Το κούρεμα καταθέσεων που έγινε τον προηγούμενο Μάρτη στην Κύπρο, κατέστησε σαφές, πλέον, ότι το χρηματοπιστωτικό μας σύστημα ήταν χτισμένο σε πήλινα πόδια και ότι δεν ήταν σε θέση διαχειριστεί με ορθολογικό και αποτελεσματικό τρόπο τα δισεκατομμύρια που βρίσκονταν στις τράπεζες μας. Το κούρεμα καταθέσεων έστειλε το πιο ισχυρό signal σε όσους έχουν χρήματα ότι δεν είναι καλή ιδέα να τα έχουν στις κυπριακές τράπεζες γιατί αυτές δεν είναι ικανές να τα διαχειριστούν σωστά. Με αποτέλεσμα, μετά το Μάρτη 2013, εκτός από το κούρεμα καταθέσεων, να υπάρχει εκροή κεφαλαίων και να δημιουργούνται σοβαρά προβλήματα ρευστότητας. Η έλλειψη ρευστότητας στις τράπεζες δημιουργεί σοβαρά προβλήματα ακόμη και σε υγιείς επιχειρήσεις ενώ δεν μπορούν να υλοποιηθούν νέες καινοτόμες επενδύσεις επειδή δεν τυγχάνουν χρηματοδότησης. Η μείωση της επένδυσης, αναπόφευκτα θα έχει βραχυχρόνιες και μακροχρόνιες αρνητικές συνέπειες στην ανάπτυξη και στην απασχόληση.
Από την άλλη, το κράτος, είναι αποκλεισμένο από τις διεθνείς αγορές και δεν είναι σε θέση να δώσει ώθηση στην επένδυση και στην ανάπτυξη της πραγματικής οικονομίας. Το κράτος συναντά δυσκολίες στην αντικατάσταση του χρηματοπιστωτικού τομέα με άλλους τομείς παραγωγής, γιατί πρώτον δεν υπάρχει επαρκής χρηματοδότηση και δεύτερον διότι στην Κύπρο δημιουργήθηκε η κουλτούρα του γρήγορου, εύκολου και μεγάλου κέρδους και όχι η κουλτούρα στην επένδυση σε τομείς που αποφέρουν μικρότερο αλλά μακροχρόνιο όφελος. Όπως αποδείχθηκε στην πράξη όμως, η επιδίωξη του γρήγορου κέρδους ενέχει μεγάλο ρίσκο αποτυχίας για την κοινωνία στο σύνολο της.
Επιπλέον, φαίνεται ότι το κράτος δεν είναι σε θέση να οδηγήσει στην δικαιοσύνη όσους ενέχονται στα οικονομικά εγκλήματα. Ο δισταγμός που παρατηρείται και η έλλειψη πολιτικής βούλησης, δεν στέλνει τα σωστά μηνύματα αφού η ατιμωρησία δημιουργεί το αίσθημα της αδικίας αλλά και του φόβου, ότι ανάλογες συμπεριφορές θα εμφανιστούν και στο μέλλον. Εξάλλου, δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η ατιμωρησία στο έγκλημα του ΧΑΚ οδήγησε στην ασυδοσία και στο Μάρτη του 2013, με καταστροφικές συνέπειες για την κοινωνία. Παρ’ όλες τις διακηρύξεις των πολιτικών, φαίνεται ότι η δικαιοσύνη δεν θα είναι αποτελεσματική ούτε αυτή τη φορά.
Μια εξίσου σημαντική πτυχή είναι οι μεγάλες οικονομικές ανισότητες που αυξάνονται διαρκώς. Η νέα γενιά καλείται να πληρώσει δυσανάλογα μεγάλο κόστος, το οποίο δεν της αναλογεί. Αρκετοί νέοι υποχρεώνονται να φύγουν στο εξωτερικό για να εργαστούν, και πολλοί άλλοι που μένουν στην Κύπρο δεν μπορούν να εργαστούν, ενώ οι όροι εργασίας για όσους εργάζονται χειροτερεύουν σε σημαντικό βαθμό.
Μετά το Μάρτη του 2013, η δημοκρατία στην Κύπρο περιορίστηκε αφού δεν υπάρχει ελευθερία στη λήψη πολιτικών αποφάσεων. Η Τρόικα επιβάλλει πολιτικές που επηρεάζουν τη ζωή των Κυπρίων χωρίς όμως οι Κύπριοι να είναι σε θέση να κρίνουν αυτές τις αποφάσεις.
