Η τραγική φαιδρότητα των μέτρων λιτότητας

Η προσήλωση των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων σε ευφάνταστα μέτρα δημοσιονομικής λιτότητας, οδηγεί στην εφαρμογή αποσπασματικών πολιτικών που μοιάζουν φαιδρές και σουρεαλιστικές,  όπως είναι η φορολόγηση του προγεύματος των μαθητών στην Ισπανία και η πώληση ιστορικών δημοσίων κτιρίων ή η κατάργηση αργιών στην Ιταλία. Όμως, η φαιδρότητα των μέτρων λιτότητας γίνεται τραγική όταν οι περικοπές στη στελέχωση νοσοκομείων οδηγούν μικρά παιδιά στο θάνατο, όπως συνέβηκε πρόσφατα στην Αγγλία.

Στην Ισπανία, προωθείται η επιβολή ειδικού ημερήσιου φόρου ύψους μέχρι και 3 ευρώ για τους μαθητές των δημοσίων σχολίων που φέρνουν φαγητό από το σπίτι τους. Λόγω της οικονομικής κρίσης, πολλοί Ισπανοί γονείς ετοιμάζουν από το σπίτι φαγητό για τα παιδιά τους, ώστε να μην ξοδεύουν περισσότερα χρήματα αγοράζοντας φαγητό από τις καντίνες των σχολείων, όπου το κόστος για κάθε γεύμα υπολογίζεται περίπου στα 6 ευρώ. Σύμφωνα με τα ισπανικά μέσα ενημέρωσης, οι αρχές της Καταλωνίας έχουν ήδη ανακοινώσει ότι όσοι μαθητές φέρνουν μαζί το φαγητό τους, θα πληρώνουν ημερήσιο τέλος ύψους 3 ευρώ, ενώ παρόμοια μέτρα προωθούνται προς υιοθέτηση και στη Βαλένθια, όπου το χαράτσι τοποθετείται στα 1,45 ευρώ ανά μαθητή, ενώ ανάλογη συζήτηση γίνεται στη Μαδρίτη.

Στην Ιταλία, σύμφωνα με το τηλεοπτικό δίκτυο Canale 5, σχεδιάζεται αύξηση των εργάσιμων ημερών κατά επτά ημέρες ετησίως. Σε πρώτη φάση προωθείται η κατάργηση των αργιών που συνδέονται με τους πολιούχους Αγίους διαφόρων πόλεων, όπως π.χ. των Αγίων Πέτρου και Παύλου της Ρώμης. Η κατάργηση μεγάλων θρησκευτικών αργιών, όπως των Χριστουγέννων ή του Πάσχα, προσκρούει σε ειδική σύμβαση του ιταλικού κράτους με το Βατικανό, ενώ η κατάργηση επετείων όπως της απελευθέρωσης από το φασισμό ή της Πρωτομαγιάς συναντούν αντιδράσεις από τις αντιστασιακές οργανώσεις και τις συντεχνίες. Ταυτόχρονα, σύμφωνα με την αμερικανική εφημερίδα Wall Street Journal, η ιταλική Κυβέρνηση ετοιμάζεται να πωλήσει δεκάδες ιστορικά κτίρια που βρίσκονται υπό την ιδιοκτησία του ιταλικού κράτους. Στα προς πώληση ιστορικής σημασίας ακίνητα περιλαμβάνονται το μέγαρο Palazzo Diedo στο Μεγάλο Κανάλι της Βενετίας, το μέγαρο Bolis Gualdo που βρίσκεται σε κεντρική οδό του Μιλάνου και το κάστρο Orsini που οικοδομήθηκε το 1270 και βρίσκεται στο Σοριάνο Σουλ Τσιμίνο της κεντρικής Ιταλίας.

Στο Ηνωμένο Βασίλειο, έχουν εφαρμοστεί μέτρα σκληρής λιτότητας που επηρεάζουν αρνητικά τη δημόσια υγεία. Τον Ιούνιο του 2012 στο Stafford, η Holly, ένα μωρό ηλικίας επτά μηνών, πέθανε λόγω των περικοπών στα δημόσια νοσοκομεία που δεν επέτρεψαν την έγκαιρη νοσηλεία της. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το βρετανικό τηλεοπτικό δίκτυο BBC, το βράδυ της 28ης Ιουνίου, η Holly ασθένησε σοβαρά και οι γονείς της κάλεσαν το 999. Το ασθενοφόρο κατέφτασε τέσσερα λεπτά αργότερα και τη μετέφερε αμέσως στο νοσοκομείο του Stafford που απείχε μόλις 4 χιλιόμετρα από το σπίτι των γονιών της. Όμως, λόγω των περικοπών στις δημόσιες δαπάνες που εφαρμόστηκαν το Δεκέμβριο του 2011, το προσωπικό του συγκεκριμένου νοσοκομείου μειώθηκε και δεν είχε τη δυνατότητα να δεχτεί τη Holly. Έτσι, η μικρή μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο North Staffordshire, το οποίο όμως ήταν 35 χιλιόμετρα μακριά, με αποτέλεσμα όταν έφτασε εκεί οι γιατροί να διαπιστώσουν το θάνατό της. Ο πατέρας της Holly δήλωσε: «Μας είπαν ότι πέθανε δύο λεπτά πριν φτάσουμε στο North Staffordshire, αλλά αν τη δέχονταν στο νοσοκομείο του Stafford και της έβαζαν ένα ορό και τη σταθεροποιούσαν, θα ήταν σήμερα εδώ μαζί μας». Οι αρχές των νοσοκομείων σημείωσαν ότι εκ των πραγμάτων δεν μπορούσαν να δεχτούν τη Holy, αφού (μετά τις περικοπές) δεν είχαν τη δυνατότητα και το προσωπικό που να τους το επέτρεπε.

Τα ευφάνταστα οικονομικά μέτρα που δήθεν περιορίζουν τις δημόσιες δαπάνες και αυξάνουν τα έσοδα του κράτους και στέλνουν μηνύματα στις αγορές, αποτελούν το διαρκές ζητούμενο των πολιτικών ηγεσιών της Ευρώπης. Όμως αυτά τα μέτρα δεν είναι αποτελεσματικά και δεν αντιμετωπίζουν ουσιαστικά την οικονομική κρίση. Πολλές φορές αυτά τα μέτρα είναι πλήρως αποσπασματικά και μοιάζουν να προσπαθούν «να γλυκάνουν το πέλαγο με νερό μισό δράμι». Κάποιες άλλες φορές όμως, αυτά τα μέτρα έχουν πολύ πιο τραγικές επιπτώσεις για τις οποίες οι εμπνευστές και οι υπερασπιστές τους σφυρίζουν αδιάφορα. Όμως οι επηρεαζόμενοι πολίτες της Ευρώπης δεν δικαιούνται και δεν πρέπει να σφυρίζουν αδιάφορα.

[ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ"]