε αύξηση σε ψήφους και σε ποσοστά σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές, είναι η ακροδεξιά, αφού το ΕΛΑΜ που είχε λάβει 4354 ψήφους (1.08%) το 2011, τώρα έλαβε 6957 ψήφους και ποσοστό 2.69%, το οποίο είναι δεκατέσσερις φορές μεγαλύτερο από το ποσοστό που έλαβε στις προηγούμενες Ευρωεκλογές (0.19%). Βεβαίως, σήμερα αυτό δεν ενδιαφέρει πολλούς, όμως η περαιτέρω άνοδος της ακροδεξιάς στην Κύπρο, είναι ένα ατύχημα που περιμένει να συμβεί, αντλώντας δύναμη από την αδυναμία και την απροθυμία του παλαιού πολιτικού συστήματος να αλλάξει και να εκσυγχρονιστεί.
[Εφημερίδα "Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ"]
Το πολιτικό σύστημα πρέπει να προβεί σε κομβικές αλλαγές για να καταφέρει να επανακτήσει την εμπιστοσύνη των πολιτών, οι οποίοι με τη συμμετοχή τους θα καταφέρουν να αλλάξουν τα δεδομένα: Τα πολιτικά κόμματα πρέπει να πάψουν να είναι αρχηγικά και συγκεντρωτικά αλλά να γίνουν δημοκρατικά και συμμετοχικά. Ο δημόσιος διάλογος πρέπει να πάψει να αφορά τους πολιτικούς, αλλά να ξεκινήσει να αφορά τους πολίτες. Οι πολιτειακοί αξιωματούχοι πρέπει να πάψουν να λαμβάνουν λευκές επιταγές πενταετίας αλλά να λογοδοτούν και να ελέγχοντα τακτικά. Οι πολιτικές αποφάσεις πρέπει να πάψουν να λαμβάνονται από τους λίγους, αλλά να αποτελούν προϊόν δημόσιου διαλόγου. Ωστόσο, αυτά είναι δύσκολο να συμβούν επειδή οι εκάστοτε διαχειριστές της εξουσίας νομίζουν ότι είναι οι ιδιοκτήτες της εξουσίας, θεωρούν ότι κατέχουν το αλάθητο και αγωνιούν να διαμοιραστούν τα λάφυρα. Όμως, εάν δεν επισυμβούν οι αλλαγές που απαιτεί η κοινωνία, οι γυρισμένες πλάτες θα συνεχίσουν να πολλαπλασιάζονται, με όλες τις αρνητικές συνέπειες που αυτό συνεπάγεται.
Δυστυχώς, ενώ το πολιτικό σύστημα κωφεύει, ο μόνος πολιτικός χώρος που σημείωσε αύξηση σε ψήφους και σε ποσοστά σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές, είναι η ακροδεξιά, αφού το ΕΛΑΜ που είχε λάβει 4354 ψήφους (1.08%) το 2011, τώρα έλαβε 6957 ψήφους και ποσοστό 2.69%, το οποίο είναι δεκατέσσερις φορές μεγαλύτερο από το ποσοστό που έλαβε στις προηγούμενες Ευρωεκλογές (0.19%). Βεβαίως, σήμερα αυτό δεν ενδιαφέρει πολλούς, όμως η περαιτέρω άνοδος της ακροδεξιάς στην Κύπρο, είναι ένα ατύχημα που περιμένει να συμβεί, αντλώντας δύναμη από την αδυναμία και την απροθυμία του παλαιού πολιτικού συστήματος να αλλάξει και να εκσυγχρονιστεί.
[Εφημερίδα "Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ"]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου