Επιμονή σε αποτυχημένες ζόμπι-πολιτικές

Παρά την εφαρμογή σκληρών μέτρων δημοσιονομικής λιτότητας, εσωτερικής υποτίμησης και στήριξης των τραπεζών στην Πορτογαλία, στην Ιταλία, στην Ιρλανδία, στην Ελλάδα και στην Ισπανία, οι οικονομίες τους βρίσκονται σήμερα σε πολύ χειρότερη κατάσταση από εκείνη στην οποία βρίσκονταν πριν από την εφαρμογή των μέτρων. Σε αυτές τις χώρες μειώθηκαν οι δημόσιες δαπάνες, μειώθηκαν οι κοινωνικές παροχές, μειώθηκαν οι μισθοί και καταργήθηκαν εργασιακά δικαιώματα. Ταυτόχρονα και ως αποτέλεσμα των οικονομικών μέτρων τα οποία δεν προσέγγισαν την ουσία της προβληματικής οικονομικής κατάστασης, αυξήθηκε το δημόσιο χρέος, εκτοξεύθηκε η ανεργία και το κόστος δανεισμού παρέμεινε απαγορευτικά υψηλό. Είναι προφανές ότι τα οικονομικά μέτρα που υποστηρίζονται ευρέως είναι λανθασμένα και φέρνουν πολύ αρνητικά αποτελέσματα, όμως η επιμονή συγκεκριμένων κύκλων σε αυτά, οδηγεί στην επαναληπτική εφαρμογή τους και στη διαιώνιση της ύφεσης.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην Πορτογαλία το 2008, το Δημόσιο Χρέος ήταν 66,4% ενώ το 2011 μετά από την εφαρμογή των μέτρων λιτότητας ανήλθε στο 107,8%. Στην Ιρλανδία, το Δημόσιο Χρέος ήταν 41,8% και σκαρφάλωσε στο 108,2%. Στην Ελλάδα ήταν 97,4% και έγινε 165,3%. Στην Ιταλία ήταν 105,9% και ανήλθε στο 120,1%. Στην Ισπανία από 40,3% έφτασε στο 68,5%. Δηλαδή, τα μέτρα που λήφθηκαν σε όλες αυτές τις χώρες για να περιορίσουν το Δημόσιο Χρέος, στην πράξη το αύξησαν και το υπερπολλαπλασίασαν. Ανάλογο ενδιαφέρον έχουν τα στοιχεία που αφορούν την ανεργία: Το 2008 στην Πορτογαλία, η ανεργία ήταν 7,6% ενώ τον Απρίλη του 2012 είναι 15,2%. Στην Ιρλανδία η ανεργία ήταν 6,1% και σήμερα είναι 14,2%. Στην Ελλάδα ήταν 7,7% και έφτασε στο 21,7%. Στην Ισπανία, από το 13,9% του 2008, σήμερα η ανεργία είναι 24,3%. Πολύ τραγικότερα είναι τα στοιχεία για την ανεργία που αφορούν τους νέους της Ευρώπης, αφού κατά το μήνα Μάρτη του 2012, από τα 169.000 άτομα που τέθηκαν εκτός της αγοράς εργασίας οι 163.000 ήταν νέοι κάτω των 25 ετών. Ειδικότερα, στην Ελλάδα το ποσοστό ανεργίας μεταξύ των νέων ανέρχεται στο 51,2% και η Ισπανία να ακολουθεί κατά πόδας με ποσοστό 51,1%, σύμφωνα με τα στοιχεία του Γενάρη. Και παρά τα σκληρά μέτρα λιτότητας που έχουν ληφθεί, κανένα από αυτά τα κράτη δεν έχει καταφέρει να «κερδίσει την εμπιστοσύνη των αγορών», αφού τα επιτόκια δανεισμού παραμένουν υψηλότατα και απαγορευτικά.

Ο νομπελίστας οικονομολόγος Paul Krugman, τονίζει ότι οι ακολουθούμενες οικονομικές πολιτικές θα έπρεπε να ήταν ήδη νεκρές εξαιτίας της προφανούς αποτυχίας τους, αλλά αντί αυτού επανέρχονται εξακολουθητικά: «Σήμερα ζούμε σε ένα κόσμο με οικονομικές πολιτικές που μοιάζουν σαν ζόμπι, τις οποίες θα έπρεπε να είχαν σκοτώσει οι αποδείξεις ότι βασίζονται σε λανθασμένους συλλογισμούς, αλλά παρ' όλα αυτά συνεχίζουν να βαδίζουν τρεκλίζοντας και κανείς δεν γνωρίζει πότε θα τελειώσει αυτή η βασιλεία του λάθους.» Δυστυχώς, όσο η βασιλεία του λάθους συνεχίζεται, τα κράτη και οι κοινωνίες θα βυθίζονται βαθύτερα στην ύφεση. Και το κόστος θα το πληρώσουν οι πολίτες για να ικανοποιηθεί η δίψα των ζόμπι-πολιτικών, που επιμένουν ότι η εξιλέωση θα επέλθει μέσα από το αυτομαστίγωμα της κοινωνίας και μέσα από μη ορθολογικές προσδοκίες.

[Εφημερίδα "ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ"]