Είναι σαφές πλέον ότι τα δεδομένα είναι αρνητικά για την Κύπρο. Για να αλλάξουν τα δεδομένα χρειάζεται να δημιουργηθεί το κατάλληλο θεσμικό πλαίσιο έτσι ώστε να μην υπάρχουν κενά που να επιτρέπουν τις αρπαχτές και το πλιάτσικο. Απαιτείται πολιτική βούληση για να οδηγηθούν στη δικαιοσύνη όσοι παραβίασαν το νόμο. Απαιτείται πολιτική βούληση για ισόρροπη και ορθολογική ανάπτυξη σε τομείς με υψηλής προστιθέμενη αξία, όπως είναι ο τουρισμός η ιατρική και η εκπαίδευση. Απαιτείται πολιτική βούληση έτσι ώστε τα βάρη να κατανεμηθούν δίκαια. Ο λαός έχει τον πιο σημαντικό ρόλο σε αυτή την πορεία γιατί αυτός είναι που θα καθορίζει τα όρια της πολιτικής βούλησης. Έτσι, ο λαός θα αποφασίσει εάν θέλει να επιλέξει πολιτικούς που να έχουν την πολιτική βούληση για να αλλάξουν τα δεδομένα.
Επιπλέον, φαίνεται ότι το κράτος δεν είναι σε θέση να οδηγήσει στην δικαιοσύνη όσους ενέχονται στα οικονομικά εγκλήματα. Ο δισταγμός που παρατηρείται και η έλλειψη πολιτικής βούλησης, δεν στέλνει τα σωστά μηνύματα αφού η ατιμωρησία δημιουργεί το αίσθημα της αδικίας αλλά και του φόβου, ότι ανάλογες συμπεριφορές θα εμφανιστούν και στο μέλλον. Εξάλλου, δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η ατιμωρησία στο έγκλημα του ΧΑΚ οδήγησε στην ασυδοσία και στο Μάρτη του 2013, με καταστροφικές συνέπειες για την κοινωνία. Παρ’ όλες τις διακηρύξεις των πολιτικών, φαίνεται ότι η δικαιοσύνη δεν θα είναι αποτελεσματική ούτε αυτή τη φορά.
Μια εξίσου σημαντική πτυχή είναι οι μεγάλες οικονομικές ανισότητες που αυξάνονται διαρκώς. Η νέα γενιά καλείται να πληρώσει δυσανάλογα μεγάλο κόστος, το οποίο δεν της αναλογεί. Αρκετοί νέοι υποχρεώνονται να φύγουν στο εξωτερικό για να εργαστούν, και πολλοί άλλοι που μένουν στην Κύπρο δεν μπορούν να εργαστούν, ενώ οι όροι εργασίας για όσους εργάζονται χειροτερεύουν σε σημαντικό βαθμό.
Μετά το Μάρτη του 2013, η δημοκρατία στην Κύπρο περιορίστηκε αφού δεν υπάρχει ελευθερία στη λήψη πολιτικών αποφάσεων. Η Τρόικα επιβάλλει πολιτικές που επηρεάζουν τη ζωή των Κυπρίων χωρίς όμως οι Κύπριοι να είναι σε θέση να κρίνουν αυτές τις αποφάσεις.
Είναι σαφές πλέον ότι τα δεδομένα είναι αρνητικά για την Κύπρο. Για να αλλάξουν τα δεδομένα χρειάζεται να δημιουργηθεί το κατάλληλο θεσμικό πλαίσιο έτσι ώστε να μην υπάρχουν κενά που να επιτρέπουν τις αρπαχτές και το πλιάτσικο. Απαιτείται πολιτική βούληση για να οδηγηθούν στη δικαιοσύνη όσοι παραβίασαν το νόμο. Απαιτείται πολιτική βούληση για ισόρροπη και ορθολογική ανάπτυξη σε τομείς με υψηλής προστιθέμενη αξία, όπως είναι ο τουρισμός η ιατρική και η εκπαίδευση. Απαιτείται πολιτική βούληση έτσι ώστε τα βάρη να κατανεμηθούν δίκαια. Ο λαός έχει τον πιο σημαντικό ρόλο σε αυτή την πορεία γιατί αυτός είναι που θα καθορίζει τα όρια της πολιτικής βούλησης. Έτσι, ο λαός θα αποφασίσει εάν θέλει να επιλέξει πολιτικούς που να έχουν την πολιτική βούληση για να αλλάξουν τα δεδομένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου