Η εξουσία δεν είναι αυτοσκοπός

Είναι αυτονόητο ότι οι πολιτικές δυνάμεις πρέπει να επιδιώκουν τη διαχείριση της εκτελεστικής εξουσίας για την εφαρμογή των προγραμματικών θέσεων και προτάσεών τους. Τα πολιτικά κόμματα αποτελούν ανώτερη μορφή οργάνωσης του λαού, που αποσκοπεί στην άσκηση της εξουσίας από το λαό διαμέσου της δημοκρατικής διαδικασίας. Η ουσία της δημοκρατίας αφορά τη διεκδίκηση της εξουσίας στη βάση της πίστης ότι ο καθένας που τη διεκδικεί θεωρεί πως μπορεί να τη διαχειριστεί αποτελεσματικότερα, για το ευρύτερο καλό, για την πρόοδο της κοινωνίας και για την ευημερία των πολιτών. Όμως, η συμμετοχή στην εξουσία δεν είναι αυτοσκοπός, αφού κάτι τέτοιο θα συνιστούσε αμοραλιστική αντίληψη της πολιτικής. Η συμμετοχή στην εξουσία πρέπει να βρίσκεται σε συνάρτηση με τις διαχρονικές θέσεις και με το ιδεολογικό πλαίσιο αρχών του κάθε κόμματος, καθώς και με τις δυνατότητες πρακτικής μετουσίωσής τους στην εφαρμογή κυβερνητικού προγράμματος. Η νομή της εξουσίας δεν πρέπει να μετατρέπεται σε πολιτικό κριτήριο για τη λήψη πολιτικών αποφάσεων και δεν πρέπει να επισκιάζει την πολιτική ουσία. Ταυτόχρονα, η άσκηση της εξουσίας πρέπει να ρυθμίζεται θεσμικά με τρόπο που να ακυρώνει τις δυνατότητες για ρουσφέτι και ημετεροκρατία, ώστε η πελατειακή σχέση των πολιτών με τους πολιτικούς να μην βρίσκει εύφορο έδαφος στις – σκοπίμως διατηρούμενες – θεσμικές ανεπάρκειες της πολιτείας.

Το ΔΗΚΟ, ως υπεύθυνη πολιτική δύναμη, οφείλει να διεκδικεί τη συμμετοχή στη διακυβέρνηση του τόπου υπό όρους που θα του επιτρέπουν να συνδιαμορφώνει και να εφαρμόζει πολιτικές. Η συμμετοχή σε κυβερνητικά σχήματα όπου η εποικοδομητική συνύπαρξη βασίζεται στην καλή πίστη, δεν έχει αποδώσει στο παρελθόν και δύσκολα θα αποδώσει στο μέλλον. Η θέση του ΔΗΚΟ στο πολιτικό σύστημα πρέπει να είναι σαφής, ώστε αντίστοιχη να είναι και η σαφήνεια των πολιτικών του τοποθετήσεων. Ιστορικά, το ΔΗΚΟ έχει λειτουργήσει ως Κυβέρνηση, ως Συγκυβέρνηση και ως Αντιπολίτευση. Ως Κυβέρνηση το ΔΗΚΟ διαχειρίστηκε την εκτελεστική εξουσία αποτελεσματικά, προσφέροντας στην Κύπρο ιδιαίτερα θετικά αποτελέσματα, στο εθνικό θέμα και στην οικονομία. Ως Αντιπολίτευση, το ΔΗΚΟ έδρασε αποτελεσματικά εκφράζοντας ορθές θέσεις για το Κυπριακό και λειτούργησε εποικοδομητικά στα θέματα της εσωτερικής διακυβέρνησης, δημιουργώντας παράλληλα προοπτικές μελλοντικής επανόδου στην εξουσία υπό υγιείς πολιτικούς όρους.  Ωστόσο, διαχρονικά το ΔΗΚΟ ως Συγκυβέρνηση αντιμετώπισε δυσκολίες συνύπαρξης σε κυβερνήσεις συνεργασίας με ασαφή προσανατολισμό, όπου ο πολιτικός εμβολιασμός αποδείκτηκε δυσχερής. Σήμερα, το ΔΗΚΟ βρίσκεται μπροστά σε προκλήσεις που αφορούν την καλύτερη δυνατή αξιοποίηση του ρυθμιστικού και πρωταγωνιστικού ρόλου που πρέπει να έχει ως Κεντρώο κόμμα. Η διαχρονική υπευθυνότητα του ΔΗΚΟ υποβάλλει την προσπάθεια για διαμόρφωση συγκλίσεων και συνεργασιών. Αλλά ο ρυθμιστικός ρόλος του ΔΗΚΟ δεν πρέπει να ερμηνεύεται παρετυμολογικά, τοποθετώντας τη συμμετοχή στην εξουσία στο επίκεντρο της ανάλυσης των πραγμάτων.

Η αποστασιοποίηση των πολιτών, και ιδιαίτερα των νέων, από τα κοινά, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην εδραιωμένη καχυποψία για τις πραγματικές προθέσεις και τις πραγματικές προτεραιότητες των πολιτικών δυνάμεων. Η αποπολιτικοποίηση της κοινωνίας ενισχύεται, τόσο με ευθύνη των πολιτικών κομμάτων όσο και εξαιτίας της καχυποψίας των πολιτών. Και εναπόκειται πλέον στις πολιτικές δυνάμεις να πείσουν για το νόημα της πολιτικής συμμετοχής και για το διακύβευμα της εκλογικής διαδικασίας. Με άλλα λόγια: Ενόψει των Προεδρικών Εκλογών του 2013, κάποια εξουσιαστικά στερεότυπα μπορούν είτε να ανατροφοδοτηθούν, είτε να σπάσουν. Και για να σπάσουν χρειάζονται καθαρές πολιτικές προτάσεις.

[ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ"]