Απαραίτητες προϋποθέσεις ομαλής προσαρμογής

Η ομαλή προσαρμογή της κυπριακής οικονομίας στις σημερινές αναγκαιότητες είναι απαραίτητη για τη δημιουργία αναπτυξιακών προοπτικών και για έξοδο από την κρίση. Η απότομη, αμετροεπής και μονομερής εισαγωγή οικονομικών μέτρων, θα βυθίσει την Κύπρο βαθύτερα στην ύφεση. Στα πλαίσια της διαπραγμάτευσης για την τελική διαμόρφωση του κυπριακού Μνημονίου, πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη το χρονικό εύρος εισαγωγής και εφαρμογής των οικονομικών μέτρων, η διαδοχή της εφαρμογής των οικονομικών μέτρων, και κυρίως, ο ρόλος της κοινωνίας στη διαμόρφωση των οικονομικών μέτρων.

Η πρόσφατη εμπειρία της ευρωπαϊκής περιφέρειας καταδεικνύει ότι η σκληρή και απότομη εισαγωγή οικονομικών μέτρων σε στενό χρονικό περιθώριο τριετίας, επιφέρει πολύ αρνητικά αποτελέσματα. Ο Χριστόφορος Πισσαρίδης, υποστηρίζει ότι η απότομη εφαρμογή των μέτρων στον ευρωπαϊκό νότο έφερε αποτελέσματα αντίθετα από τα προσδοκώμενα: «Η εφαρμογή των μέτρων έγινε απότομα στην αρχή, με αποτέλεσμα να προκληθεί τέτοια ύφεση στην οικονομία και τέτοια άνοδος στην ανεργία που δύσκολα θα εξέλθουμε από αυτή την κατάσταση». Ακόμη, σημειώνει ότι «η λιτότητα οδήγησε τις οικονομίες σε ύφεση, με αποτέλεσμα να είναι πολύ πιο δύσκολο οι μεταρρυθμίσεις να φέρουν το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα». Σήμερα, η Κυπριακή Δημοκρατία πρέπει να αξιοποιήσει αυτά τα δεδομένα και να διεκδικήσει επιμηκυμένο χρονικό διάστημα προσαρμογής, το οποίο να έχει εύρος τουλάχιστον πενταετίας, ώστε να μην επαναληφθεί η εμβάθυνση της ύφεσης που συνέβηκε σε άλλες χώρες.

Επιπρόσθετα, είναι σημαντικό να καθοριστεί ορθολογικά η διαδοχή των μέτρων που θα ληφθούν, ώστε να εφαρμοστούν εγκαίρως τολμηρές διαρθρωτικές αλλαγές, οι οποίες θα διορθώσουν τις υφιστάμενες παθογένειες και θα οδηγήσουν στην παραγωγική αναδιάρθρωση της χώρας. Όμως, η εφαρμογή μέτρων λιτότητας θα ναρκοθετήσει τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις και θα τις καταστήσει θνησιγενείς. Ο Χριστόφορος Πισσαρίδης, τονίζει ότι ήταν λάθος που μέχρι σήμερα τα μέτρα λιτότητας προηγούνταν ή συνέπιπταν με τις διαρθρωτικές αλλαγές  και σημειώνει ότι ««η λιτότητα οδήγησε τις οικονομίες σε ύφεση, με αποτέλεσμα να είναι πολύ πιο δύσκολο οι μεταρρυθμίσεις να φέρουν το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα», αφού «οι διαρθρωτικές αλλαγές απαιτούν περισσότερο χρόνο για να φέρουν αποτελέσματα». Η Κύπρος πρέπει να προχωρήσει σε σημαντικές διαρθρωτικές αλλαγές οι οποίες δεν πρέπει να θυσιαστούν στο βωμό της λιτότητας, αλλά να προωθηθούν άμεσα ώστε να καταστούν αποτελεσματικές.

Πέρα από αυτά όμως,  πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη η αναγκαιότητα της συμμετοχικότητας στη διαμόρφωση των οικονομικών μέτρων, η οποία δεν πρέπει να διεξαχθεί ερήμην της κοινωνίας. Ο κοινωνικός διάλογος είναι μια κατάκτηση των αναπτυγμένων κοινωνιών που διαχωρίζει τον πολιτισμό από τη βαρβαρότητα, όπου ο εκάστοτε ισχυρός επιβάλει τη θέλησή του στον αδύνατο. Η μονομερής εφαρμογή οικονομικών μέτρων που επηρεάζουν αρνητικά ομάδες εργαζομένων και ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες, θα προκαλέσει με μαθηματική ακρίβεια σοβαρή κοινωνική αναταραχή, η οποία θα βλάψει περαιτέρω την κυπριακή οικονομία. Είναι απαραίτητη η άμεση πραγματοποίηση σοβαρού κοινωνικού διαλόγου για διαβούλευση με το σύνολο των κοινωνικών εταίρων, ώστε να προκύψουν οι απαραίτητες κοινωνικές συναινέσεις που θα επιτρέψουν τη συνέχιση της εργατικής ειρήνης και της πολιτικής ομαλότητας.

Η ομαλή προσαρμογή της κυπριακής οικονομίας και η δημιουργία προοπτικών ανάπτυξης απειλούνται από την εμμονή σε πολιτικές που έχουν δοκιμαστεί και έχουν αποτύχει. Οι πολιτικές ηγεσίες πρέπει να αφουγκραστούν τα μηνύματα των καιρών και να διαπραγματευτούν την πορεία προς την εισαγωγή οικονομικών μέτρων με ορθολογισμό, με αντίληψη των νέων πραγματικοτήτων και με σεβασμό στην κοινωνία. Σε διαφορετική περίπτωση, η ύφεση θα καταστεί χειρότερη και η έξοδος από αυτήν δυσχερέστερη. 

[ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ"]